1290 |
FD I, 2, 3/ 124 |
Titullo dos (uoçeeyroſ) perſoneyros Por que el uſo dellos perſoneyros es mucho prouecho , et es muyto meſter, que aquelles que non podem ou non querem ſéér preſentes a ffacer ſus demandas que am contra algunos ou a defenderse contra ſeus contendedores podenlo fazer perſoneyros tam bem en demandar como en defender. |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 124 |
Et podelo facer el dono del preyto por # su carta ou por ſeu mandado, pero que non ſeya preſente. |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 125 |
Mays ſe todos comecarem o pleyto de conſúú cada uno deles o pode ſeguir por ſi pero que os outros non ſeyam preſentes. |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 126 |
Léé VIIJa Todo ome pode defender a outro que non ſeya preſente, macar que non demoſtre que a ſeu mandado, nen carta de perſoarya, ca prol e de todos comunalmente que os que non ſom preſentes poſſam ſéér defendudos pellos outros que llos queren defender aſſy commo ſobredicto e. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 8 |
Et en este feyto, quando ysto foy prometudo a Sanctiago et stabeleçudo que se cõprise, (et) steuerõ y presentes dous arçebispos et quatro bispos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 8 |
Outrosy forõ en este feyto presentes deante omes d ' alta et muy bõos: dom Or dono, fillo del rrey dom Rramiro; dom Garçia, yrmão del rrey, que era outrosi chamado rey, [ca el rey] dom Ramiro tanto foy de grã bondade et de grã mesura et tãto ama[ua] o yrmão que o fezo outrosi cõpaneyro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 51 |
Et en esse ãno prenderõ caualleyros del rrey dom Affonsso hũu mouro que auja nume Audalj, que era cabedel et endeantado dos alaraues, et derõno en presente al rrey don Affonsso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 254 |
Depois desto, os de Graada, que vençerã o cãpo, collerõ et acharõ en el muytas requezas et muytas bõas dõas et tomarõ todo aquello et as cabeças dos onrrados et poderosos que morrerõ ẽna batalha, et enuiarõnos en presente a Caçĩ, rrey de Cordoua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 431 |
Senor, enviauolo o Çide, o que uos deytastes da terra; pero que, do que el gãana, enviauos este presente en seruiço, reconoçendouos senorio; ca elle viue per suas armas com̃o home desẽparado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 442 |
Et, quando os mandadeyros chegarõ a el rrey cõ este presente, prouguelle muyto et fezo muy grã iustiça delles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 471 |
Disy os que tijnã os castelos troixerõlle muy grandes presentes et moytas dõas a seu senor el rrey, cõ muy grande obediẽça et cõ grã omildade, asi com̃o os mouros sabiã fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 472 |
Conta a estoria que, quando os dos castelos trouxeron seus presentes al rrey, que hũu mouro a que diziã Abamançor, que tĩjna Xatiua, que nõ quiso y uĩjr nẽ enviar seu present[e]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 472 |
Et envioullj hũu mandadeyro cõ seus presentes muy ricos, et envioullj dizer que nõ podia y uĩjr; pero que llo nõ fazia por outra escusa et que sempre seria a seu seruiço, et que llj pedia por merçee que llj leixase aquel lugar et que llj daria as rrendas delle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 490 |
Et onrouos muyto et envioullis muyto presente en conduyto do mellor que el pode auer, et cõvidoos que entrassem comer cõ elle eno alcaçer cõ aquelles que elles quisesẽ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 532 |
Diz que el rrey de Saragoça enuiou seus mãdadeyros ao Çide, et trouxerõllj muytas dõas et muy grã presente, et que llj rogaua que nõ apremasse os de Valença, et que leixasse entrar os seus mãdadeiros ena vila, et que falariã cõ Abenjafa com̃o o seruisse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 532 |
Pero ala guisarõ eles com̃o enviarõ dentro a carta del rrey de Saragoça, en que dizia que enuiara muy grã presente ao Çide et que llj enuiaua rrogar que lljs nõ fezesse tãto mal. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 546 |
Conta a estoria que Abeniafa, con coita d ' auer amor cono Çide, uij̃dolhi en mẽte da sanha que dele ouuera, quando o seyra ueer, por que lli nõ leuara nada en seruiço, assi com̃o o auemos contado, tomou muy grãde auer, que auia todo tomado aos da uila dos que venderã o pã caro ena çerca, et leuouo ao Çide en presente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 547 |
Mais eu nõ quigi tal presente, por que entendo que uos faria torto; et demais seendo uos meus, ca eu mho tomarey, quando me eu quiser, ca nõ mãdey a ele que o tomasse nẽ a outro nẽhũu, ca eu nõ faria cousa tã desguisada de tomar a nẽhũu o seu sen dereito. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 559 |
Et, quando uiu os caualeyros et a outra gente pregũtou quen erã, et disseronllj que erã do Çide, que lli enuiaua seu presente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 561 |
Desi, en quanto ela et suas fillas guisauã suas cousas, dom Aluar Fanes enuiou tres caualeyros ao Çide, cõ que lli enuiou dizer com̃o o rreçebera muy bẽ el rrey dom Alfonso, et quanta onrra llis fezera, et com̃o rrecadarã con ele quanto quiserã et mais; et como rreçebera muy bẽ seu presente; et com̃o llj mãdara dar muy boos priuilegios de quanto gaanara et cõqueresse dali adeante, com̃o fosse delo senhor et o ouuesse liure et quite; et quantos quisesem para ele yr que fossem sem medo dele; et com̃o llj enuiaua sua moller et suas fillas muy onradamente; et com̃o ya hũu seu porteyro con eles, que llis daua quanto auiã mester; et que soubesse que muyto agiña seri[ã] cõ ele, ca nõ se detijnã por al, senõ por guisar suas cousas, per que fossem mais onradamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Do gran presente que o Çide enviou al rey dõ Afonso |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Conta a estoria que, a cabo de XX et çĩco dias que o Çide uençeu el rrey Vnes, enuiou dom Aluar Fanes et Pero Uermudes cõ seu mãdado a el rrey dom Alfonso, seu senhor, et ẽuioulhi en presente CCC caualos enselados et enfreados, et cada hũu hũa espada ata[da a]o arçõ, et a muy noble tenda que uos contamos del rrey Vnes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Et el rrey foy muy alegre porla boa andãça do Çide et polo presente tã nobre que llj enviaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Et disse que llo gracia muyto, a el et a elles que o tragiã, et que nũca vira tã nobre ome, nẽ nũca vasalo tã nobre presente enviara a senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Et el rrey loaua muyto o Çide et todos os seus, gradeçendollj muyto o presente que llj enviara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Et o presente era duzentos caualos dos que gaanara ena lide del Quarto, que ouue cõ el rrey Bucar, et çem mouros catiuos et muytas espadas et muytas selas rricas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Et, rreconosçendouos senhorio natural, enuiauos en presente CC caualos et çem mouros negros; et enuiauos muy nobles selas et espadas enos arções; et pedeuos por merçee que o que[i]rades tomar dele, por que a muy grã sabor de uos seruir, anparãdo a fe de Ihesu Cristo quanto el mais pode et sabe. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
A esto rrespondeu el rrei et disse que o presente do Cide reçebia muy de boamente, com̃o do mais onrrado et mais leal uassalo que nũca ouue señor; et que o gradeçia muyto a el et a eles que o tragiã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Senhor, uij̃do a uos cõ este presente et cono mãdado do Çide bem auẽturado, achamos ontre Medinaçelle et Atẽça hũu escudeiro, sobrinho do Çide, que diz[ẽ] Ordoño. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et das gaãças que el fezo senpre mi enuiou mha parte et muy grandes presentes, quaes nũca enuiou vassalo a senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et uos outros, que posfaçades dele, quaes de uos me ẽuiou nũca taes presentes com̃o ele? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 623 |
Et el rrey disso que, poys estauã presentes, que respondessem aa demãda que o Çide fazia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Do gran presente que o soldã enviou ao Çide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et envioullj seus mandadeyros cõ muy grandes presentes et muytas dõas et muytas ioyas estrayas, quaes uos contara a estoria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et, quando este p[ar]ent[e] do soldã chegou ao porto de Ualença, enuiou dizer ao Çide como era ali chegado hũu mandadeyro do grã soldã de Persia, que llj enviaua seu presente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Et por ende tj envia seu presente comjgo, que sõo do seu sangue, et te roga que o reçebas delle com̃o d ' amjgo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Muyto foy grande et muy nobre este presente, asi que non a ome que llj posesse cõta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 642 |
Senor Çide, se uos fossedes presente ante meu senor o soldã, por uos onrar mays daruos ya a comer a cabeça do seu caualo, segundo custume dos mouros; mays, por que en esta terra nõ a este custume, douuos eu este caualo, que, seguro seede, que este he o mellor caualo que a en nossa terra; et uos mandadeo tomar por onra do soldã, que ual mays ca nõ a cabeça coyta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et o almoxarife dissollj se sabia qual fora a razõ por que se mouera o soldã de enviar tã noble presente ao Çide, estãdo tã aredado en Vltramar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et começoullj a dizer que tã grande era a numeada que del oya et o prez d ' ar(ar)mas et os bõos feytos que soarã delle en terra d ' Outra mar, [que] por aquella razõ se mouera o soldã de llj enviar presente et d ' auer seu amor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 646 |
Et por esto llj enviou seu presente por gãanar seu amor, por que, se per uentura ala passasse, que o teuese endiuidado que fezese por elle". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 806 |
Et, quando soubo com̃o el rey don Fernando ficara suas tendas en hũu cãpo, çerca de hũa fonte cabo do castelo, seyo a el et leuoullj seus presentes: pã et viño et carne et çeuada. |
[+] |
1300 |
AT III,4/ 51 |
Capitolo prim[eir]o Os tempos chamam os trobadores quando falan nas cantigas no tempo passado, ou no presente em que estam, ou no que há -de vir: ca cada um destes tres tempos, ou os dous, ou todos tres nom podem escusar os trobadores que nom falem e[m] eles na cantiga que fazem. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 155 |
Pulsus abhinc Grebeta subijt germanica regna, Fundit ibi Treberĩ, fluuio presente Moseella; |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 196 |
Et Abel começou adar as [primyçias] aDeus, et Abraã os dezimos, et a primeyra casa de oraçõ fezoa este byspo Melchisedec et o primeyro sacrifiçio de pam et de vyno, segundo conta mẽestre Pedro ẽno capitolo do vençemẽto de Abráám, et deste presente do bispo Melchisedec. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 268 |
Et oebrayco diz quese finou et morreo da dolor do ventre, et segundo conta mẽestre Pedro finou estando presentes todos seus fillos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
De cõmo enviou Jacob seus presentes aseu yrmão Esau por aver seu amor, et passou suas cõpañas ao porto de Jabor et fezo sua oraçõ a Deus et loytou cõ oangeo quelle aparesçeu et mudoulle onome. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
Ficou aly Jacob aquela noyte onde fezo esta sua oraçom, segundo conta Jeronymo, et ordenou sua fazenda desta guysa: apartou presentes de seus gaãdos pera seu yrmão duzentas cabras, et vijnte cabrões, et outras tãtas ovellas et carneyros, et tríj́nta camelos cõ seus fillos, et [quareenta] vacas et víj́nte touros, et víj́nte asnas et dez polyllos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
"Quando encõtrares ameu yrmão queme enviou dizer seyria arreçeber me, se el pregontar cujo es, ou onde vas et cujo he oque leuas, dille que [es] de seu seruo Jacob, et quelle leuas este presente quelle eu envio, et que vou em pos uos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
Et el fazia esto por amãsar asaña de seu yrmão cõ bõas palauras et cõ presentes de gaados por que avia estonçes poucos ẽna terra de Esau. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
Os que leuauã os presentes forom se [adeante] cõmo lles mandou Jacob et nõ quedarõ de andar seu passo noyte et dia cõ seus gaãdos quanto os gaãdos opodiam sofrer. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 186 |
Et Ector os amaua tanto cõmo a sy, et foy moy triste por elles et por que Achiles lles cortara as cabeças, et el nõ lles podera acorrer estando presente. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 342 |
Et sen falla el fora logo de presente julgado aa morte se suas cõpañas y nõ forã. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 373 |
Por que se acaba aqui toda segundo [que o] escriueo Dytes et Dayres, que forõ actores Et (est)euerõ presentes a todos estes feytos. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 367 |
Et enviáuãsse seus presentes moy bõos et moy rricos os hũus aos outros, et cõuidáuãsse moyto amj̃údo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 426 |
Et Éytor os amaua moyto, que nõ podería mays, et foy moy coytado porque lles Achiles tallara as cabeças, estando el presente et nõ lles podendo acorrer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 567 |
Mao presente me enuiarõ os gregos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 19 |
Despois d ' esto a cabo de quoreẽta dias da sua rresurreyçõ, nos estando presentes et que o viamos, sobio aos çeos, onde nos fomos moy marauillados; et estando asi apareçeunos dous angeos que nos diserõ asi: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 128 |
Et despois foy senpre onrrada ata este presente dia ẽna creẽça de Deus. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 93 |
Et dende en diante apparesçera porla presente escriptura ata ao tenpo en que somos. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 124 |
Et comõ chegou foy esleyto, "kalendis Julij" , era de mjll et çento et trijnta et oyto años, por toda a clerizia et por todolos nobres de Galiza, que foron presentes cõ el rrey don Afonso et cõ o cõde don Rreymũdo, cantando: |
[+] |