1290 |
FD I, 2, 3/ 124 |
Lee IIII Quando quiſerdes preguntar alguna das partes por ſaber uerdade do preyto non conſintadeſ que o ſeu auogado falle con el alla orella nen que ſaya con el aparte a fallar. |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 124 |
Mays aquel a quem preguntedes reſponda por ſſy miiſmo abertamente, (porqu)e? en la ley por en conſentio que (lo)s auogados raconaſſem et demandaſſem pollos donoſ dellos preytos por que el iuyz podeſſe mays ayna entender et ſaber a uerdade, ſe (se) abſcondeſe por ellos . |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 126 |
Todo ome que e aplaçeado per ante el rey ſobre preyto alguno non deue ſéér apraçeado doutro menor, dementre que morar ena corte por raçon deſte enplaceamento; nen el marido nenlla muller dementre fecer ſuas uodas; nen aquelles que uam ſuterrar alguum de ſeus parentes ou de ſeus ſeruos ou de seus ſeruentes; nen pregoneyro nengum mentre uay pregonando por uillas ou por aldeas por mandado del rey, non deuem ſéér chamadoſ a iuyço. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Et mãdou dar pregom que todos os que quisesem vĩjnr cõ vendas ou com outras cousas que mester erã a aquel logar que nõ dess[ẽ] portagẽ nẽhũa nẽ peytassem nada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Et el rrey dom Affonso, cõ pesar de[sto], mandou pregoar per toda sua terra que todollos que para armas eram, com̃o caualleyros et peões, que se ajuntasem et vẽesem para a çidade de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et dizẽ enos cantares que disso alj Bernaldo a Carllos que era sobrino del rrey Carlos, o Grande, et fillo de dõna Tinbor, sua yrmaa; et que lle disso Carlos que era muy bem et que llj prazia cõ el, et que estaua ena corte hũu fillo dessa dõna Tinbor et que o preguntou el rrey se o querria reçeber por yrmão a Bernaldo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Quando o conde ouve acabada esta razõ vẽo a el hũu daquelles tres mũges, que auya nume Paayo, et preguntoulle quen era ou que demãdaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et mandoulle fazer hũu atoude et cobriu[o] dũu pano precado et meteuo dentro et fezeo pregar cõ crauos de prata. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Quando uyu el rey que era noyte, pregũtou ao conde se sse queria dar a priiom sobre menagem, et assy nõ prenderia morte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et poys que el foy [en] Castela pregũtou polo conde, en que terra era ou en que lugar; ca o conde, polos seus feytos boos, soau[a] ia per longas terras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et este conde oyra ia de suas famas bem dala donde vijna, et por ende pregũtaua por elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et quando chegarõ ali, el et sua conpana, [preguntou] que sse poderi[a] ueer o conde, ca auia gram sabor de o conoçer et prouar se llj poderia auer prol en algũa cousa, por que tal ome com̃o aquel nõ era de teer assy en priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Et, desque foy ora, foya veer a sua pousada, du albergara cõ o conde, et asantousse cõ ela a auer suas razões en hũu, et preguntoua et dissolle sobre a yda do conde com̃o ou(u)sara ensayar tal cousa nẽ sacalo dali. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Mays, hũa somana ante que as vodas todas se acabassẽ, mãdou Rroy Ualasquez armar hũu tauolado muyto alto ẽna g[re]ra, çerca do rrio, et fezo pregoar que, quẽ quer que o britasse, que lle daria hũu dõ muy boo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 189 |
Et dõ Rrodrigo, quando os vio, sayuos a rreçeber et dissolles que tres dias auya que os atendia; et pregũtoos por Moño Salido, que era del ou com̃o nõ vijna cõ elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Et dom Gonçaluo, quando os vio, pregũtoos quẽ erã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
Et, poys que nõ virõ a nẽgũu, chegarõ os cristãos ala aas pousadas dos mouros et acharõnas hermas, de guisa que nõ ouue y quẽ llj resposta desse, pero pregũta quisesem fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
Et os de Cordoua, que queriã yr ala a aquel ome et chegarsse a elle por dizerlle algũa cousa et pregũtallo, desfaziaxelle dante os ollos et nõ o vijã, et desi pareçialle en outro lugar, dizendo aquellas palauras meesmas que ante; et choraua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Et, desque o ouue parado atal, mãdou aduzer logo hũa azemela et poello en ella, et leualo per quantas villas et mercados auja en Castella [et] en terra de Leõ, u el fezera aquella traiçõ, dizẽdo et pregoando cada lugar que, pola morte que Fernã Laynes bastecera ao jnfante Garçia et fora el en ella, padeçia elle aquello. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 323 |
Entõ mandou el rrey que pregassẽ tauoas enos escudos, por que as seetas nõ llj fezesẽ mal aos que conbatessem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 335 |
Et pregũtouos por el rrey, seu senor, et por que vĩjnã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 335 |
Et pregũtarõllj quẽ era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 343 |
Et, desque oyo as oras, pregũtou ao abbade que tijna de comer, et asantars ' ya ẽno refertoyro cõ elle et cõnos outros mõges, et comeri[a] quequer que lle dese. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 367 |
Et el rrey foy muy sanudo et seu cõno Çide aparte a pregũtalo com̃o faria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 370 |
Et pregũtoulles se se poderia perder per guerra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 374 |
Et mandou pregoar per toda a oste que nõ fezesem mal nẽhũu ata que llo el mandase. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 377 |
Et mãdou pregõar per toda a vila que se ajũtasem todos en San Saluador. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 379 |
Et o Çide soube com̃o vijna dõ Diego et tornouse contra elle et rreçebeo muy bem, et preguntoullj com̃o vijna. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 381 |
Et mandou pregoar per toda a o(e)ste que se armasẽ para conbater. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 386 |
Et o Çide, quando o vyo asy yr fogĩdo, pregũtoulle por que fogia, mays elle nõ ll[e] quiso dizer nada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 395 |
Et pregũtou aos mouros se sabiã que presa era aquella por que Afonso se queria yr [a] sua terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 397 |
Et ella logo mandou pregoar [a] conçello, que se chegasem todos [os] da villa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 409 |
Et el rrey mouro, quando vio os caualeyros armados et a tenda çercada en deredor, ouue muy grã medo, et pregũtoulle a el rrey que queria aquello seer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 481 |
Et, quando el rrey uio tã grande astragamento ena sua terra et com̃o vĩj[n]a muy grã perda enos fillos dalgo porla sua nemjga, (et) preguntou aos fisicos se sabiã por que os caualeyros nõ podiã sofrer a lazeyra das armas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et, quando llj pregũtauã por que o fazia, dizia que por que ouuesse de comer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et el pregũtoullis com̃o estaua o Çide ou que coydaua fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 533 |
Et fezerõ sobir hũu pregoey ro ena torre da mezquita que era çerca do alcaçer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 533 |
Et, quando os da uila ouuirõ o pregom, forõ muy marauillados et ouuerõ muy grã medo, por que nõ sabiã que era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 533 |
Et, quando Abeniafa ouuio este rruydo, ouue medo et pregũtou a todos que era aquilo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 535 |
Et, desque esto ouue cuydado, mãdou pregoar per toda sua oste, en guisa que o ouuissẽ os mouros, que todos os mouros que sayssẽ da vila que os mãdaua queimar, et os que estauã fora que os matassem logo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 544 |
Et logo aa ora abrirõ a porta ao meyo dia et ajuntousse toda a gente da uila; et semellaua que seyã das fossas, assi com̃o dize o do pregom que sera o dia do juizo, quando sayrã os mortos das fossas et uerrã ante a maiestade de Deus, assi seyã todos demudados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 546 |
Et mãdou pregoar per toda a vila et per todos os termhos que sse juntassẽ todos os omes onrrados en sua orta, a que dizẽ Vilanoua, hu ele moraua entõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 557 |
Et acordarõ de pregoar pela vila que nõ fosse nẽgũu ousado de se ir sen mãdado do Çide, senõ que, sse assi fosse, perdesse quanto leuasse et demais que o mãdaria matar por elo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 559 |
Et, quando uiu os caualeyros et a outra gente pregũtou quen erã, et disseronllj que erã do Çide, que lli enuiaua seu presente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 559 |
Et el rrey rreçebeuhos muy bẽ et pregũtouhos polo Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 561 |
Et, desque ouuerõ assessegado da alegria que faziã, dona Eixemena pregũtou com̃o ya ao Çide, seu senhor et seu marido. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 573 |
Et el rrey pregũtoullis que era o que queriã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Conta a estoria que Gil Beheito, hũu sabho que escripui[u] a estoria dos rreis que reinarõ eno senhorio de Affrica, que nẽbrandose Bucar da jura que fezera a el rrey Vnes, seu irmão, que o uingaria da desonrra que rreçebe[ra] çerca Ualença do Çide, mãdou deitar pregom per todo o senorio del rrey seu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Et eles, quando esto uirõ, deçerõ a el das bestas et preguntarõllj que era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Et el rreçebeuos muy bẽ et pregũtoos polo Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et el rrey mãdou pregoar que nõ fosse ousado nẽgũu de fazer força nẽ torto aos parentes do Çide, nẽ mal nẽhũu, nẽ de o cometer per nẽhũa maneira; senõ, o que o fezesse, que o mandaria matar por elo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 639 |
Et Mono Gustios, com̃o era ome acordado, preguntou aos fiees se era vençudo porllo que dizia o padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 640 |
Et el rrey pregũtoullis com̃o aujã de fazer os do Çide para conprir seu dereyto que aujam prometudo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et o messegeyro do soldã todauia çerca do Çide; et, cada que falaua cõ el, vĩjnallj enmente com̃o perdera a fala et como llj tremera a carne, marauillandosse ende muyto; et quiserao pregũtar ao Çide et teue que seria mao recado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et outrosi llj trouxerõ hũu tauoleyro de marfil, todo pregado cõ ouro, et en derredor delle muytas pedras preciosas, et as tauolas et os trebellos delle erã d ' ouro et de prata, muy ricamente adubados cõ pedras de muytas colores et de muytas uertudes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et preguntoullj que, ontre aquellas cousas que el tragia, se auja y algũa do corpo do soldã, et por onra del beyiaria en ella, en sinal que, se el esteuesse deante, que llj daria paz eno onbro, segũdo uso dos mouros; por que entendia que seu senor era hũu dos mays onrados mouros do mũdo, segũdo sua ley. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et, desque forõ asi estando algũus dias en seu departir et en seu plazer, começou o mesegeyro do soldã a preguntar polo Çide, de que manas era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et, desque llj ouue ditas estas razões, o almoxarife começou a pregũtarllj, por que o viu ome entendudo et sabio, por que asi paraua mẽtes enas cousas; et dissellj que llj dissesse o que llj queria pregũtar ben afeytamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et el reçeou que llo pregũtaua per mandado do Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 652 |
Et, quando o uio ante si, preguntoullj que queria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 655 |
Quẽ sodes uos que me preguntades? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 661 |
Et, quando foy a meyanoyte, poserõ o corpo do Çide ençima do caualo, asi com̃o estaua pregado ena sela, et atarõno muy bẽ cõ muy boas cordas, en guisa que estaua o corpo tã dereyto que se non reuoluia a nẽhũu cabo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 671 |
Et o abade pregũtoullj que fora aquelo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 701 |
Et el rey dõ Sancho pregũtou[lle] qual fora a razõ por que assy ueera areba[ta]damente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 703 |
Et mandou pregoar a cruzada pela terra, que fossem quitos de seus pecados quantos fossem ou enviasem acorrer a Calatraua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et Lope d ' Arenas pregũtoullj com̃o ya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et Lope d ' Arenas preg[ũ]toullj: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 735 |
Et o papa outorgoulla et mandoa pregoar per todalas terras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 738 |
Et mandou pregoar que todos os cruzados fossem pousar fora da villa aa orta, por se defender da caẽtura. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 745 |
Conta a estoria que outro dia lũes foy deytado o pregõ pela oste, que, dela medea noyte endeante, que de grã manana sse armasem para a batalla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 752 |
Et, yndo fogĩdo et os cristãos ferindo et matando en elles, (et) o Miramamolim chegou a Beeça; et os de Beeça preg[ũ]tarõllj com̃o fariã, et elle dissolle que fezessem o melor que podessem, ca elle nõ podia acorrer a ssy nẽ a elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 782 |
Et moueu ende et foy sobre Prego, vila muy forte et abondada et muy são lugar et de bõas aguas; et muy bem poblada et bem entorrada et forte alcaçer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 786 |
Et deu aas jgleias muytos panos muy nobles et (a) muyt[a]s c[or]ti[n]as que enpregou muy bem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 801 |
Et fezo y tãto que nõ foy mal enpregada a ssua caualaria en el esse dia, nẽ depoys fezo; ca esse foy depoys muy prouado en armas en outros muytos lugares de muy grandes afrontas, et seendo y sempre auenturado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 814 |
Depoys daquillo el rrey don Fernando deullis algũas rendas aos da jgleia de Cordoua. . . et o sola[z] dela et a plantia, que logo as gentes, oydo o pregom desta çidad[e], vẽerõ de todas partes d ' Espana pobladores a morar et a poblar; et correrõ ali, asi com̃o diz a esto[r]ia, com̃o a uodas de rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Quando sse Garçia Perez uio desembargado dos mouros, deu as armas a seu escudeyro; et, quando deslaçou a capellina et nõ achou sua cofya, pregũtou o escudeyro por ela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Quãdo os que forõ guardar os herueyros se tornarõ para o rrayal, preguntou dõ Lourenço Suares a Garçia Perez, ante el rrey, qual fora aquel caualeyro que seyra cõ el do rrayal. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Et Garçia Perez ouue ende grande enbargo et pesoullj por que llo Lourenço Soares preguntaua ant ' el rrey, ca logo soube que vira el rrey et dõ Lourenço Suares o que a el aquel dia auja conteçido; et el era tal ome et auja tal maneyra que lli no prazia, quando llj retrayã algũu bõo feyto que el fezese; pero cõ grã uergonça ouue a dizer que o nõ conoçia; et nũca o del poderõ saber. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Et dõ Lourenço llo preguntou depoys muytas uezes quẽ fora aquel caualeyro et sempre llj disse que o nõ conoçia nẽ sabia quẽ era; et nũca o del podo saber, pero conoçiao el muy bẽ et vijao cada dia en cas del rrey; mays nõ queria que o caualeyro perdesse per el sua boa fama que ante auja, ante defendeu ao seu escudeyro que por os ollos da cabeça nõ dissesse que o conoçia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Et o escudeyro assi o fezo, que n[ũ]ca o quiso dizer, pero llj preguntarõ depoys muytas uezes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 873 |
Et en outro dia el rrey dõ Fernando, grã manãa, mandou a don Afonso et aos meestres das ordĩjs et a todolos rricos omes et aos conçellos, et a toda a outra gente que ena oste auja, apregoadamẽte que fossem a conbater Tiriana. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 875 |
Senor caualeyro, uos tragede as ondas et fazede cõ ellas como agora fezestes et onrradeas como as onrastes, ca bẽ som enpregadas en uos et per uos ualrrã ellas mays; et rrogouos, com̃o a bon caualeyro que uos sodes, que, se algũu erro ou desconoçemento dixe, que mo perdoedes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 875 |
Et esto foy muy retraudo pela oste, et tomou ende grande enbargo et gran uergonça aquel jnfançõ, por que uija que o catauã todos et se rijã, et o mays por que o pregũtauã os ricos omes cada dia, com̃o en jogo, como lli acaesçera cõ Garçia Peres de Bargas. |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 120 |
Pregunta que fez Alvaro Afonso, cantor do senhor Infante, a ũu escolar |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 132 |
Pregunta que foi feita a Fernan d ' Itainha; e feze -a Di[e]go Gonçalvez de Montemoor -o -Novo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 20 |
Et Lamec andando acaça et seu moço cõ el, atravesaua Caym de hũa parte do monte pera aoutra por hũ carreyro que vyña por esse monte, et todo era veloso, et cuberto de cabelos cõmo anymalia, andando sempre fogindo et morando omays sempre ẽnos mõtes et por los ermos; et asy ya fogindo et tal andaua toda vya ca dito avemos cõmo lle dera Deus que nũca podesse estar quedo em hũ lugar; et desque passou mẽteosse em hũa mata, et hũas molleres acõtesçeo que pasauã estonçes por essa carreyra, et acharõ aCaym et maravyllarõse de tal cousa, et el [outrosy] quando as vyo esteuo quedo hũ pouco et catou pera ellas, et ellas quando virom tal omẽ et tã estrayo, et os ollos todos cubertos de cabelos das pestanas et ajnda afaçe, ca tã longos erã os outros cabelos de todo ocorpo em sua [guisa], et espãtarõse del et deron vozes; omoço et Lamec oyrom as vozes, et omoço pregontoulles que aviam; ellas diserõlle que viram hũa [anymalia] velosa, cõmo besta estraya quelles atrauesara acarreyra, et quese metera ally en aquela mata; et el disolles quelle mostrasem o lugar, et ellas tornarõse cõ elles et mostrarõlle onde se metera, et desy forõse logo sua carreyra. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 20 |
Et oyrõ Lamec et omoço orroydo, et pregõtou Lamec ao moço querroydo era aquel. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 20 |
Empero esforçouse, cõmo eram todos os de Caym maos et atreuudos, et esteuo et [pregũtoulle quẽ] era, et el disolle que Caym; omoço, nõ sabendo nada da pena que avya auer oque matase a Caym, et tornouse logo aLamec aly onde oleyxara, et contoulle cõmo era. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 20 |
Et omoço leuou ho ala, et Lamec começou delle [pregũtar]; mays quando chegarõ jazia Caym en passamẽto, et nõ podo dizer nada aLamec; et por lo pesar que avya desto et cõ grande saña que tomou contra omoço que sabya que el o giara ala por que matara aCaym, alçou Lamec oarco, que tenya ẽnas suas mãos et deu cõ el ao moço tal colpe que quebrãtou oarco, et britou ao moço acabeça, em tal maneyra que morreu ende omoço, et leyxóós aly ambos mortos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 39 |
Et pregontauãlle outrosy que era aquelo que aly labraua et el dizialles que fazia aly hũ lauor quelle Deus mãdara, mays nõ [lles] descobria ende pera quea fazia, temẽdose que quando vissem averdade do deluvio et das agoas, queselle collessem aarca nẽ se metessem em ella [per] força ou omatassem quando lles lo el quisesse defender; et elles tynãllo por [vaydade]. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 39 |
Sobre esto achamos por escritos de arauygos que falarõ desta rrazõ, que dos mayores omẽs da terra que eram aasazõ cõmo rreys de suas [cõpañas] et dos outros grandes omẽs, que vierom aNoe aly onde labraua aarca, et ouverõ cõ el suas [rrazões] et suas pregũtas, que departyam cõ el sobre rrazõ daquel lauor. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 57 |
Et diz Anfilo ẽno Libro das preguntas sobre o Genesis que erã os de estas generações dos tres fillos de Noe, [seendo] el ajnda viuo, duzentos et [quatorze] uezes mj̃ll omẽs, et çento de mays sem molleres et moços pequenos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 57 |
Aly começou decabo Nẽprot apoerlles medo a todos dizendolles que víj́nria outro deluuyo tal cõmo ho do primeyro tẽpo de Noe, et elles avendo medo desto et veẽdose em lugar tã chaão et tam alonge de serras et de montes altos onde se acollessem aalgũa forteleza selles [acaeçesse] dea mester aver, preguntarõlle que fariam sobre esto; |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 98 |
Et por ende [dizem] elles que descendiam os spiritos em elles, et falauã et diziam das cousas que aviã de [vĩjr] por quelles pregũtauã. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 128 |
Et conta aquel Abul Ybeyt, em aquel capitolo, que ao tempo [en] que Abraã ouvo a nasçer, que ẽno çeo paresçeo hũa estrella moy rreluzente, cõmo nasçem as estrellas aque chamã cometas; et aquela estrella nõ soya aly aparesçer dantes , et vioa el rrey, et pero que el era [estrologo], cõmo vos avemos cõtado, queo aprendera el rrey Nẽprot de Yonyto em oriente, et fezóó el despoys aprender aos seus herdeyros, duldando que queria dizer ou synyficar aquela estrella que asy paresçia novamẽte et nõ soya paresçer y dantes; et envio por los estreleyros de todo oseu rreyno que viessem [apressa] antel, et desque vierõ pregũtoulles que cousa mostraua ou sygnyficaua aquela estrella nova. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 130 |
El rrey quando aquela rrazom oyo aos estreleyros, pesoulle moyto, et foy moy triste et sanudo pero nõ contra elles; et por quelle diserõ ẽna rresposta aquela dulda que nõ sabiam seo queria Deus desuyar, foy el alegre et guarido; et ontre moytas cousas que pensou afazer por aquesto desuyar se séér podese, achou que seria bem matar os nenos, et fezo logo pregóar por todos seus rreynos, Babilonja et Caldea, que toda cousa por el rrey et porlos rreynos et os seus deus, que adorauã que aviã todos aséér destroydos, et por quese esto todo [desujasse] antes. se séér podese. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 132 |
Et dauasse Abraã todo aDeus, de dito et de feyto, tanto que seu padre nẽ seus parentes, Nacor et os outros seus amygos nõno podiam tyrar dello de nõ fazer esto cõtra Deus et préégar dEl et pregoar lo ontre os seus amygos et em seus ajuntamẽtos de companas ondeos faziam. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 139 |
Et em todo esto Tare, seu padre, nõ era em casa et quando vẽeo et entrou em sua camara et achou aquelo feyto quiso sse matar todo, et dou grandes vozes, et pregontou por sua casa a todos quẽ entrara aaquela camara ou quẽ fezera aquel lauor, et culpaua atodos [dizẽdo] que cada hũ delles ofezera, et quelle disessem qual fora oque aquel feyto fezera, et sello nõ dissessem que atodos se tornaria et os quebrãtaria et faria taes cõmo el achaua aquelas ymages; et elles, quando se virõ em aquela coyta com el et aquel mao dia, ouverõ adizerlo por queo vira algũ da casa; et diserõ que Abraã entrara ala, et quando vẽeo Abraã de fora, que nõ estaua ẽna casa essa ora, achou seu padre choroso et moy sanudo, et logo vyo que yrado estaua contra el, et quando ovjo tal pregũtoulle que avia, et el rrespondeu que moyto mal enqueo el avia deytado, diso el: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 172 |
Despoys que entrarõ ẽno Egyto et começarõ de andar porla terra, aos que pregontauã por Sarra que moller era dizialles Abraã que era sua yrmãa; et os poderosos [do] Egyto, despoys quea virõ, por se engraçar cõ el rrey disserõlle cõmo vyram aly hũa mãçeba que andaua cõmo peligrina et que era moy fermosa et alabarõ lla moyto. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 172 |
Et quando viam aSarra tam [fermossa] et aposta et preguntauã aAbraã que moller era, dizialles el que sua yrmãa era. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 187 |
Onde quer que te veẽ os sabios et as gentes pregũtã por ty, et eu nõ ouso falar nẽ dizer de [ty] cousa mẽtirosa [da] tua fonte; et esta gloria de saber oteu feyto nõ acaesçeo ajnda anẽgum quea posa aver, nẽ agente algũa ẽno mũdo, que te achase nẽ que seja alegre por tu séér seu Nylo que por ella sabea oteu nasçemẽto. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 215 |
"Et pregũtou lle por qual rrazõ fezera aquelo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 215 |
Et diso Abraã adeante que quando noso Señor lle mãdara sayr de casa de seu padre que rrogara el aSarra, sua moller, et quelle pedira por dom, que cada lugar por donde fosem, que disese aos quea pregũtasem que erã yrmãos, et ella queo fezera asy. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 223 |
Et Abráám presentou aquel gaãdo aAbymalec, apartou de sua grey sete cordeyros et pregontoulle Abymalec pera queos apartaua. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 225 |
Estonçes pregontou Ysaac aseu padre, et disolle: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 234 |
[despois] que ouverõ bebido seus camelos tomou Eliezer de suas joyas hũ par de serçelos douro que pesauã tanto cõmo dous siclos et duas arguolas pera as monecas que pesauã dez siclos, et pregontoa et diso lle: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 235 |
"Seruo [sõo] de Abraã et seu messageyro et bendisoo noso Señor et doulle grandes rriquezas de gaãdos, et de ouro, et de plata et de seruos, et de seruas, et de camelos, et de outras moytas bestas et sobre todo esto doulle hũ fillo emçima de sua velleçe de sua moller Sarra et del, et el dou aseu fillo quantas rriquezas avia, et dou amj́ ofillo em garda et em poder cõ todo oque avia, et ajuramentoume que nõ lle desse moller das fillas dos cananeos em cuja terra el moraua, mays que viesse eu aeste lugar donde el era natural et tyña seu lynage et que daly leuase moller pera seu fillo; et eu pregonteyo estonçes que se nẽgũa moller desta terra comygo nõ quisesse yr quefaria; et el disome: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 235 |
"Et eu, cõmo dixe em meu coraçõ, pedi da agoa atodas las que aly vierom, et nẽgũa nõ ma quiso dar senõ esta moça, et ajnda maltrouxo aas outras et chamoas desmesuradas por quema nõ dauã, et dou ella amj́ et ameus camelos quanto ouvemos mester; et eu desque vy esto pregonteylle cuja filla era, et ella diso me seu nome et de todo seu lynage. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 237 |
Et era ja contra ora de vesperas, et segundo dizem [hũus] andaua veẽdo os lauores et perfeytos que ende estauam; outros contam que [andaua] pesando ẽna tardança de Eliezer; et el andando asi, pensoso, alçóu os ollos et vio os camelos de Rrebeca et de sua [cõpaña vĩjr] aalonge, et outrosy aquela ora vio primeyro Rrebeca [asaac] et pregontou logo aEliezer que era aquel omẽ que vyña por aquel cãpo cõtra elles. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 247 |
Este rrey Çelio fezo ael rrey Saturno, et este foy prinçepe dereytureyro, et começou afazer moytos dereytos ẽna terra: vender as cousas amedida et apeso, et fazer mercados por los bõos lugares [vsados] et pregoados aquese fosem os omẽs vender et comprar, et mandou tomar metales em preço das outras cousas segundo valesem, et fazia viuer as gentes sem rroydo et sem contẽda acada hũa ẽno seu, et mãtiña a terra em paz, em justiçia abondada et gardada [em] toda cousa. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 251 |
"Et asy cõmo se ella nõ souvesse delo averdade de cõmo acontesçera pregontoulle cuja era aquela jovenca, et donde et de quaes vacas; et Jupiter, por tal que nõ entrasse Juno mays áás pregũtas da verdade, nẽ demãdasse quẽ afezera, nẽ [soubesse] ende mays, disolle que aquela jovenca que aly nasçera da terra. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 254 |
Et aquel jnstrumẽto cõ que tangia Mercurio era nouo, et avia em el sete canelas; et Argo del dormyndo et del velando et cabeçeando pera dormyr de todo, [pregontoulle] donde fora aquel jnstormẽto, ou quẽ ofezera primeyro, que novo era. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 254 |
Plouvo aMercurio cõ esta pregunta, et rrespondeolle asy por suas rrazões longas, por que ouvese quelle dizer et enquese deteer perao adormẽtar et desi matarlo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 258 |
Et aquelo que el diso ẽno primeyro libro del rrey Ynaco, que era hũ rrio que [pasaua] porlo seu rreynado et el era deus dese rrio; et aquelo que dizia que Yo era filla del rrey Ynaco et quea forçara [rrey] Jupyter, et desi quea mudara em vaca; et aquelo quea dera rrey Jupiter aareyna Juno, sua moller, quella pedira; et aquelo quea rreyna Juno aencomẽdou aseu pastor Argo, que avia çento ollos quea gardasse; et outrosi aquelo que mandou Jupyter aMercurio, seu fillo, que matasse aArgo por que [poyña] aspera et forte garda sobre ella; et aquelo que Mercurio tomou cobertura ẽna [cabeça], et alas ẽnos péés, et virga de virtude ẽna mão, et foy ael em fegura de pastor, cõmo era Argo, tãgendo [se[u]] buguete, et cabras ante y tãgendoas cõ sua pertega em lugar de cayado, et se pagou Argo del quandoo oyo et asentou ho consigo, et sentouse el, et cantou; et aquelo quelle preguntou Argo do buguete que era nouo; et aquelo quelle el rrespondeo, que amara Pam aSiringa, et que era ella moyto onrrada ontrelas [dõnas] daquela terra, et que fora mudada em canaveyras ẽna rribeyra do rrio Ladom; et aquelo que Mercurio matou aArgo [com] oseu [alfangere], et ho escabeçou et dou cõ asua cabeça em terra, et sayo moyto sangre, et ensuzou todo ho lugar; et aquelo quea rreyna Juno tomou os ollos [do] seu pastor et os poso ẽna cola do [pauõ] que era sua ave; et aquelo que el rrey Jupiter rrogou aarreyna Juno, sua yrmãa et sua moller, por Yo; et aquelo que arreyna Juno ho oyo et perdeo [toda] asaña, et outorgou aseu yrmão et seu marido oque pedio; et aquelo que Yo [porlo] rrogo de Jupiter foy mudada de vaca em moller, et daly adeante dada [abõos] costumes et despoys feyta [deessa] ẽno Egyto, esto nõ oteña nẽgũ por escarno, nẽ por palaura de mẽtira por que som das rrazões do Judio, ca aquel que as suas rrazões bem catar et as entender, achara que nom som palauras váás nẽgũas delas, et os frayres predicadores et os menores quese traballam de tornarlo ẽna nosa teoligia nõ [o fariã] se asy fose, mays todo he dito em fegura et em [semellanca] de al. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 262 |
Em pos esto onde diz quea pedio arreyna Juno aJupiter, et el doulla, et ella dou ha em garda aArgo, oseu pastor dos çento ollos, et he esto oquese entende que Juno he odeleyto da terra et das rriquezas, et Argo omũdo, et despoys daquelo se dou esta Yo amays grandes viços et desi apeores costumes, et atyña omundo em laçada em elles, cõmo diz oautor, quea tyña Argo presa ata quese doyo dela Jupiter et entendese aqui por Jupiter oseñor apartador, cõmo disemos; et enviou aMercurio, seu fillo, et esto he bõa rrazõ et sabia, ca esso quer dizer Mercurio; et vençeo Mercurio aArgos, asi cõmo ao mundo, rrazoando se cõ el sobrelas preguntas quelle fazia Argo falandolle encubertamẽte das rrazões das sete artes liberaes, et dizẽdolle que amara Pam aSyringa tornada em [canaueyras] ẽnas rribeyras do rrio Ladom; et em este mudamẽto de [siringa] et em amor de Pam lle falou destas rrazões segundo que mẽestre Juã conta; et diz que este rrio Ladom que corre por medio de Greçia et quee rrio de moy bõa agoa, moy clara, et moy sãa, et ha moytas canaveyras por todas las rribeyras del; et mostra que vierom aly aaquela rribeyra todoslos filosofos de Greçia aestudiar sobrelas sete artes liberaes. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 275 |
Et diz Josep que aly preguntarõ os omẽs daquel lugar aYsáác por Rrebeca que moller era, et el, temendose queo matariam por ella, por que era moy fermosa, disolles que era sua yrmãa, cõmo disera [Abraam], seu padre, por Sarra ẽno Egito; et soubo el rrey [Abymelec] esta rrazom, et despoys [desto], acabo de tempo, passando [Abymelec] açerca da casa de Ysáác catou por [hũa] fiestra et vio estar cõ ella em seu solaz cõmo esta marido falando cõ sua moller, et chamou ho estonçes et diso lle: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 285 |
Et quando chegou Jacob ao poço estauã ende moços et moças virgẽes, et preguntou lles el donde eram, et diserõ elles que eram de Aram, et [dissolles] el: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 285 |
"Et ael plouvo lle moyto por que achaua novas do que demãdaua , et pregũtoulles: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 291 |
"Et preguntou essa ora Labam aJacob outra vez quelle daria por tal que morase com el. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
"Quando encõtrares ameu yrmão queme enviou dizer seyria arreçeber me, se el pregontar cujo es, ou onde vas et cujo he oque leuas, dille que [es] de seu seruo Jacob, et quelle leuas este presente quelle eu envio, et que vou em pos uos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
"Et preguntou lle Jacob cõmo avia nome; diz oangeo: |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 13 |
Et chegando aly, preguntou hu estaua a Ynfanta Ansiona et forõn a logo veer pero que sabiam ia a mays da rrazõ. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 13 |
Et pregũtou Hercoles para que era posta aly en aquel lugar de aquela guysa. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 20 |
Et pregũtou lles por qual rrazõ [vynã]. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 26 |
Et el rrey mandou apregoar que todos caualgasem moyto apressa Et el rrey ya moy coytado, et nõ daua nẽgũ vagar aos seus, andando toda a noyte. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 33 |
Et depois que o foy creẽdo et torney en meu acordo, começey lle de [pregontar ?] de tua fazenda cõmo lle ya, et se eras bem saão Et diso me que os toros de Mares que aviã os pees de cobre, con que araste o cãpo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 33 |
Et eu toda via pregũtando -lle se era viuo Jaason. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 41 |
Et nõ sejades ende preguiçosas nẽ duldedes d ' esto que uos digo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 46 |
Et depoys que seuerõ, preguntou lles el RRey Jupiter que queriã; et ellas diserõ que [vynã] a el sobre pleito et por que era Palas deesa de [trinyo] - que som os tres dos sete saberes liberaes - en que he o saber da creẽça do rrazõar moy apostamẽte. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 54 |
Et cõmoquer que el RRey Priamo avia oydo del por outros juyzos que avia dados, oyu de aquela vez moy mays; ca toda a terra falaua de aquel pleito das deesas et [do] juyzo que Paris y dera, [0] tanto que el rrey et seus fillos falarom em aquel feyto. et em pos esto apartou se el RRey Priamo com a [rreyña] Ecuba et falarom anbos em feyto de Paris, et departirom d ' esta gisa sobre ello: rrecontarõ logo o soño que a rreyna soñara, que aquel que ella parise em cõmo por el aviã de seer destroydos elles et Troya et todo o seu rreyno; et em cõmo por esta rrazõ o mãdaram matar et leuar aos montes por tal que se perdese ala et que nũca mays viuese; et outrosy em cõmo foy a criatura deytada, et cõmo foy sua ventura de nõ morrer nẽ peresçer em lugar tam ermo et tam despoblado. et sobre esta rrazom de -partirom et ouverõ grã peça de dia seu consello et seu acordo et diserom que poys que todos de aqueste jnfante falauã et elles meesmos o [aviam] oydo, que aquel pastor que dera aquel juyzo entre aquelas tres deesas que aquel era seu fillo, et que fora achado en aquelas mõtañas tam hermas onde elles ambos o mãdaram deytar por tal que morrese ende, et que nõ seria nada o que soñara a RReyna Ecuba; et agora poys que todos los pouoos dizem que el que he moyto noble et moy grande et moy fremoso et moy ensynado et moy sysudo et de moy bõas [mañas] et moy escolledor et julgador de dereyto,, tanto que bem semellaua fillo de rrey et de liñagẽe de rreys en todos seus actos; et poys que asy era que nõ aviam por que nõ enviar por el et rreçeberlo por fillo, ca a aquelo do soño da [rreyña] a que elles aviã medo moy grande diserom asy que aquel feyto do soño se de suso era ordenado et fondado et estabelesçido de asy seer et de se complir, que nõ era outro señor ẽno mũdo que o podese estraeçer nẽ desviar [senõ] aquel que o estabelesçera. et se desviado ouvese de seer por algũa gisa que aquel jnfante que morrera et nõ viuera mays, que se acomendase(n) a deus et que rreçebese(n) seu fillo; et deus que fezese de lo todo o que quisese. et des que el rrey et a rreyña ouverom este consello et acordo entre sy anbos et dous, librarõ em esta gisa; chamarõ a Ector et a todos los outros seus fillos, et contaron [lles] todas as rrazões que aviã avidas; et diserõ lles que se a elles provese et o nõ tomasen por nojo, que enviarian por seu yrmaão Paris et que o rreçeberiã por fillo. en conçello virõ os jnfantes que aquel avia de herdar et que nõ perdiam y nada, nẽ aos outros nõ lles enpeesçia nem fazia nẽgũ dãno o rreçebemẽto de Paris et todos se acharon en acordo que enviasem por el; et enviarõ logo por seus caualeyros el rrey et a rreyña, et deron lles suas cartas, et mandarõ lles que fosem por el et que o adusesem o pastor Paris, despoys que ouvo dada a sentença da maçãa ontre as tres deesas, segũdo que de suso ja avedes oydo, ficou em garda de seus gãados en çima de aquestes mõtes et vales de Astra, et fazia todas las cousas asy cõmo ante que dese aquela sentença. et acontesçeu em todo esto que dormyndo aly Paris hũa noyte ẽno meesmo lugar onde dera aquel juyzo, et veẽo a el em soños a deessa Venus, et diso lle em cõmo lle avia de acontesçer et de cõmo avia a seer rreçebydo moy çedo por fillo del Rey Pryamus et da Reyna Ecuba, et ajnda mays lle diso et o çertificou que Ector et todos los outros seus yrmaãos o rreçebiam et tomauã por yrmaão. ' Et tu yras ' -diso a deesa Juno -, ' et seeras moy bem rreçebydo. et despoys que fores ẽna graça et ẽna merçede de teu padre et de tua madre et de todos teus yrmaãos, tu me averas mester por vengança da desonrra que fezerom et foy feyta a teus parentes et estonçe te darey eu a ty a dõna que te promety, et esta he a mays fremosa criatura de que tu em todo o mundo oyste falar nem viste com os teus ollos; et quer seja casada quer outra qual quer, atal te darey eu a ty ' et ditas estas palauras, desapa resçeu Venus et foy se et Paris despertou do [sono en] que jazia et foy moyto alegre com el, et rretouo o em seu coraçom, et em [sua] voontade. et despoys de aquesto, [chegarom] os cavalevros del RRey Priamo et da RReyña Ecuba, sua moller, et de Ector et dos outros seus fillos; et el rreçebeu os moy bem et moy ensynadamẽte. et despoys d ' esto falarom elles [con] el et diserõ le o mandado a que [vjnã]: cõmo el RRey Priamo et a [rreyña] Ecuba oyram dizer que [aquel] pastor Paris seu fillo era, aquel que acharã ẽno monte et outrosi oya el que el RRey Priamo que era seu padre et a RReyña Ecuba sua madre et el rrespondeu a aqueles caualeyros que [vjnã] a el con aquel mãdado et diso lles asy: ' RRogo vos agora moyto cõmo vos sodes cavaleyros, fillos d ' algo et avedes dereyto et ben, que uos me desenganedes et me digades a verdade por que vijndes; ca nõ queria eu agora que me leuasedes [en] rrazõ de fillo del rrey, et depoys que ficase escarnjdo et perdese meu lugar que teño, et desi que ouvese de buscar outro por donde viuese et guareçese cavaleyros, eu esto vos rrogo que o nõ queyrades fazer ' et elles estonçe çertificarõ -n o por las cartas que tragiã, et lle mostrarom logo et outrosi por suas palauras et por seu menagẽe, dizendo que asy era. et Paris, poys que foy çerto et firme que asy era cõmo diziam os mãdadeyros, gisou se cõmo se fose cõ elles et enviou logo por seu amo em aquel lugar donde gardaua aqueles gaandos de el RRey Adymalet, a dizer -lle o ffeyto cõmo era et a rrazon cõmo estaua, et que lle enviaua rrogar que viesse logo aly, que moyto lle fazia mester et o pastor veẽo et falarõ anbos em rrazom d ' aquel feyto que lle el rrey et a [rreyña] enviaram dizer; et plouvo moyto d ' elo ao pastor et de quanto lle Paris d ' esto diso. et Paris preguntou moyto aficadamente a seu amo, o pastor, conjurandoo que lle disese cõmo ou [cal] maneyra o achara, cõmo quer que ll ' o avia dito algũas vegadas; et o pastor diso lle a verdade et fezo o çerto d ' elo. et en pos esto acordarõ anbos cõmo fezesem et Paris, pẽsando en seu coraçõ se lle fose menester para aquelo algũa prova ante el rrey et ante a rreyna et seus fyllos, et rrogou ao pastor, seu amo, moy fortemẽte que fose cõ el; et el outorgou ll ' o moy de grado et prouvo lle moyto. et Paris dou estonçe moy bõa conta de seus gãados a seu amo, et de toda las outras cousas que del teuera et ouvera et poserom aly todas las cousas por moy bõo [rrecado] Paris et o pastor, seu amo, que o criara et fezerõ moytos plazeres a aqueles caualeyros que vieram por Paris et dou aly o pastor a Paris, seu criado, moytas vacas et outros moytos gãados que leuasem cõ el, que ouvese que comese et que dese a quen quisese et leyxado aly todo o seu en rrecado,forõ sua carreyra et tragia cõsigo Paris, por onde andaua, hũa dõna moy filla d ' algo que avia nome Oenone; el [leuoa] (consigo) |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 56 |
De [cõmo] falarõ el rrey et a rreyna [Em] outro dia apartarõ se com Paris el rrey et a rreyna et todos seus fillos et fillas com Paris, et aly lle contarom toda a rrazõ por que aviam enviado por el; et demãdarõ et preguntarõ lle logo aly que lles disese todo o feyto de seu [avijmẽto], et cõmo lle aconteçera que todo lles contase cõmo fora et era. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 56 |
[disy] Paris, cõmo era mançebo entendido et sabedor, ante que aly viese pensou en seu coraçon que el rrey et a rreyna que algũas demãdas et pregũtas lle fariam et pregũtariã de sua [fazenda]; et por aquesta rrazon trouxo cõsigo [o] pastor, seu amo, et algũus dos outros pastores [auçiaos] que sabiam outrosi de sua fazẽda, et cõmo fora achado ẽno mõte do val de Astra. et Paris rrespondeu a el rrey et a a rreyna et aos outros, seus yrmãos, et diso asy: ' señor rrey, aquel que me a myn achou et me criou foy este pastor que aqui esta, et outros pastores cõ el de aqueles que estonçe eram y, et ajnda fasta agora son viuos et saãos o dia de oje et se [vosa] merçede for et teuerdes por bem que venam ante vos, señor, a elles preguntade, et elles vos contaram todo o feyto da verdade ' et el rrey et a rreyna et seus fillos entenderõ moy bem cõmo el tragia todo seu feyto por rrecado, et cõmo era sesudo et de bõo entendemẽto, et cõmo de todas estas cousas el avia fama et loor et prez; et tenya[n] lo por moy ben rrazoado et de dereyto juyzo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 57 |
Et chamaron aquel pastor que o criara et os outros pastores que ende estauã con el, et preguntarõ el rrey et a rreyna a aquel pastor por todo o feyto de aquel jnfante Paris et el contou [llelo] todo por via ordenaria, segundo et ẽna maneyra que acaesçera, et cõmo avemos ante d ' esto dyto et outorgarõ et confirmarom os outros pastores cõ quanto avia dito aquel pastor. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 69 |
Et tomarõ consello, [pregũtãdo] os hũus aos outros que fariã. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 76 |
Et [tya] çercado hũ castelo quando lle chegou o mãdado que Troya era destroyda, et seu padre et sua madre et seus yrmãos et yrmãas erã mortos, senõ tã solamente sua yrmãa Ansyona que ficara viua; mays que a [leuara rrey] Talamõ por barregãa. quando el RRey Priamos soubo estas nouas, nõ me [pregõtedes] se ouvo ende pesar ca de nẽgũa cousa nõ podia el aver mayor coyta que a que el ouuo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 104 |
Et acaesçeu lle asy que logo essa noyte soubo por quanto pregũtou ca o deus Apolo dou lle tal rresposta: ' tu diras aos gregos que a dez ãnos sem falla vençerã et acabarã a gerra. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 106 |
Sabede que a deesa onrrada, Diana, nos he moy sanuda por que a nõ pregũtamos nẽ lle fezemos sacrifiçios et bem nos mostrou y seu talente. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 106 |
Et mãdou apregoar que todos se apreçebesen cõmo en outro dia ben çedo andasem. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 129 |
Et por seer mays preçado avia as [rrodas] pregadas cõ chapas d ' ouro ben feytas et ben obladas [en deredor] cõ belmazes. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 186 |
Et chegarõ logo y os grãdes [senores] da oste a veerla et moyto se maravillauã do seu bõo tallo et da sua [formosura] et pregũtauã lle por nouas. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 350 |
Et quen vos agora cõtase por qual arte et cõmo escapou, bem diredes que fora maravilla ca aly mostrou bem se avia en el algũ consello ou [algua] suteleza quando Ydomenes, rrey de Cleta, veu que Vlixas asy andaua desbaratado et [proue], et que se partira de Troya cõ grãde rriqueza que sobeja era, pregũtou lle que fora aquelo, et se lle prouvese que ll ' o disese por que de tãta rrequeza et de tã grãde alteza tornara [a tã] grã [proueza]. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 357 |
(Cõmo Vlixas chegou a sua casa et matou os caualeyros que queriã casar cõ sua moller) Quando Vlixas oyo estas novas se lle pesou d ' elo moyto, esto nẽgũ nõ m ' o pregunte, ca sabede que lle pesou atam forte mẽte que mays nõ podia. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 365 |
Et pregontarõ en cõmo morrera. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 367 |
Et moytas vezes lle pregũtey que era aquelo que me dezia et el me mostrou hũ sinal que uos direy, ca ben me nẽbra mostrou me hũa [calba?] de uveso de pez moy ben labrada a a marauylla que tragia ficada en -çima do ferro de hũa lança. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 367 |
Et eu nõ lle pregũtey que queria synificar mays pero quando se partyo de mj̃, diso me cõ suspiros et cõ dolor que moyto mal avia en este synal que era demostrãça que nos cõvyña de seer perdidos en guisa que seriamos en -amygos mortaes et eu despereç(er)ia por el, et nõ nos podiamos partyr se -nõ de morte. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 369 |
Et pregũtou a sua madre et rrogou lle moyto que lle disese quen fora seu padre, et se era rrey ou duque ou cõde, ou se era noble ou vil, ou se era morto ou viuo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 369 |
Et tãto pregũtou por esta cousa fasta que ouvo saber a verdade. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 369 |
Et aly pregũtou donde acharia a Vlixas, et logo ll ' o diserõ |
[+] |
1350 |
LT [1]/ 49 |
Entõ sse fillarõ a andar et forõ falando de muytas auẽturas; et eles lle pregũtarõ: -"Sseñor, ¿conoçedes uos algũus caualeyros de casa de Rrey Artur? -"Ssi, disso ele. -"¿Et conoçedes uos -disserõ eles - Dom Lançarote do Lago? -"Ssi, disso ele, aquele conosco eu bem. -"¡Ay, por Deus!, disso Keya Destrauz, poys uos Dom Lançarote conoçedes tãto, me dizede, se uos prouguer, sse o uistes em esta terra, ca nos disso hũu caualleyro, nõ ha aynda IIIIo dias, que o viu y.-"¿Et quen foy esse caualeyro?, disso Lãçarote. |
[+] |
1350 |
LT [1]/ 62 |
Os braados et a uolta foy muy grande atal que o senor do castelo, que era em ssa camara et d ' esto nõ sabía rrẽ, foy marauillado et pregũtou que uolta era aquela. |
[+] |
1350 |
LT [1]/ 63 |
Et poys pidiu suas armas, derõllas et armousse et sobiu em seu caualo, et preguntou hu estaua aquel caualeyro que lle tal desonrra fezera; et disserõlle que estaua fora da uila. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 228 |
Quando el rrey Príamos ouuo estas nouas et as ouuo entẽdudas,nõ me pregũtedes se ouuo ende grã pesar, ca njhũa cousa nõ podería auer mayor coyta que el ouuo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 235 |
Rrey, poys mo pregũtades, quérouoslo dizer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 236 |
Outro día de manãa, quando sse leuãtarõ, pregũtarõ hu poderíã achar el rrey Talamõ. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 236 |
Desý entrarõ ẽna çidade et acharõ tres caualeyros a que pregũtarõ hu estaua el rrey. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 240 |
Et chegarõ y todos seus amjgos moy ledos pera rreçeberlos et pera os veer et pera os pregũtar de suas fazẽdas. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 246 |
Et senores, creédeme, que eu vj ende grandes tres uisiões ẽnos deuses que pregũtey, et assý mo disserõ cõmo uoslo digo per tres uezes. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 252 |
Et os gregos que o vij́an, pagárõsse ende moyto, et pregũtarõ aos que cõ el andauã que era ou a que vijña a aquela terra ou pera hu queríã yr. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 253 |
Et Elena pregũtou a Pares cujo fillo era ou de qual terra ou a que vẽera alý. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 286 |
Sabede que a déosa onrra[da] D[ia]na nos he moy sañuda porque lle nõ pregũtamos et lle nõ fezemos sacrifiçio. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 317 |
Et por seer mays preçado auj́a as rrodas todas pregadas en derredor de belmazes, cõ chapas d ' ouro ben feytas et ben obradas. et auj́a o eixo et o pontil et todo o al de marfil. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 350 |
Et deulle hũa tã grã ferida ẽno rrostro cõ hũ trançõ de lança que tragía que lle pregou o uisal do elmo cõ os narizes et lle fezo longe correr o sange. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 352 |
Et caualgarõ a pressa et despregarõ moytas sinas et moytos pendões de desuariadas maneyras, que erã moy rricos et moyto onrrados et de moytos señores de grã prez. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 361 |
Et auẽo assý que, el andando en esta batalla, Éytor et el encõtrárõsse anbos, et lydarõ moy durament, tãto que sse ouueron de pregũtar por seus linágẽes. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 363 |
Et pregũtoulle cõmo lle ýa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 364 |
Conta a estoria que as donas pregũtauã a Éytor quaes caualeyros auerýan per dereyto o prez daquela batalla ou quaes forõ y bõos, et nõ o sabíã ben todos, pero todos comunalment dezíã que Troylos fora y moy bõo et moy esforçado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 369 |
Et en aquel día foy catada de moytos, et mostráuãna cõ os dedos os hũus aos outros, et pregũtando se vij́an outra tã fremosa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 389 |
Et se me algũ preguntasse quaes erã, eu llo dería, ca hũ era Troylos, seu fillo, et o outro Polidamas et o outro Eneas. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 391 |
Et se me algẽ pregũtar o que fezo Pares despoys de comer, eu lle dería que sse foy a ssua pousada pera Elena, et ja por esso nõ leixou de pesar ou de prazer a quen quiser. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 409 |
[Q]uando os da çidade uirõ que Delón ýa giando aqueles caualeyros que ýan en messagẽ, moyto lle pregũtauã cõmo uĩinã ou quen erã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 411 |
Depoys que Éytor ouuo dita sua rrazõ, el rrey Príamos pregũtou aos outros rreys et prínçepes que y sij́ã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 419 |
Et seýrõ cõ ela tres dos fillos del rrey; et, se me algẽ pregũtar quaes erã, eu llos dyrey, ca erã Troylos et Deýfebus et Pares. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 424 |
Et pregũtáuãlle por nouas et ela rrespondía moy sisudament et en moy poucas palauras, en gisa que todos sse pagauã moyto dela et de cõmo falaua, et tódosla onrrauã moyto et a cõfortauã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 457 |
Et pregũtou estonçe quen o matara, et cõtárõlle cõmo o feyto fora. -¡Par Deus! -disso Éytor -. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 476 |
Et, se uós dizedes que uós nõ pregu[n]tarõ a uós quando me derom este poder, sen falla uós dizedes uerdade, ca auía ia bẽ hũ ãno que nós este pleito auiamos cõmeçado quando uós chegastes a nós et nos cõmeçastes a fazer ajuda. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 494 |
Et Achiles, tãto que o ueu, logo se senteu gorido et pagado, et preguntoulle que auía feyto. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 499 |
Et logo lle preguntou que lle disese que rresposta achara. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 502 |
Mays hũa cousa uos quero pregũtar, et rrógouos que me digades quanto á que cõmeçastes a adeujnar, ca uós nũca esto ouuestes por manneyra. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 503 |
Mais Achiles ben ouuo en que pensar, et nihũ nõ lle pregũtou se el deste pleito fora sañudo, ca bẽ lle paresçía ẽno rrostro. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 512 |
Et alí cõmeçarõ de tanger moytas tronpas et moytos anafíjs, et quen alý tragía sina ou pendóm alý o despregaua et tendía, et quen uise aquela aaz cõmo ýa apostada bẽ podía dizer, sen mentir, que era das grand[e]s et das dultadas que nũca uirã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 516 |
Et el quando oýo chorar, abreu os ollos muyto aduro et tãto se esforçou que pregũtou tres uezes se era uingado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 535 |
Desý caualgarõ todos a grã pressa perlos chãos cõtra os de Troya, que nõ forõ pregiçosos pera seýr a elles,ca os acharõ ia estando fora ẽnos cãpos traslas barreyras. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 561 |
Desque todos forõ ajuntados ẽno canpo et ouuerõ suas azes bem diuisadas, cõmo uos ey dito, logo forõ despregadas et estendudas mais de vijnt mill sinas, que erã de cada parte, todas moy bem lauradas d ' ouro et cõ prata, et esplandeçíã ao sol tãto que toda a terra rreluzía. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 586 |
Et departirõ muy ben suas azes, et despregarõ ben vijnt mill pendões ou mays. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 633 |
Et preg[ũ]táuãlle que demãdaua ou que quiría. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 636 |
Qvando os da uila o uirom tornar, muitos caualeyros et donas et donzelas chegarõ a el, et preg[ũ]tárõlle que nouas tragía da hoste, ou se podía el rrey Príamo auer paz cõ os [gregos]. - |
[+] |
1370 |
CT 1/ 642 |
Os que ficarõ ẽno paaço falarõ entre si, et touerõ por bem que Antenor tornase aa hoste, et que pregũtase aos gregos que preytesía queríam que lles os troiãos fezesem. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 644 |
Et moytos ouuo y que pregũtaron que fora aquelo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 647 |
Et entrarom ẽno tenplo de Apólines por fazer pregũta, et seýrõ çertos que quiría demostrar est[e] mal et que acabamento podí[ã] auer estas falas en que andauã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 680 |
Et quen me a mj̃ pregũtase que fezera do Paladiõ, eu lle diría que o leyxara a Diomedes, seu amigo, que cõ el auía juramento et amor muy grand, ca el bẽ sabía que llo nõ tomaríã per força. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 711 |
Quando Diomedes, rrey de Creta, ueu que Vlixas así andaua desbaratado et pobre, et que se partira de Troya cõ tã grã rrequeza que sobeia era, pregũtoulle que fora aquilo, et que lle contase, se lle prouuese, cõmo de tã grã rrequeza et de tã grã alteza tornara en tã grã mĩgoa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 720 |
Qvando Vlixas oýo estas nouas, se lle pesou muyto, esto nihũ nõ mo pregunte. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 723 |
Os caualeyros lle pregũtarõ entonçe et lle rrogarõ que lles disese a uerdade deste pleito. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 724 |
Et quen me a mj̃ pregũtase que lugar era este, eu lle diría que perlo n[o]me o pode entender, ca Sepeliador quer dizer "sepultura". |
[+] |
1370 |
CT 1/ 724 |
Et se grã prazer ouuo cõ el, esto nõ mo pregunte nihũ, ca logo cõmeçou a chorar et beyioo mays de çinquoeenta uezes. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 726 |
Et eles, cõmo o uirõ, logo lle preg[ũ]tarõ que ome era, ou donde vĩjna, ou pera hu ýa, ou donde era natural, ou cujo era, ou que buscaua. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 727 |
Et el jndo pera alá, chegouse a el hũ caualeyro a que dizíã Çireneas, et pregontoulle se uẽerã os fillos del rrey. - |
[+] |
1370 |
CT 1/ 727 |
Et Pirio lançou logo em el mão, et preguntoulle donde era ou estaua el rrey Acastus. - |
[+] |
1370 |
CT 1/ 734 |
Quando el rrey Peleus et Tetis souberõ aquestas nouas, se ende eles ouuerõ grã pesar, esto nihũ nõ mo pregũte. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 734 |
Et preg[ũ]tarõ cõmo morrera. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 737 |
Et muytas uezes lle preguntey que me disese que era aquilo que me dizía, et el me mostrou hũ sjnal que uos direy, ca bẽ me nẽbra: mostroume hũa táuoa d ' oso de pez, muy bẽ laurada a marauilla, que tragía fica[da] en çima do ferro dũa lança. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 737 |
Et eu mays nõ lle preguntey que quiría sinificar. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 739 |
Et desque ouue entendemento, preguntou a sua madre et rrogoulle que lle disese quen fora seu padre et se era rrey ou duc ou conde, ou se era noble ou uil, ou se era morto ou uiuo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 739 |
Et alý preguntou hu acharía Vlixas, et logo llo diserõ. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 1 |
Et os que y estauã virõ a seeta, pregũtarõlle por que rrazõ a poyna, et o rromeu diso que avendo batalla cõ hũu seu ymigo, deralle cõ aquela seeta por la queixada seestra e foralle por medeo da cabe[ç]a, et o biquo dela foralle ferir ẽna nariz. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 4 |
Entõ os que aly estauã, pregũtaronlle por que rr[a]zõ tragia aquela pertega ẽno pescoço et com̃o lle aviera, et cõtoulle en esta gisa: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 12 |
Et os clerigos quando esto oyrõ, hũu deles que avia nome Martino pregũtou se tragia dineiros, segundo os clerigos soẽ fazer; et desque souberõ que nõ tragia senõ o bordom et esportela et hũa saya, diserõ ao ospede que se quisese ou podese que o levase aa igleia et eles que o rreçeberiã d[e]boamente. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 12 |
Et ela desque espertou pregũtou hu jazia o seu corpo, et desque o soube, cõ sua madre foy alo en rromaria et fezerõ oraçõ toda a noyte a par do seu moymẽto, et logo foi sãa de todo o corpo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 19 |
Et a cabo de sete ãnos que el foy bispo, en hũu dia de Pascoa, vierõ os apostolos a Iherusalem et pregũtoos por los miragres et maravillas que Deus por eles fazia, et eles diserõllos ante todo o poboo, et mostraron et preegarõ cõ el ẽno tẽplo a Cayfas et aos outros judios sete dias, et os judeus querendose baptizar por la sua preegaçõ, entrou hũu home adesora ẽno tẽple et começou de braadar et dizer: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 19 |
Por que me pregũtades do fillo de Deus?, ca el se aa destra parte de Deus, seu padre, et ainda ha de julgar os mortos et os viuos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et avia [y] tal custume que se a tẽpestade alo lançase algũu navio, que os homes et quanto troubesen fosen en poder do señor d ' y; et por ende foy o mãdadeiro presentado ante Vaspasiano, et Vaspasiano pregũtoulle quen era ou para onde ya, et el rrespondeu ante el et disolle que era de Iherusalem et ya [a] Rroma. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et entõ Iosephus que era moi ardido et moy ligeiro tomou a espada a outro et pregũtoulle se queria ante mor[te] ou vida que escollese en hũa delas; et o outro cõ moi grã medo rrespondeu et diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et Josephus quando oyo que el era doente pregũtou por la door que avia et por lo tenpo en que adoeçera, et nõ llo souberõ dizer que door era, mais diserõlle que adoeçera quando oyra que seu padre era enperador. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et Josep, que era moy sabedor et moyto entẽdido despois, que aquelo oeu, entẽdeu que lle viera cõ grã prazer que tomara, nẽbrou en sua voõtade cõ hũa cousa cõtraria goreçe omẽ da outra et a doença que vem cõ prazer que se perde cõ pesar; et pregũtou se avia omẽ ẽna corte a que Tito quisese mal, et diserõ que avia hũu escudeiro de que avia tamana sana que o nõ queria veer nẽ oyr del falar. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et Tito com̃o o diso asi o acabou; et segundo diz Josep forõ ali vendudos noueẽta et sete mĩll judeus, et onze vezes çen mĩll forõ mortos por armas et por fame, et quando Tito emtrou em Iherusalem achou y hũu muro moyto antigo et mãdoo furar et achou dentro hũ ome cão moy fremoso et paresçia onrrado, et pregũtoulle quen era, et el diso que era Josep da çidade de Abaramatia, que era en terra de Judea, et que o ençarrarã et tapearã ali os judeus porque soterrara o corpo de Ihesucristo, et diso mais, que des aquel tenpo ata entõ fora gouernado ali por la grraça de Deus et cõfortado do lume do Spiritu Santo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 47 |
Et o enperador pregũtou os rromãos que lle fariã, et eles diserõ que el que matara seu yrmaão et o fillo de rrey de Frãça, et que seria omẽ para grãdes feictos, et que cõpria moyto, et com̃o aquelas cousas fezera que asi faria a todos aqueles que se alçasen ao senorio de Rroma. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 47 |
Et entãto pregũtou Velosiano hũa moller que avia nome Veronica, por Deus, que o quiso fazer, se poderia achar aquel Ihesus que vina buscar; et ela lle diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 47 |
Ese por que tu pregũtas era meu Deus et o meu Señor, et prenderõno os judeus por enveja et derõno a Pilatus que o julgase, et el mãdoo cruçificar et matar na cruz. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 92 |
Et os que sayan da vila, pregũtauãlles que queriã; eles diserõ que erã mãdadeiros de rrey Calrros, que os enviaua a rrey Aigulando. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 110 |
COM̃O AYGOLANDO NÕ QUIS BAPTIZAR POR LOS POBRES MAL VEZADOS En outro dia ora de terça, poserõ tregoa ontre si, et Aigolando foy a Calrros por rrazõ de se baptizar, et achoo seer a comer en mesa; et achou cõ el outras moytas mesas arredor del a que syam arçibispos et bispos et moytos caualeiros, et frades negros, et coengos rreglãtes, et outros moytos omes vestidos de moytas gisas, et pregũto[u] a Calrros por cada hũu deles [que jente] era, et el lle diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 110 |
Et Aigolando vio seer aparte treze pobres moy catyuos et moi mal vestidos que nõ tinã toalla nẽ mesa et tinã mal de comer et de beber, et pregũtou que omes erã, et Calrros lle diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Et Ferragudo desque dormio asaz espertouse et asentouse Rrulan cabo del, et pregũtoulle com̃o era tã forte et tã rregeo que lle nõ enpençia espada nẽ pedra nẽ paao, et o gigante lle diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Et o gigante começou de o catar et pregũtoulle com̃o avia nome, et el diso que avia nome Rrulã. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 136 |
Et agora deuemos pregũtar porque Nostro Señor leixou matar os que nõ pecarõ cõ as mouras nẽ se enbebedentarã cõ aqueles que o fezerã. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 196 |
Eles quando esto oyrõ pregũtarõno, et el diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et en lle sayndo o sange et abalandose moy de rrejo, espertarõse os rromeus et pregũtarõlle que avia. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 213 |
Et o home boo pregũtoulle quen era, et el rrespondeu: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 216 |
Et achegou todo los prinçepes dos sacerdotes et os mẽestres do poboo et pregũtoulles hu avia de naçer Cristo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 216 |
Yde et pregũtade de todo coraçõ de aquel neno, et desque o achardes, tornadeuos et viinde a mĩ et dire[des]mo, et eu yrlo ey aorar. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 226 |
Pedro nẽbrate do que meu padre a ti fez quando te pregũtou a mãçeba et che diso: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 226 |
Foyse entõ o prinçipe dos sacerdotes, et se ya são et ledo nõ he de pregũtar. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 96 |
Et feyta asy a dita eglleia, chamou seus sabedores ante sy et preguntoules comõ chamaria a ese lugar. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 110 |
Et comõ souberõ os mouros que el rrey don Rramjro ya sobre elles, lançaron pregom por todos seus rreynos de ale[n] mar. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 110 |
Et quando el rrey o beo, oubo pauor et pregũtoulle quẽ era. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et quando Almeçor veu tanto mal, pregũtou cuJa era aquella cassa et aquel lugar en que lle asy morrerã quantos cõsigo tragia. |
[+] |