1295 |
TC 1/ 6 |
Et, por que nõ dultes nada en isto que che eu digo, veerm ' edes cras ena lide en caualo brãco cõ hũa sina brãca, et grãde espada reluzente ena mão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 22 |
Et aquella Algazira, Traslada por sobrenume, e ende as mar[i]smas d ' Espana, en terra da Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 69 |
Et foy sobre Merida et correu toda a terra de Luzena et astragoua toda; et tomou hũu castello que diz[iã] Colubri et he aquel a que ora dizem Alfange. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 69 |
Mays os mouros de Merida et de terra de Luzena et el rrey de Badalouço, por es(a)cusar o peor, forõ a elle et rogaronlle que os atregoasse, et deronlle muy grãde auer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et sobrelo que tragia ajuntou todollos mouros da Andaluzia; et, apoderado desta guisa, vẽe[u]sse para Castella, para estragar toda a terra et prender o conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 172 |
Et trouxerõ preytisia cõ elle que sse fosse en paz sua carreyra para Andaluzia, et que lle desenbargari[ã] da neue o camjno, per hu podesse passar con sua oste mays ligeyramente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 239 |
Et os alaraues que forã a Zetiua matar aos de Çuleyma, que ficarã y com̃o dissemos ia, quando virõ o mal et o astragamento que os berberis andauã fazendo pela terra ena Andaluzia, ouuerõ seu cõsello de matar Mahomad Almohadj et tornar eno senorio a Ysem, que fora ia outra uez seu rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 241 |
Et hũu dia, andãdo el per seu alcacer catãdo suas fortelezas et ueẽdo os luzelos dos rreys, (et) quando uyo os muymentos de seu padre et de seu auoo et outrosy o muymento do cristão que semellaua a el, o que matara Mahomad Almohadj com̃o auemos dito, disso: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Pero diz o arcebispo dom Rrodrigo que en Leõ foy enterrado, ẽna jgleia de Sam Johan, cerca do padre de dona Sancha, sua esposa, que sse quisera essa ora meter cõ el eno luzello, cõ tã grã pesar que auja por el que assi morrera; et tã grã doo fazia por el que toda estaua desmayada, que nõ sabia que fazia nẽ u estaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 296 |
En esta moller que dissemos dona Violãt ouue aquel rrey dõ James hũa filla a que disserõ dona Violãt com̃o a ssua madre et sua auoa, et casou cõ o muy nobre rrey dõ Afonso de Castella, que foy o primeyro fillo et erdeyro del rrey don Fernãdo, senor de Castella, de Toledo, de Leõ, de Seuilla, de Murça, de Jaem, do Algaber et de toda a Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 349 |
Senor Jhesu Cristo, cuio he o poder de todo et cuio he o rreyno, ca tu es rrey sobre todos os rreynos que me desche; peçoche por merçee que a mjna alma seia posta ẽna luz que nõ a fim. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 412 |
Et, andando pela Andaluzia fazendo muyto mal do que queria, ajũtarõse da outra parte muy gram poder dos mouros et entrarõlle pella terra et çercarõlle o castello de Golomas et fezerõlle muyto mal ena terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 431 |
Et foy senor de toda a Andaluzia et mãteuea muy bẽ ata o tempo que passarõ os mouros d ' alẽ mar a España, que llj tomarõ a terra et o senorio. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 479 |
Andados xxiij anos del rreynado del rrey don Afonso -que foy [ẽ]na era de mĩll et C et xxiij ãnos - este rrey dõ Afonso iazẽdo muy mal doente ena çidade de Toledo, aquelle algozil que se chamaua Miramalĩ, depoys que matou el rrey de Seuilla, tornou a sua parte os mouros onrados da Andaluzia et v[eẽo] cõ grande oste et cercou Ocles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 483 |
Et, el rrey iazendo sobre Saragoça, chegaronllj estes mandadeyros et com̃o os da villa enviarõ dizer ao Miramamolim que llis acorresse et que sacasse logo sua oste, per que se nõ perdesse a Andaluzia, et que os sacasse da seruidoy del rrey don Afonso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 483 |
Et, estando en esto, passou aquẽ mar aquelle grã poder dos mouros et arribarõ a Aluzira. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 483 |
Et, desque foy aquẽd[e], foronse para elle os mays onrados mouros da Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 483 |
Et, quando os mouros da Andaluzia virõ como os marines llis matauã os senores et llis tomauã as villas sen razõ, pesoullis muyto do amor que poserã cõ elles, et temiãsse delles mays que dos cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 485 |
Et, pois que o Miramalim ouue esta batalla uençuda, foysse para alem mar, por que entendeu que auia desacordo ontre [o]s amdaluz[e]s. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 500 |
Este mouro cõ poder dos da Andaluzia ueẽo çercar o castello a que dizẽ Alerdo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 504 |
Et depoys passou aquel sartal aos rex de Habiãis, que forõ senores da Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 658 |
Por esto, Senor, chi peço por merçee que a mjna alma seia posta ena luz que nõ a fim. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 671 |
Et assy esteue sempre ata que rreynou el rrey dõ Afonso, que foy fillo do muy nobre rrey dõ Fernando, que gaanou todo o mays da Andaluzia; ca este bem auẽturado rey gaanou a çidade de Seuilla, cõ todo seu reynado, et a çidade de Cordoua, cõ todo seu rreynado, et gaanou a çidade de Geem, et gaanou Hubeda et Beeça et Anduiar et Martos et Ariona, et outras vilas reales et outros muytos castelos, segũdo que uolo contara a estoria; ca este bem auenturado rrey deytou o poder dos mouros d ' Espana. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 726 |
Et lidou cõ Abuhabud, que era senor de Andaluzia, que tollera o poder aos almohades. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 791 |
Et en pouco tempo gaanou Andaluzia et foy ende senor, fora Valença et sua terra, por que a amparou Cahẽ, que era do linagem dos rreys Abelanfãge. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 799 |
Capitolo de com̃o Abeũc assũou toda a Andaluzia contra o jnfant[e] dõ Afonso et contra os cristãos |
[+] |
1295 |
TC 1/ 799 |
El rrey Abeũc, de que uos ia contamos, desque soubo estas nouas que llj veerõ de todas partes da Andaluzia, enviou apelidar toda a terra delo mar a aca, que fossẽ cõ el alj en Eixerez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 801 |
Conuẽ que sabyades os que esta estoria oyrdes, que a cousa do mũdo que mays quebrãtou os mouros, por que a Andaluzia ouuerõ a perder et a gaanarõ os cristãos delles, foy esta caualgada de Xerez; ca de guisa ficarõ quebrãtados os mouros, que nõ poderõ auer o atreuemento depoys nẽ o esforço que ante auyã contra os cristãos: tamano foy o medo et o espãto que tomarõ dessa uez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 806 |
Et conta a estoria que [e] Cordoua çibdade rreal, com̃o madre das outras çibdades da Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 806 |
Et enas festas dos apostolos San Pedro et Sã Paulo a çidad[e] de Cordoua, a que a estoria chama patriçia das outras çib dades -esto he padrõa et exemplo dos outros poblos da Andaluzia - foy aquel dia alimpada das suzidades de Mafomade, et foy dada al rrey don Fernãdo, et el entregado dela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 827 |
Et el rrey dõ Fernando priso en esa sazõ desta ida a hũu onrado rrey mouro, que passara dalẽ mar por mandar a Andaluzia; mays nõ se llj guisou ao mouro com̃o el quisera et o acabar coydara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 830 |
Et o jnfant[e] dõ Afonso, seendo en Toledo, et querendo ende mouer para essa fronteyra da Andaluzia, chegaronllj y messegeyros de Abehucdiel, rrey de Murça, que yam al rrey dõ Fernando, seu padre, en preitesia de Murça et de todalas outras villas et castellos desse rreyno, que se queriã dar al rrey dõ Fernando, seu padre, et meterse en sua merçee. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 832 |
Et el rrey dõ Fernando outrosi guisouse et foyse de sua parte logo para essa outra fronteyra de Cordoua et da Andaluzia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 845 |
[et], desque ouue suas cousas cõ elle falado, mandoo logo tornar apressa que fosse gui[s]ar naues et galees et a mayor frota que podesse et a mellor guisada, et que se uẽese cõ ela para Seuilla quebrãtar esse forte et alto capelo do coroamẽto real da Andaluzia, sobre que el queria yr per terra et per mar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 884 |
Dia era d(esl)a tralaçõ de Sant Isidro de Leõ, arçebispo que foy de Seuilla, ena era de mĩll et CC et LXXX et vj ãnos, quando andaua o ano da encarnaçõ de Nostro Senor Ihesu Cristo en mĩll et CC et xlviijo, quando esse nobre et bẽ auenturado (el) rrey don Fernando, de que a estoria muytos bẽes a cõtado, entrou en essa dicta cidade de Seuilla, capital de todo esse senorio da Andaluzia, hu foy recebudo cõ muy gran preciçõ dos bispos et de toda a clerizia et de todalas outras gentes, cõ muy grandes alegrias et cõ muy grandes vozes, loãdo et beezendo et dãdo graças a Deus, et gabando os feytos del rrey dõ Fernando; et entrou asi desta guisa esse bẽ auenturado rrey dõ Fernando dentro ena jgleia de Sancta Maria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 886 |
Et ençima da torre a outra torre en que a oyto braças, feyta a gran marauilla; et ençima dela estã quatro maçaas alçadas hũa sobre outra; tan grandes et de tã gran nobleza som feytas, que en todo o mũdo nõ podẽ saber outras tã nobres nẽ taes: a de çima he a meor de todas, et logo a segũda, que esta su ela, he mayor, et mayor a terçeyra; mays da quarta maçaa nõ podemos retraer ca he tã g[ra]nde et de tã estrana obra que he dura cousa de creer a quen a nõ uisse: esta he toda obrada a canales, et as canales dela som doze, et ena anchura de cada canal çĩco palmos cumunaes, et, quando a meterõ ena vila, nõ pode caber pela porta, et ouuerõ a tirar as portas et a enãchar a entrada; et, quando o sol fer en ela, resplandeçe com̃o rayos muy luzẽtes mays de hũa iornada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 898 |
Et fillou Cordoua? a mouros? en dia de san Pedro et de san Paulo apostolos, ena era de mill et CCLXXXIIJ ? anos; et fillou Seuilla a mouros en dia de san Clemente, ena era de mill et CCLXXXVJ anos et fillou Jaen en dia de santa Maria de agosto? ena era de mill et CCLXXXIIIIo anos a mouros, et o Algarbe, et muytos castelos et muytas uilas, et a mayor partida da Andaluzia. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 4 |
O primeyro dia criou aluz et todaslas naturas dos angeos bõos et máos, que som as criaturas spirituaes; et partyo esse dia aluz das teebras, et aaluz chamou dia, et aas teebras noyte. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 34 |
Et diz oebrayco et mẽestre Pedro cõ os Judeos que foy cõmo vidreyra; et oebrayco [diz] ajnda mãys quea [çercou] Noé de cristal, et chama a oebrayco meridiano , quer dizer lugar [per] onde lles entraua aluz [ao] medio dia quando passaua o sol [per] cima, acõmo quer que nõ paresçesse o sol aqueles dias por lo tẽpo nublado; et Symaco achama diluculo, quer dizer, pouca luz, por que entraua por aly pouca luz cõmo vem por la [mañãa] çedo ao mũdo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 84 |
Sem, oyrmão [mayor], quando se partirõ huũs de outros ẽno cãpo de Senáár el vẽeo cõ sua [compaña] de sua casa contra olugar que entendeo que poderia séér omedio do mũdo, et chegou aaquela terra [a] que agora dizemos Judea, et semellou ael moy bõa terra de todas cousas et em medio do mũdo et aamão de todas las outras terras, et ficou em aquel lugar onde he agora açidade de Jerusalem açerca do val de Ebrom, por que aprendera de Noe, seu padre, que Adam, et Eua, et Set, et os outros da lyñage que aly forã suterrados; et ajnda dizẽ [algũus] que vẽeo Sem aaquel lugar por consello de Noe, seu padre, que sabya por esperito de Deus que em Sem ficaria alyña dos lyñages, donde avia anasçer Ihesu [Cristo], et tomaria morte et passiom et rresusçitaria, et que seria lugar comunal aly de todo omũdo que era em çirco da terra pera os queo aly quisessem [vĩjr] véér et adorar, et fezo aly sua pobla; et segũdo dizẽ posolle nome Luza, et este foy oprimeyro nome quea çidade de Jerusalem ouvo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 92 |
Et despoys destes vierõ outros et catarõ ẽnas calidades dos quatro elamentos, et leyxarõ os outros et adorarõ ao fogo, departyndo sobre ello et dizendo que aquel elamẽto do fogo que era mellor et mays onrrado queos outros tres elamentos, et esto por estas rrazões: aprimeyra por quee mays alto et mays açerca do çeo que elles et aluz que alumea; asegunda por que ençarra aos outros tres que som aterra, et as agoas, et o ayre, et os escaenta, et os tẽpera acada hũ cõmo lle faz mester, donde [vem] a mayor parte da força et do poder por que nasçem todaslas cousas ẽnos outros elamẽtos, et cresçem et se acabã segundo seus tẽpos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 94 |
Et catarõ pera çima sobre todoslos elamẽtos ao çeo; et ẽna noyte, quando foy dado aas estrellas que paresçessem luzẽtes, et virom cousas tam claras cõmo as estrellas et a lũa, et por la vista destas que tam bem paresçiam de noyte, et pararõ mẽtes ao sol cõmo alomeaua o dia; et quanto era mays grande et mellor oque el paresçia et alumeaua que a lũa et as estrellas. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 95 |
Et aestas dizemos estrellas cõ dereyto de sua natura et calidade et curso ; mays nõ chamamos aas planetas cõ dereyto estrellas, mays planetas, ou [andadores], ca de outra [guisa] logo estariã ficadas cõmo as estrellas, senõ quelles dizemos estrellas por lo grande [vso] que avemos de chamar estrella por toda cousa que véémos rreluzer em çima ẽnos çeos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 128 |
Et conta aquel Abul Ybeyt, em aquel capitolo, que ao tempo [en] que Abraã ouvo a nasçer, que ẽno çeo paresçeo hũa estrella moy rreluzente, cõmo nasçem as estrellas aque chamã cometas; et aquela estrella nõ soya aly aparesçer dantes , et vioa el rrey, et pero que el era [estrologo], cõmo vos avemos cõtado, queo aprendera el rrey Nẽprot de Yonyto em oriente, et fezóó el despoys aprender aos seus herdeyros, duldando que queria dizer ou synyficar aquela estrella que asy paresçia novamẽte et nõ soya paresçer y dantes; et envio por los estreleyros de todo oseu rreyno que viessem [apressa] antel, et desque vierõ pregũtoulles que cousa mostraua ou sygnyficaua aquela estrella nova. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 134 |
Venus aquẽ elles chamauã deessa damor, et de apostura, et de fermosura se encobrio em fegura de peyxe; et Venus he nome daquela planeta cuja estrella paresçe em hũ tẽpo do ãno aatarde quando se pom o sol em ouçidente sobre España, et em outro tẽpo em oriente aamanãa ante quese leuãte o sol, et quando paresçe em ouçidente dizẽlle espero, et quando em oriente [luzeyro]; |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 147 |
Et conta Josefo ẽno [outavo capytolo] quea sepultura de Aram [ coñosçida] esta ajnda et nomeada por de Aram em aquela çidade [Vr] de Caldea, et que ajnda lle oje dizẽ oluzeyro de Aram, et mostrãno ao que véér lo quiser. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 170 |
Et foy moy alegre, et alçou logo aly hum altar aaonrra de noso señor Deus, et fezo logo aEl seus sacrifiçios em el, et segundo diz a Glosa nõ oleyxou por medo do fogo dos caldeos [nẽ] por temor dos poderosos de Canaã, dizendo queo deytariã em outro tal fogo: et chamou aly onome de Deus et alabóó; et despoys leuãtouse daly, et passou adeante, et foyse contra hũ monte que vay contra ouriente da çidade de Betel, que diz a Glosa que foy despoys ẽna sorte de [Benjamym]; et aaquela çidade diserõ primeyramẽte Luza, quee tanto cõmo almendra; et aly poso sua tenda et segundo se el asentou [tyña] de parte de ouçidente aquela cidade Betel et de oriente aÇidade Hay. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 283 |
Et el quando chegou açerca de Luza, que foy despoys açidade de Jerusalem, veẽo ahũ lugar fora de poblado por dormyr aly; et esto foy despoys quese poso o sol, et ajuntou pedras, et ygoas, et posõas sua cabeça et dormyo aly teẽdo acabeça sobre ellas; et vio em soños [hũa] escaleyra que abastaua da terra ata o çeo et vio angeos de Deus que subyam et desçendiam por ella, et em çima desta escaleyra vio estar aDeus quelle diso así: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 283 |
"Et por la manãa, quando se leuantou, foy moy alegre cõ aquel sonno et visiom, et cõ aquelas promessas de Deus, segundo conta [Joseffo], et tomou aquela pedra enque touera acabeça et alçoa dereyta sobrelas outras em synal daquela visiom, et deytou olio em çima; et diz meestre Godofre que fezo sobre ella oraçõ, et que aaquela çidade açerca onde esto foy que avia estonçes nome Luza, que quer dizer tanto cõmo noz ou almendra, et chamoa el Betel, et segundo departe Rramyro ẽnas [Jnterpretações] da Biblia quer tanto dizer cõmo casa de Deus; et fezo este prometemẽto et diso: |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 21 |
Et aviuẽtou se lle cõmo de cabo et rreluzeo et fezerõ se lle vermellas as façes et a cara demudada. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 28 |
Et calauã as follas das arbores et outrosi o ayre moy mãso, de guisa que njhũa cousa nõ obraua estonçes de sua [uirtude] senõ as estrelas que paresçiã ẽno çeo et rreluziã. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 28 |
Ca as estrelas fazer lo am, et as planetas que agora vi rreuoluer et rreluzir et enviar seus rresplendores aqui a mj̃ nõ ho fezeron em valde nẽ por maa entençon, nẽ me veem agora outrosi et eu vejo rreuoluer moytas cousas et moy marauillosas ẽnos çeos et moytas [çerviçes] de ligeyros dragões asi cõmo se fosen aves ' Et veẽo lle a ella logo a esa ora hũ carro emviado do çeo en que sobisse |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 41 |
[Despoys] d ' esto pasados os tres dias, et ao quarto quando luziam as estrellas, fezo Medea com engãno seu fogo moyto apresamẽte. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 69 |
Et quando virõ a luz, ouverõ entre sy acordo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 104 |
Da rresposta de Apolo A santa rresposta que Apolo dou foy esta: ' Amygo Colcas, tã toste que a luz do dia vier, eu te mando que sem mays tardar que te vaas para a cõpaña dos gregos, et te metas ẽnas suas maãos, et nõ faças ende al. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 106 |
Et tãto que a luz virõ, ergerõ suas velas. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 122 |
Et por que o dia era bem claro et a caentura ya creçẽdo, rreluziã contra o sol os escudos que erã pintados de ouro et de azur. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 128 |
Ca cada hũa das tendas avia hũa agia dourada em -çima, atã clara que luzia por tal guisa que se veeria õme de noyte por escuro que fezese cõmo se fose o dia claro et aquela noyte sofrerõ elles grande afan, ca nõ dormyrõ et comerõ moy pouco. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 291 |
[Et luziam moy bem quando o sol feria em elles.] |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 296 |
Et ellas todas desatarõ os cabelos, et tragian os soltos et arramados por las espaldas, et tanto rreluziã que semellaua que eram de ouro. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 343 |
Et leyxarõ se yr dereytamente a aquel porto hu viã [rreluzer] o fogo mays nõ era aquel o porto que elles aviã mester et aquela noyte era tã braua et tã escura que esto era hũa grã maravilla. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 343 |
Et sabede que de quantos aly chegarõ, nũca hũ podo escapar mays as que [vjnã] postromeyras, quando oyrõ as nouas, gardarõ se et nõ forõ aly quebrar ca se ellas nõ virã, ou a luz tã çedo nõ chegara, nũca ende õme escapara viuo mays partirõ se logo d ' aly, et arredarõ se da rribeyra et da serra. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 217 |
Et quando virũ a luz, ouueron ontre ssy acordo et tomarõ cõsello, demãdando hũus a outros que faríã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 284 |
Amjgo Colcos, tã toste que veña a luz eu te mãdo que, sen mays tardar, te vaas aa conpaña dos gregos et te metas ẽnos seus naos, et nõ (et nõ) faças ende al. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 287 |
Et tãto que a luz uẽo, gisarõ suas uelas, et singrarõ todo o día et toda a noyte. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 308 |
Et porque o día era ben claro et a caentura ýa creçẽdo, rreluzíã cõtra o ssol os escudos, que erã pintados de ouro et de azur. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 315 |
Et en cada hũa das tendas auj́a hũa agya de ouro en çima, tã clara que luzía per tal gisa et tãto que sse veería home de noyte, por escuro que fezesse, cõmo se fosse de meodía claro. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 328 |
Et trouxo cõsigo tres mill caualeyros de seus uassalos, armados de todas armas, et o sol, que daua en elas, as fazía moyto rreluzir, ca o día era moy craro. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 391 |
Et era tã clara que rreluzía de noyte assý cõmo se fosse de día, et cõ todo esso era moy dura. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 398 |
A façe del era uermella cõmo fogo et os cabelos del luzíã assý que semellauã que ardíã, en gisa que a tres légoas o podería home deuisar per noyte escura. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 454 |
Et o ssol daua ẽnos escudos et ẽnas armas, que erã douradas et rreluzíã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 552 |
Et alý veeriades rreluzir armas et esplandeçer escudos, et tod[o]s tragíã espadas d ' Alamaña. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 561 |
Desque todos forõ ajuntados ẽno canpo et ouuerõ suas azes bem diuisadas, cõmo uos ey dito, logo forõ despregadas et estendudas mais de vijnt mill sinas, que erã de cada parte, todas moy bem lauradas d ' ouro et cõ prata, et esplandeçíã ao sol tãto que toda a terra rreluzía. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 586 |
Et alý ueeriades o sol luzir ẽnas armas, que erã muy fremosas. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 595 |
Et luzía moy bẽ quando o sol fería en ela. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 604 |
Et tãto rreluzíã que semellauã que erã [d] ' ouro. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 613 |
Da outra parte, os da çidade, tãto que a luz uirõ, seýrõ aos chãos, paso et de seu vagar. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 696 |
Et leyxárõse yr a aquel lugar dereitament hu uij́am rreluzir o fogo, coydando que era [p]o[rt]o. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 696 |
Mais as que ýam postremeyras, quando oýrõ as uozes et os gritos, deteuérõse, que nõ forõ alý quebrar; ca se as nõ uirã ou a luz tã çedo nõ chegara, nũca ende ome escapara uiuo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 19 |
A cabo de pouquos dias, et seẽdo nos os apostolos de Ihesucristo, que he Deus et fillo de Deus, asi vẽo sobre nos de çima do çeo spiritu asy com̃o de luz et asi ençẽ[ç]ou a cada hũu de nos, que d ' ali endeante soubemos falar toda las lingoajẽes et dizer as grãdes cousas que forã feictas por Nostro Señor Ihesucristo fillo de Deus viuo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 19 |
Este Santiago he chamado home de luz, obrador de uerdade, et era tã santo que o omẽ que o vise cobiiçaua moyto a tãjer dos fios da sua rroupa que tragia vestida. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 70 |
Et demais ainda tomou toda a terra d ' Espana et d ' Andaluzia que tinã os mouros, a terra dos serranos et dos pardos et dos castelãos et terras dos alaraues et dos nauarros et dos vizcaynos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Et dou terra de Nauara et dos bazquos aos de Bretana, et terra de Castela aos françeses, et terra de Na[ge]ra et de Saragoça aos g[r]egos et aos de Pula, et terra d ' Arangõ aos de Pitheus, et terra d ' Andaluzia, que he cabo do mar, aos alamaãs, et terra de Purtugal aos de Daçia et de Frandes; et os françeses nõ quiserõ probar en Galiza porque lles pareçeu terra montanosa et braua. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 136 |
Et tragia aynda hũa sua espada que era moy fremosa et moy forte d ' agume, et moy clara et moy luzente, et auia nome Durandas. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 216 |
Ihesucristo naçeu, diz que foy criada et. . . departida das outras estrelas. . . que a luz do dia nõ na enbargaua. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 67 |
et deuen no trager por llugar chãao sem pedras, des a lluz ataa ora de terça; |
[+] |