1295 |
TC 1/ 19 |
Desi foyse guerear conos talamaes et aos prouẽcialles et aos françesses, [et] matou muytas destas gentes, cada hũu per seus lugares. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Mays, por que os liuros outenticos, esto he enos liuros outorgados, e(t) achado assi et por que os françeses et outrosi os espanoos [o contan] assi, dizemos que foy aquella batala de Rroçasvalles en tẽpo de Carlos, o Grãde, assi com̃o o [a]uemos ya cõtado susu en esta estorja. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 294 |
Et el rrey dõ Pedro cõ hũus poucos de(lles) arãgoeses et cõ muytos dos catalães en hũu cõ o dicto conde de Tolosa, et aynda cõ [a] g[e]n[te] d[o]s frisões et outros altos omes de Frãça, a Gotiga, que lli uẽerõ en ajuda a el rrey dõ Pedro et al conde de Tolosa, por defẽder do arçebispo os hereges, (et) ouuerõ sua batalla cõ os françeses çerca de hũu castello que a nume Murielo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et por ysto disserõ que passou os portos d ' Aspa a pesar de françeses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 453 |
Conta a estoria, segũdo que a scripuyu o arçebispo dõ Rrodrigo, que por letera gotiga, que he chamada letera dos godos, fezo tralladar o salteyro do ofiçio toledão al ofiçio rromãno et françes, que he todo hũu; et que o conposera Santo Leandre, et era en aquela guisa teudo et guardado en todo España; et por que a rreyna dõna Costança, sua moller, era de Frãça et quisera desfazer este custume gotig[o]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 473 |
Et aduse cõsigo a Giralde, o Rromão, cõ muy grande oste de françeses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 473 |
Et dõ Aluar Fanes estaua aperçebudo cõ sua gente con medo dos françeses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 485 |
Et forõ cõ el muytos françeses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Desi soube o Çide com̃o estaua çercado(s) dos françeses et uẽose para Valença. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et elle consellouse cõ os françeses et elles disseronllj que ante lli(s) desse lide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et o Çide foy eno acalço, ferindo et matãdo ẽ elles, ata que chegou u estauã os françeses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 742 |
Et, se per ventura os françeses nõ sse tornar(i)ã, asi fora, que enfermaram et morrerã muytos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 116 |
Onde conta mẽestre Godofre em cabo da septima parte do Panteõ, que [en] tẽpo deste rrey Nyno nõ era ajnda orreyno de Perssia, nẽ ho de Media, et diz que nõ era ajnda orreyno dos caldeos, nẽ dos ebreos, nẽ odos lydos nẽ [o jnperio] dos do Egipto nẽ orreyno dos corundos, nẽ odos de Tesalonya, nem era ajnda feyta Troya, nẽ fezera y ajnda nẽgũ mal nẽ bem; nem orreyno dos argiuos, nẽ o dos de Siçionya, nẽ orreyno dos rromanos, nẽ o dos alamães, nẽ seu [jmperio], nem o dos galos, que som os françeses, et por nos nõ detéér mays em esta rrazõ, dizemos que em todo omũdo outro rreynado. nẽ señorio nõ avia estonçes senõ aquel del rrey Nyno em Babilonya et em Assyria. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 92 |
Agora leyxa o conto a falar d ' esto por diujsar as feyturas dos que criarom Troya Beneyto de Santa Marta, que tornou esta estoria em françes et que nõ quiso leyxar nẽgũa cousa de [escripuyr] do que fezerõ os que çerquarõ a Troya et esso meesmo dos que a defendiã, segundo que o el aprendeo por Dayres, quer nos agora mostrar dos que se y [açertarõ] de cada hũ que semellança avia ca Dayres, de que o el aprendeu, andaua os catãdo hũus et outros quando [poyan] suas tregoas de vn mes et ou de mays ou de menos ca el ben sabia dos troyanos quaes erã cõmo aquel que era natural de Troya et viuya entre elles. mays fazia moyto por veer os gregos por achar çertamẽte en todo et cõplir verdadeyra mente sua estoria. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 98 |
Et mãdou que d ' ali endeante os françeses nõ fosem seruos de nĩhũa gente estraya, aqueles que fosen cõ el a liurar Espana do poder dos mouros. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 98 |
Et despois del o cõde don Estulto cõ sua jente, et desi rrey Arastaño et o duc Angeleiro cõ os seus; et despos el rrey Gundalboy cõ sua jente; et desi Ougel rrey [et] Costantĩ endeãtado de Rroma cõ suas jentes; et despois rrey Calrros cõ toda a outra jente, et cobriã toda a terra des lo rrio de Rroma ata o mõte que esta a trres legoas de Panpelona ẽno camiño françes. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 104 |
Et Calrros et Aigolando leixarõ toda a sua jente en hũu lugar moy chão a cabo da vila que ha en ancho et en longo tres legoas, et o camiño françes departe hũu d outro. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Nos somos da linageẽ dos françeses. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Os françeses que lee tẽẽ? |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Et dou terra de Nauara et dos bazquos aos de Bretana, et terra de Castela aos françeses, et terra de Na[ge]ra et de Saragoça aos g[r]egos et aos de Pula, et terra d ' Arangõ aos de Pitheus, et terra d ' Andaluzia, que he cabo do mar, aos alamaãs, et terra de Purtugal aos de Daçia et de Frandes; et os françeses nõ quiserõ probar en Galiza porque lles pareçeu terra montanosa et braua. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 153 |
A segunda he de San Pedro apostolo et he abadia dos monjes negros, que esta ẽno Camyno Françes, a terçeira de San Migeel de Çisterna, a quarta he a de San Martino dos Pi[n]eiros que foy bispo et he abadia dos mõjes, a quinta he de Santa Treydade, a sesta de San Fiins martere, a septima he de San Bieyto, a nona de San Payo martere, et esta tras a cabeça de Santiago aa destra parte, [et a dezema he de Santa Maria] et vã alo por ontre o altar de San Nicolao et de Santa Cruz. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 153 |
Et en ancho ha en ela quoreẽta [mẽos hũu] de la porta do Camino Françes ata a porta meridiana que he cõtra os Oliuis. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 157 |
CONTO DOS ALTARES QUE ESTAN ẼNA IGLEIA DE SANTIAGO Os altares que ha ẽna igleia son aqui contados por ordẽe: o primeiro altar, que esta cabo da porta do Camino Françes cõtra a parte seestra he [de] san Nicolao. |
[+] |