1295 |
TC 1/ 97 |
Et demays digouos que, se eu per algũa guissa a el rrey posso chegar, uos veeredes que lle coomarey eu os tortos que nos a feytos, en maneyra que porra y o corpo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 189 |
Et se per ventura querela auedes ide nos, da morte do caualeyro que uos matamos, queremosuos peytar a coomya que y a, et som quinẽtos soldos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 609 |
Et uos en tãto tornadeuos a Molina et tragede miñas fillas, ca teno de falar cõ elas, per que mj digã a uerdade deste feito, per que eu uaa aa corte con çerta cousa, ante nosso senor el rrey, demãdar et coomar a desonrra de mjnas fillas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 696 |
Rogouos, senor, que amedes et onredes uossa moller, mjna neta, et que nõ tomedes duda en esta razõ; que nõ uiue ẽno mundo rey nẽ emperador, que ende al quisesse dizer, que llo nõ coomyasse muy caramente, cõna merçee de Deus et cõna ajuda do emperador, meu genro et meu senor, que aqui esta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et, depoys que cobrou o seu, fezo muy grã guerra al rrey seu tio, vijndollj ẽ mente [o mal que del reçebera], en quanto fora nino, et nõ quedaua de llo coomar muy caramente, asy que o sentiam ẽno rreyno de Leõ et pesauallj moyto por quanto mal fezer[ã] a Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 724 |
Et, desque el rrey de Leom [se] viu sem guerra, entendeu que poderia muy bem a sua madrasta dona Orraca coomyar quanto mal l[l]e buscara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 731 |
Et, pero que el rrey era mançebo, entendeu que era por aquelo que llj enviara dizer Nostro Senor, polo erro que fezera contra el, que llo coomaria, asi com̃o llo enviara dizer pelo angeo, segũdo que o a contado a estoria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 731 |
Et entendeu muy bem o grã seu poder, et com̃o o coomyara muy caramente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Et logo o conde dõ Aluaro começou a coomar os omes bõos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 868 |
Desta guisa forõ esses almogauares dessa uez desbaratados; mays ben llj foy delles coomado depoys muytas uezes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 875 |
Et ao jnfançõ pesou muyto et foyllj mal do que llj disse Garçia Peres, et teuesse por arrepĩtido do que lle disse, et coydou que llo queria coomar o que del auia dito, et de grado se arepẽtira, se podera; pero que lle disse: - |
[+] |
1370 |
CT 1/ 379 |
Et quiséralle coomear o que lle auj́a feyto, mays nõ o podo acabar, ca Polibetes deu cõ as esporas a sseu caualo et foy a el, et deulle hũa grã lançada, et de tã grã força o puxou que deu cõ el en terra moy malchagado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 544 |
Mays achousse moy mal da justa, ca sse meteu tãto ontre os gregos que, ante que lle os seus podessen acorrer, rreçebeu ben çẽ feridas de lanças et de espadas ẽno corpo et ẽno escudo, et foylle moy ben coomeado o caualo que tomara ao duque de Atenas. |
[+] |