1295 |
TC 1/ 6 |
Sabias que Nostro Senor Ihesu Cristo partiu a todolos outros apostolos meus yrmãos todallas prouĩçias da terra et a mj̃ soo deu Espana que a gardase et enparase de maos dos enemjgos da fe. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 6 |
Poys que o apostolo ouve dicto a el rrey dom Rramiro estas parauoas, achegouse mays a elle et tomoule a mão et apertoula ya quanto et disole de cabo: -(El) Rrey dom Rramiro, esforça en teu curaçõ et sey bẽ firme et forte en teus feytos; ca eu soo Sanctiago, apostolo de Ihesu Cristo, et ueno a ti por te ajudar cõtra estes teus enemigos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 55 |
Mays Loys, seu jrrmão, que era rrey de Gerrmanya, vẽo logo sobre elle com muy grãde oste et gerreoo por que tomara el soo o enperio, que auja de seer de seu sobrino, ssem llo dizer ante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 67 |
Et aos que uija que erã mays rreuees, assi os quebrantou per batallas et en guerras, que lles tolleu todo o poder que auj[ã] et fezeos estar soos sen outras conpanas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 71 |
Et entõçe el rey de Nauara, (et) dõ Garçia, ffillo de dom Sancho Auarca, quando o soube, enviou seu mãdado al rrey don Ordoño, que o vẽesse ajudar, ca nõ sse atreuya el soo contra aquel poder dos mouros que uĩjnan. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Et uos todos sodes omẽes d ' alta guysa, et ueio ora uossos curações enfraquezer contra gentes que non son senõ soonbra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et eu, quando uj que elles, cõ medo da morte, erã tam mallamente contra tj et ffaziã o peor, nũca quis sua cõpana nẽ seu amor, et fiquey soo et desenparado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et eu soo Sam Millã que che ueno cõ este mandado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et seguro soo eu de uos que nõ seremos uençudos, ca ante nos leixaremos todos morrer que esso fosse, nẽ queriamos leixarnos prender, et bem sey eu que o mellor faremos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Amigos et yrmãos, ferideos de rrigeo, ca eu soo o conde Fernã Gonçaluez, et vençudolos auedes! |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Creendome por parauoas soo traydo, et deuesse a sumir o mũdo cõ tã gram nemiga com̃o esta que el rey de Nauara ora comete contra mj̃; por que, donde deuia a naçer uerdade et lealdade, naçe o que nõ era de naçer de rey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et ora soo traudo ao que frey Pelayo me disso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Disse entõ o conde a el rey dom Garçia: -Rey, nõ as por que teer nẽhũu destes que comigo som presos, que por mj̃ soo aueras quantos y som, et nõ lles faças nẽhũu mal, ca elles nõ che am y culpa nẽhũa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et disse aa jnfante com̃o o leixara muy lazerado, et que auia della muy grã querella, et querellauase a Deus por ende, por que ella soo o queria sacar deste mundo et fazerllj prender morte, et que ella fora razõ et achaque por que el que era en aquela priiom et, se ella quisesse, poderia el seyr della et escapar a uida. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et nõ queirades perder per uossa culpa tal dona com̃o eu soo et, se bõ siso auedes, deuedes pensar en esto que uos eu digo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et que ueiamos agora que preço auemos et damos a hũu caualeyro soo, que pero que somos nos bem quatroçẽtos caualeyros, (et) nõnos atreuemos a fazer nẽhũa cousa sem elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Amigos, vos sabedes com̃o eu soo desonrrado d[o] conde Fernan Gonçaluez et a mjna desonrra vossa he. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Et, desque forõ viundos a el, dissolles assy: -Amigos et parentes, eu soo uosso senor natural, rogouos que me consselledes assy com̃o boos vassallos deuem fazer a senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Et uos todos sabedes que el rey me quer muy gram mal, et çerto soo que nõ poderey escapar que nõ seia preso ou maltreyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
A condessa dõna Sancha leixoos aly estar et foysse para Leom, cõ dous caualeyros soos et nõ mays, et sua esportela ao colo et seu bordom ẽna mão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Et uso, senor, faredes contra mj̃ com̃o boo senor et boo rey, ca filla soo de rey et moller de muyto alto barõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Et o conde, nõ teendo guisado de seyr a elles soo entõçe nõ podendo mays leixoos andar, fazendo o mal que podiã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Senora, eu soo o conde Garçia Fernandez de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et por esso soo aqui viudo en esta maneyra que veedes, por tal que me nõ conosca nẽgũu et possa acabar esto por que ando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Agora soo eu para seer vosso senor, ca sõo uĩgado; ca nõ mentre estaua desonrrado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et crioos a todos vij hũu muy boo caualeyro, que auya nume Monõ Salido, et ensinoulle todas bõas manas, et guisoos de guisa per que forõ todos vijte caualeyros en hũu dia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Agora veede, amjgos, que caualeyro tã esforçado e Aluar Sanches; ca, de quantos ala som chegados, nõ pode nẽhũu ferir en somo do tauolado, senõ el soo tã solamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et mays ualeu el aly soo ca todollos outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et furtousse dos outros yrmãos et caualgou en hũu caualo, et tomou hũu bufurdo en sua mão, et foysse soo, que nõ foy outro ome cõ el senõ hũu seu escudeyro que lle leuaua hũu açor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 191 |
Et forõ os mouros que y morrerõ mays de mil, et os cristãos poderiã seer CC; et nõ ficarõ y delles mays dos sete jnfantes soos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 195 |
Et, elles estando assy muy coytados, por que sse vijã assy soos et sem toda outra ajuda, meteu Deus en curaçom a algũus dos cristãos que estauã cõ Rroy Valasquez que os vẽessem ajudar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 195 |
Quando os virõ assy cansados et soos Viara et Galue, ouuerõ delles doo, et forõnos sacar d ' ontre a pressa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 199 |
Et, poys eu, que soo moller, esforçey et nõ dey por ende tãto que me matasse, nẽ me leixey morrer, quanto mays lo deues tu a fazer que es barõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 203 |
Et leuoos et posoos ante o altar de San Saluador, du auya el dicta a missa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 207 |
Mays Almãçor, com̃o era ome muy esforçado et de gram curaçõ, quando uio aos seus vençudos et fugir tã malamente, deu en terra cõ hũu soonbreyro que tragia ẽna cabeça en lugar de corõa, segũdo que os rreys mouros o aviã estõ en custume de trager soonbreyro d ' ouro por corõa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 207 |
Et esto de tomar aquel soonbreyro et dar cõ el en terra faziao el por sinal que auya muy gram querela dos seus quando nõ vençiã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Onde uos digo agora eu, quando soo para (pa) elo, que teño por bem de yr a terra de cristãos vingalos, se poder. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 226 |
Pero diz dõ Luchas de Tuy, en sua estoria per latĩ, que conposo estas razões, que o nõ fezo este rey dõ Afonso per sy soo, mays per consello dos altos omes do reyno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et aquel escudeyro et aquella couilleyra casoos o conde ambos desuu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 264 |
Este Yenego Aresta, rrey de Nauarra, ouuo hũu fillo a que disserõ Garçia, et buscoulle casamento, et casoo cõ hũa dona de linagẽ de rreys, et auia nume dona Orraca. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 265 |
Et casoo cõ hũa dona de linagẽ dos rreys dos godos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 294 |
Et conteçeo asy per, prazer de Deus, ca en outra guisa nõ poderia seer, que morreo el rrey dõ Pedro, cõ os arãgoeses, en aquella batalla, ca elles soos lidauã muy esforçadamente, et ficarõ eno campo ena lide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 296 |
Este dõ Pedro d ' Arangõ en sua uida ouuera dado seu fillo dõ James a criar ao conde dõ Simõ de Monfort, et esposoo cõ sua filla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 325 |
Ostiano, tu te(u)es por escarno por que me chamam caualeyro et dizes que o nõ soo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 335 |
Eu soo Sancto Esidro, que foy arcebispo desta çidade. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 360 |
Metome en vosas mãos, ca çerto soo que me consellaredes bẽ et lealmente et me ajudaredes o mellor que poderdes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 366 |
Et foy apos elles soo, sem lança, ca lle quebrara ia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 366 |
Da[de]me hũa lãça desas uosas, et uos quatorze et eu soo, tolleruos ey meu senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 366 |
Et elles nõno precarõ nẽhũa cousa, por que era hũu caualeyro soo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 379 |
Senor, por qual razõ perdedes tal vasalo com̃o o Çide et que uos tã grã seruiço fez, quando uos liurou dos xiijze caualeyros, elle soo, quando uos leuauã preso, et outros muy grãdes seruiços que uos fezo, per que sodes en tã grande onra? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 382 |
Conta a estoria que hũu dia, andando [o Çide] de redor da vila, soo cõ hũu escudeyro, que seyrõ a elle quatorze caualeyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 384 |
Rrey dõ Sancho, parade mentes ẽno que uos digo: eu soo hũu caualeyro natural de Soyago, et aquelles onde eu veño sempre forõ leaes et per lealdade se preçarõ, et eu en ella quero viuer et morrer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 386 |
Senor, se teuerdes por bem, caualguemos ambos soos et vayamos de rredor da vila, et ueeredes uosas couas que mandastes fazer, et mostra[r]uos ey o postigoo que chamã os çamorãos da Rẽna, per hu entredes aa vila, ca foy çerado des que a mandastes çercar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 386 |
Et caualgarõ ambos soos, andando de redor da villa, coydando el rrey per u aueria mays agina a villa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 388 |
Beeyto seiades, conde, que me tã bem consellades, ca bem creo que soom orto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 391 |
Se eu soo tal com̃o tu dizes nõ deuera ser naçido, mays faleçes [en] quanto as dito et foysche mal consellado en esta razõ, ca todo ome que reta conçello deue lidar cõ Vco vno enpos outro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 429 |
Outrosy que saude[de]s mjna moller dõna Xemẽna et mjnas fillas et dizedelles que me vay muy bẽ, loado seia o nume de Deus, et que soo são. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
Et por ende uos digo que me nõ leixedes por el et vijnde a mj̃, ca eno lugar mays chaão de toda esta terra me acharedes; ca eu aparellado soo para uos rreçeber. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
Et ao que disestes que soo abuzador desestes muy grã mentira, ca eu nũca fiz cousa per que meos valla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 514 |
Et o Çide estando sobre Aluarrazĩ, seyrõ quatorze caualeyros da vila; et elle andando folgando co çĩco caualeyros, os mouros forõ contra elle polo matar ou polo catyuar et elle moueu contra elle[s] muy rrigeamente soo et matou ende os dous et os outros forõ vençudos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 540 |
"Quẽ a boo senhor se chega boa soonbra o colle; et quen boo senhor serue boa soldada acalça". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 546 |
Eu sõo ome que nũca ouuj rreyno nẽ soo de linhaiẽ de rreis; pero, delo dia que esta vila vi, senpre me dela paguey et cobijçey a seer dela senhor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 558 |
Et dizedellj o bẽ et a merçee que mj Deus a feita, et com̃o soo a seu seruiço cõ Valença et cõ quanto ey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 563 |
Senhor, esto meu [deuedo] e de fazer; ca, desque fuy uosso vassalo, senpre fuy enparado et rreçeado dos meus eamigos et soo mãteudo en boo estado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Et asu(mh)ou muy grã gente, que ouue y dos cabedees soos XXIX rreiss. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 587 |
Vay, di a teu senhor el rrey Bucar que lli nõ darei Ualença, ca muy grande afam leuey pola gaanhar; et nõna gradesco a ome do mũdo, senõ ao meu Señor Ihesu Cristo et aos parentes et aos amigos que mha ajudarõ a gaanhar, et punarey por mãteela; et dizedelli que eu nõ soo ome para iazer çerrado et, quando ele nõ cuydar, ala llj yrey eu dar batalla; et, assi com̃o el trage XXIX rreys, ouuesse traiudo quantos mouros a en pagaismo, cona merçee de Deus (en que) eu creo a uençelos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 596 |
Et eles ficarõ soos con suas molleres. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 596 |
Por que queredes uos que fiquemos nos soos et uos en este lugar? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 603 |
Pero por muy grã sabor que ey de seruir ao Çide, uosso padre, soo aqui uehudo cõ este escudeiro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 607 |
Et, quando foy a noyte, chegarõ a casa do ome boo, hu elas estauã, et dom Aluar Fanes et Pero Uermudes soos; et, desque chegaron aa porta, chamarõ o ome boo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et, se dizedes de nõ, eu uos meterey hi as mãos et fareyuolo conoçer assi, ca soo de tal linagẽ que me nõ podedes engeitar de uosso par, et a meiadade das armas uos darey d ' auantaiẽ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et, quanto el mais onrrado e, tãto soo eu mais onrrado per ele. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 615 |
Senhor, nõ plouguesse a Deus; mais serey aos uossos pees, ca feitura et merçee soo del rrey dom Fernãdo, uosso padre, et del rrey dom Sancho, uosso yrmão, a que Deus perdoe, et uosso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Senor rrey dom Afonso, peçouos por merçee que me queirades ouuir et que mãd[e]des a todos que me ouçã; et nõ consintades a nẽhũu que me enbarge mjña rrazom, ca eu nõ soo tam bem rrazoado nẽ sey mostrar mjna rrazõ com̃o deuia; et, se me enbargarẽ, sera peyor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Senhor, quaes uos teuerdes por bẽ de taes soo eu pagado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 655 |
Eu [soo] San Pedro, principe dos apostolos, que veño a ti con mays apressurado mandado que o que tu nõ coydas del rrey Bucar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 671 |
Et por que a gente era seyda aa praça, ca nõ cabiã en[a] jgleia, et estando en sua predicaçõ, ficou hũu judeu soo ena jgleia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 674 |
Senor rey dõ Sancho, eu soo abade deste moesteyro de Sam Pedro de Cardena, en que iaze o corpo do Çide muy onrado, uosso uisauoo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 674 |
Om̃e boo, nõ sey quẽ uos sodes; mays, por quanto auedes dicto et razoado, querouos leixar a presa; ca, sequer, a y muytas rrazões por que: a primeyra, por que veno de seu sangue, que soo seu bisneto, com̃o uos dizedes; a segũda, por onra de seu corpo, que iaz en este moesteyro; a terçeyra, por reuerença desta sua signa, que nũca foy vençuda; a quarta, por quan[t]o destes deuedos nõ ouuesse y nẽhũu, se el viuo fosse, nõna ousariamos passar tam çerca del, ca çerto soo que o nõ consynteria el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 683 |
Et por esta razõ era o rreyno tã mal de todas partes que diz a estoria que, desque a rreyna se uyu soo en Castela, o conde dõ Gomes, que auedes oydo, foy falando cõ ela en purydade, et ela consentyu, mays non por razõ de casamento. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Mentira he, ca eu soo dõ Fernan Rruyz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 724 |
Et en estas meesmas cortes fezo caualeyro a Corrado, fillo do emperador de Rroma, et esposoo cõna jnfante dõna Beringuela, sua filla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 726 |
Et, elle estando sempre çercado, mingoulle a vianda et a gent[e], os hũus que sse morriã et os outros que se yam cõ fame, en guisa que ouue de ficar soo ẽno castelo; et, amparandoo, comeu todas as cousas que tijna, que de comer erã, et paçia as eruas, en guisa que lle faleçeu todo, en maneyra que (o) nõ auia a que sse to[r]nar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 740 |
Et os rreys d ' Arangõ et de Nauarra ficarõ ambos soos cõ elle(s); et forõ taes com̃o dizia Salamõ: |
[+] |
1295 |
TC 1/ 799 |
Et forõ as azes dos mouros vijte, que ena que meos auja era de mill et quinẽtos caualeyros arriba, et en tal dous mil; a que os cristãos nõ podiam de ssy fazer hũa soo, a mays pequena que ẽnos mouros auya, pero que era y cõ elles fillo del rey de Beeça -ca el rey de Beeça era vassalo del rey dom Fernando; et, desque soube que o infante entraua en caualgada, enviou seu fillo cõ duzentos caualeyros que fossem cõ el, et cõ bem trezentos omes de pee - et freyres de Sanctiago et de Calatraua et das outras ordees veerõ y outrosy. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 801 |
Hũu acaesçemento marauilloso acaesç[e]o ali aquel dia: dous caualeyros cunados que andauã y muyto omeziados, quando sse confessarõ en querendo entrar ẽna fazenda, aquel que auya rrazõ de fazer enmenda ao outro demandoulle perdom para esse dia, soo quanto a fazenda durasse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 819 |
[Mays he de saber aqui que "toda carne"] se diz en esta parauoa, por que o ome soo ou a moller soa an alma que uaa a esta morte de toda carne; et depoys desto qual mereçer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 830 |
Et por razõ que a tregoa que auja cõ el rrey de Grãada era ia seida, et dõ Aluar Perez, que se soya a parar a feyto desta fronteyra, era morto, mandou el rey a seu fillo dõ Afonso que se fosse para ela, et guisoo muy bẽ, et enviou cõ el a dõ Rroy Gonçaluez Girõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Como, dõ Garçia, por hũa cofya uos queredes tornar a atã gran perigoo? et nõ teẽdes que estades bem, quando tã sen dano uos partistes daquelles sete mouros et uos seerdes soo? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Uedes com̃o torna Garçia Perez aos mouros, por que uyo que o nõ queriã cometer; et agora uay el cometer a elles; agora ueeredes as marauillas que el fara soo, se o ousarẽ atẽder. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 851 |
Senor, uedes o que uos eu dizia que o nõ ousariã atẽder aquelles sete caualeyros de mouros a Garçia Perez soo ? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 880 |
Et, desque o arçebispo foy ido da oste, o meestre dõ Paay Correya foy pousar a aquel lugar u el pousaua, et esteuo y cõ XXV (caualeyros) freyres soos, que y entõ tĩjn[a], et nõ mays, et de outra caualaria asaz pouca. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 886 |
O seu azeyt[e] soo sol todo o mũdo auondar, per mar et per terra, et esto sen todolos outros auondamentos et as outras requezas que y a, que seria forte cousa de contar a quen per todo passar quisese. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 4 |
Et disy bendisoos Deus, et disolles que cresçessem, et arrequeçessem, et enchessẽ a terra, et quea aseñorasem su oseu poder; et bendizendóós bendiso as anymalyas da terra em elles. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 5 |
Nõ he bem queo omẽ seja soo; et adusolle a essa ora dantel todas las anymalyas que formara da terra por veer cõmo as chamaria et que nomẽes lles diria; et Adam chamou [per] seus nomẽes acada hũas dellas et aqueles ouverõ despoys; et ontre todas nõ avia nj̃gũa en quese el deleytase, et deulle Deus ajudoyro queo semellase cõmo agora oyredes. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 49 |
Et Noe labrando achou ẽnos montes vides mõtesyñas carregadas de vuas, et [comeo] dellas et souberõlle moy bem, et [vyo] que erã mõy bõa froyta et de moy [bõo] çumo et moy [saborosa]; et tomou dos sarmentos dellas et leuoos et posoos em lugar labrado, et plantou vyña de aquelas vides saluages, et crioa. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 70 |
Et os outros seys yrmãos outrosy poblarom, mays nẽgũa cousa nõ achamos deles, [nẽ dos feytos deles] senõ os nomẽes soos; mays as suas çidades, cõmo quer que nõ som conosçudas agora, [enpero] terras ouverõ, et çidades fezerõ elles et outras poblas. Ẽna batalla de Tyopia, segundo diz Josefo, asy cõmo cõtaremos adeante, queas destroyrom os [judeus], et, segundo diz mẽestre Pedro ẽna sayda [do] Egypto pera aterra [da] promyssom as destroyrõ. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 132 |
Et ajnda sobresto rrazõa de Abraã Josefo, que sabya esto Abraã et queo julgaua por la natura da terra et do mar, et mostraua que estes obedisçiam a Deus, et outrosi por aquelas cousas que contesçem ẽno sol et ẽna lũa [per] moytas vezes, et sobre todo por aquelas que paresçem ẽno çeo, et som sempre sobre todaslas outras; et que por la vertude dAquel que sempre esta ante toda cousa, et toda cousa [sempre] ante El et por la prouysom do seu ordenamẽto, quese ordenauã todaslas cousas que ẽno mũdo son, et ajnda diz mays, que aqueles [a que] as cousas tẽporaes do mũdo no vynã asy cõmo eles queriam et tam bem et lles erã tollidas queas nõ aviam, que manyfestos viesem de outorgar que nõ ajnda aquelas cousas que erã mester, sem quaes elles nõ se poderiam mãteer, queas nõ podiam aver por lo seu poder deles; et som estas aquelas méésmas que aquel Deus sóó criador dou pera Seruyço dos omẽs, segundo aforteleza et opoder do seu mãdado, et cujo bem et plazer soo he de darlle nos [solamẽt] onrra et graçias, que a El esto lle comple et nõ [mays], que nõ ha mester dos bẽes dos omẽs Aquel que os da aelles. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 167 |
Abráám morando em Aram, et predicando toda via ẽna çidade et ẽnas terras de aderredor hũ soo Deus criador de todaslas cousas, cõmo avemos dito, quebrantaua os ydolos cada queos aver podia, et estoruaua os omẽs et desviaos deles em quanto el podia et sabia et quando selle [guisaua]. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 183 |
Et outrosi el nõ descobre das suas agoas as terras, nẽ as colle áámadre ata queo sol nõ [veña] aa outonada, et se abayxe, et [crescam] as soõbras ẽna çidade Merçe, hu as cousas nõ fazem soonbra nẽgũa ẽno tempo do estyo, tam dereyto passa o sol sobrelos corpos das cousas. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 187 |
Et jndo adeante o Nylo, nasçendo ja ẽno Egyto, cõ sua grande agoa, que aly leua, çerca açidade Merçe quee poblada dos negros, et opobõo daly moy grande, et outrosi as agoas do Nylo aderredor moy grandes enque nasçem [as] aruores aque dizẽ ebenus, et som os madeyros deles tam negros cõmo caruõ, et som aruores de moyta folla et grande, et elles espessos, mays pero por nẽgũa soombra que elles y dem nõ podem temperar acaentura do tẽpo do estio; tam grande he et tam dereyto fere aly alyña do mũdo ao Leom. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 193 |
Et obedesçiam todos estes ao prinçepe de Assiria, que era monarco do rreynado dos assiriaos; et monarco quer dizer hũ soo prinçepe mays grande de todo oseñorio. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 196 |
Et este Melchisedec, rrey dessa villa, foy o primeyro rrey et obispo de Deus em Jerusalem; et por que era rrey dou seus dões aAbraã, cõmo asi cõmo oystes, et por que era bispo bendisoo et diso asy: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 204 |
Et el foy moy [agyña] ao gãado et tomou hũ tenrreyro das vacas et dou ho ahũ seu omẽ que apostase et adubasse [priuado] del cozido et del asado; et tomou aquel bezerro adubado, asy cõmo disemos, et leyte et mãteyga, et os pães que mãdara fazer aSarra, et posoo de ante aqueles angeos que comessem et el estaua ontre elles seruyndo os su aquela enzina de Mãbre onde elles syam et comyam; et elles gradesçerõ lle oque fazia. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 219 |
"Et essa ora tomou Abraã pam et hum odrezillo cõ agoa et posoo [aas] costas de Agar, et doulle seu fillo, et mandoulle quese fosse cõ el fora de toda aquela terra. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 222 |
Et Abraã vééndo que plazia aDeus cõ as rrazões de Sarra, desfezo ocasamẽto et enviou daly ofillo, et forõse daly aquela ora el et Agar, et foyse Agar cõ el chegando ao Egyto et doulle moller da terra donde era natural, et casoo y; et segundo diz Abul Ybeyt ouvo ella nome Zayda, filla de Maçac, fillo de Omar Agarfamy, [omẽs bõos] ẽno Egyto, et foy hũa grande parte deste casamẽto por lo que sabyam de seu padre Abraã, et que oyam dizer del, et conosçiam outrosi asua madre Agar que fora mãçeba de Faraõ et era sua natural; et ajnda dizem [algũus] que esse Faraõ Çadufe ocasou por amor de Abraã et de Agar sua madre. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 235 |
"Seruo [sõo] de Abraã et seu messageyro et bendisoo noso Señor et doulle grandes rriquezas de gaãdos, et de ouro, et de plata et de seruos, et de seruas, et de camelos, et de outras moytas bestas et sobre todo esto doulle hũ fillo emçima de sua velleçe de sua moller Sarra et del, et el dou aseu fillo quantas rriquezas avia, et dou amj́ ofillo em garda et em poder cõ todo oque avia, et ajuramentoume que nõ lle desse moller das fillas dos cananeos em cuja terra el moraua, mays que viesse eu aeste lugar donde el era natural et tyña seu lynage et que daly leuase moller pera seu fillo; et eu pregonteyo estonçes que se nẽgũa moller desta terra comygo nõ quisesse yr quefaria; et el disome: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 238 |
Et conta Jeronymo et todos los outros que asi estarã et ficarã ẽno rreyno do çeo por erdeyros et señores del, os que forem soos, líj́demos fillos de Ihesu [Cristo] do seu Testamento [Novo]. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 250 |
"Et esto he verdade, que Jupiter he planeta, asi cõmo conta Plinio ẽno segũdo libro, que aaplaneta de Jupiter som dados os rrayos, et mostrou Jupiter aYo com amão aquelas soombras aque dizia quese fosse. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 252 |
Et aeste pastor, tal et de tantas gardas de ollos cõmo oydes, dou [arreyña] Juno agardar aquela jovenca, et opastor [desque a] tomou gardoa, et onde quer que el estaua sempre cataua pera hu ella estaua, et sempre avia et atyña ante os ollos por donde quer que ella andasse; et leyxauaa paçer de dia et [despois] que se poyña o sol ençarrauaa et atauaa [perlo] pescoço, cõmo aboy: et ella paçia das follas das [aruores] et das eruas amargosas et de quaes quer que [acaesçiã], et bebia de quaes agoas podia aver aas vezes de rrio, aas vezes de lagõas estancas et limosas; et em lugar de bõo leyto enque ella soya jazer cõmo filla de rrey, jazia em terra, aas vezes em erua, aas vezes ẽno astrago puro; et áás vezes por fazer prazer aseu pastor que ouvesse merçede dela, et lle desse mellor ida, queria alçar os braços et alçauaos cõtra el et nõ os podia estender, et quando lle queria falar, emlugar de palaura [mudiaualle] cõmo vaca; et era desto moy maravillado opastor et entendeo oque era et cõmo andaua encantada, que ao seu soon meesmo avia medo et da sua voz espantaua sse. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 254 |
Mercurio nõs [detouo] pouco nẽ moyto ao mãdado do padre, et tomou hũa cobertura ẽna cabeça et poderia seer soonbreyro, et alas ẽnos pees, et hũa virga ẽna mão, et foyse pera onde estaua Argo; et hũa peça ante que ael chegasse leyxou as alas et osoõbreyro et leuou apertega ẽna mão, et tomou antesy hũa mãada de cabras, que dizẽ que fezo por seu encãtamẽto, ca era Mercurio moy sabio ẽno triuio et ẽno quadrunyo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 256 |
Et tomou os [estonçe] adeesa Juno et posoos ẽnas pẽnas do pauõ que era sua ave, et encheolle acola daquelas estreladuras fremosas que opauõ tem em suas penas. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 268 |
[Jsmael] nasçeo, cõmo he dito, segundo [a] conta [de] Eusebio et [de] Jeronymo, andados de quando Abraã nasçera oyteenta et nove ãnos et casoo sua madre ẽno Egito et fezo ende seus fillos cõmo avemos contado. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 280 |
"Senor, tu que feziste os segles, et criaste todaslas [(las)] cousas, et diste abondamento de moytos bẽes ameu padre, et feziste amyn digno de séér seu herdeyro, et me prometiste que ajudarias aos que demj́ viessem, et lles farias sempre merçede, et lles acresçentarias os seus bẽes, [rrogote] Señor que [o] complas agora, et nõ me despreçes por la grande velleçe enque eu soom, et gardame este fillo et defende o de todo mal, et dalle bõa vida et bondade de todos los teus bẽes, et, Señor, faz queo temã os ymíj́gos et queo amẽ et onrrem os amygos. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 280 |
"Eu soom Esau oteu fillo primeyro. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 283 |
Destas palauras de Rrebeca que avemos [ditas], soubo desta guysa Ysáác moyto mays do feyto de seus fillos et pensou em ellas, et começou de amar mays aJacob, et chamoo, et bendisoo cõmo de primo, outorgãdolle abendiçõ quelle avia dada, et começou de aver mays coydado del, et diso lle assy: |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 296 |
"Et conta Josefo que despoys que soubo Jacob que era aquel angeo de Deus quelle [rrogaua] quelle disesse de sua fazenda cõmo avia de séér et oangeo quello diso et despoys queo ouvo bendisoo em aquel lugar, segundo diz Jeronymo, et daly adeante nõ paresçeo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 21 |
Et se de algũa cousa ouver medo aver lo ey do marido soo ' Et sobre esto diz aynda Medea cõmo en persona de outro: ' Et cõmo, Medea, se nõ, ¿coydas que casamẽto de amor caera ontre ty et el? |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 24 |
Et quando vio a Jaason soo pelejar cõ tãtos enamjgos, amarelesçeu lle a cara a esa ora, et asentou se cõmo esmoriçida, rreçeando as eruas que lle dera que fosem flacas en sua vertude. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 50 |
Et quando começarõ a entrar por lo vale de aquelas mõtañas de Astra, estaua Paris adeante su a soonbra de hũ moy grande et forte rrobre; et veu aquelas tres deesas: |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 103 |
Ca taes çento estades aqui que aquel que mays pequeno poder tem deuya de acabar soo por força este pleito sen os outros. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 109 |
Et leuauã em suas cabeças senños soo(n)breyros que forom feytos en Jndia a Mayor. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 137 |
Et segundo eu entendo, aly se podera perder por que esta(ua) soo, se nõ fora hũ seu donzel que ali chegou a que deziã Daldamjdes et era natural do porto de Pira. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 137 |
Et quando veu os que cõ Ector se cõbatiã et cõmo estaua soo Ector, coydou que nũca d ' aly escaparia senõ preso ou morto. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 150 |
Et vay se deytar en aquela soonbra por dormyr et folgar. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 183 |
Et graue cousa he de coñosçer o leal amador ca por hũ soo que seja verdadeyro, son outros moytos en que nõ ha verdade. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 184 |
Et aquel que perde a onrra d ' este mũdo mays lle valrria a morte que a vida, et mays la deuja a preçar ' desi começou a chorar tã fortemente en guisa que o [coraçõ] se lle apertou en tal maneyra que hũ soo uerbo nõ podo mays dizer |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 277 |
Et faz nos caramẽte cõprar a asperãça que aviamos em el mays eu quero lle enviar dizer que quando for noyte escura, que se veña ao tẽplo de Apolonjs falar comygo ascondidamẽte a a porta a que dizẽ Tribulea, et que veña soo em maneyra que o nõ entẽdam [nẽgũus]. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 281 |
Et quando chegarõ ao tẽplo, ouverõ cõmo pauor por que o acharõ soo et descenderõ dos caualos, et prenderõ -n os ante o portal et entrarõ dentro. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 281 |
Et sabede que nõ achamos nẽ leemos en nẽgũa estoria nẽ canonyca de dous caualeyros soos que se tãto defendesem cõtra tãtos caualeyros, nẽ lles fezesen tã grã dãno estando desarmados. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 288 |
Et diz o conto que des que a çidade foy çercada, nũca por hũ soo caualeyro foy feyto tã grãde doo pero que moytos forõ y mortos |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 342 |
Et nõ sabiã contra qual parte fosem nem onde podesem baratar vianda para hũ dia soo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 345 |
Et Diomedes pesou lle del moyto, et ben o dou a entẽder ca aly donde jazia morto, o foy tirar [d ' ontre] os yamygos et o leuou en seu caualo et despoys se touo por sandio ca ante que ende sayse, rreçebeu moytos colpes mortaes mays cõ todo esto foy sospeytoso de sua morte et posfaçado et algũus diserõ que por que [Asandruz] perteesçia cõ sua yrmãa o rreyno, que Diomedes quisera a sua morte et lle prouuera d ' ela por tal que o rreyno ficase en el soo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 369 |
Et Telogomus se partio de aly soo et senlleyro que nõ quiso que õme cõ el fose et leuaua seu manto et sua saya et seus panos moy ben tallados et moyto apostos. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 369 |
Et soo ben çerto que avera comygo moy grã plazer et eu cõ el, ca sen dulta el he meu padre. |
[+] |
1350 |
LT [1]/ 63 |
Quando o senor do castelo esto oyu, nõ soubo que fezesse ca teuo que era Blioberis ca o dultaua mays ca todo los do mũdo, pero daualle força que ho caualeyro con que sse auia a conbater, que perdera muyto do sanguj ca sse nõ podia conbater cõ VIes caualeyros que nõ fosse canssado, et nõ poderia durar contra el que era folgado. -"Ora toste, disso, dademe as armas, et poys um sóó trouxe tal mal os VIes caualeyros cõ ele soo eu. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 229 |
Pero se eu a tenpo fosse chegado que tomasse vingança de todo este mal que ey rreçebido de gregos, estonçe sería ledo; macar que soo desconfortado, auería todo ben. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 236 |
Mays sabede que nõ estaua moy soo, que sij́an cõ el çen caualleyros, que tĩjnã del terras et castellos. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 281 |
Senores, uós sodes aquí moy grã caualaría et moy bõa, et a mj̃ semella que quer tẽer moy grã peso quen cõuosco quer tomar gerra et que ama moy pouco a ssy et a seu señorío, ca taes çẽto estades aquí en este lugar que, o que de uós ha mays pequeno poder, deuería soo a acabar per força este pleito sen nós outros. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 328 |
Desý descaualgou logo et quísoo desarmar de tódaslas armas que tragía. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 328 |
Et tomoo et pósoo ante ssy ẽno caualo et sacoo fora da pressa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 328 |
Et çerto, cõmo eu entẽdo, el [se] podera alý perder ligeyrament, que estaua soo, sen home de sua cõpaña, se nõ fora hũ seu donzel que alý chegou, a que dezíã Daldámjdes. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 328 |
Et quando ueu os que cõ Éytor se cõbatíã et cõmo Éytor estaua soo, ben coydou que nõ podería auer acorro et que nõ podería de alý escapar, senõ preso ou morto. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 378 |
Et ẽno mũdo nũca foy home que podesse coydar nẽ hosmar que hũ caualeyro soo per ssy defendersse podesse de tãtos et tã bõos cõmo o alý tĩjnã çerquado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 403 |
Outros falauã en pleito do Sagitario, et dezíã que rreçeberã y grã perda, ca, sse hũ día ssoo lles durara, a çidade fora desçercada et a terra quita et liure do mal et da guerra que sofrerã, et os gregos cõprarã moy carament o dãno que lles feyto auj́ã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 408 |
Rrógouos que me digades ende a uerdade, ca ben me semella que fazedes pouco rrecado en andar tal ora soos; ca, sse agora mester ouuerdes acorro, nõ sey onde uos veña. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 421 |
Et graue cousa he de coñosçer o leal amador, ca por hũ soo que seia uerdadeyro, sson moytos outros en que nõ ha uerdade. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 451 |
Et demays morreremos, ca eu ben sey que nõ poderemos goreçer sen uós hũ día soo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 460 |
Desý lançou mão ẽno elmo et pósoo agiña ẽna cabeça, et hũ donzel llo enlaçou moyto agiña. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 471 |
Et sabed[e] que nũca fuy hũ caualeyro soo que o podese cõquerer, nẽno sofrer en batalla. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 489 |
Et semella que sõo Narçise, que morreu porla sua soonbra, porque a nõ podo auer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 489 |
Et auẽolle así que hũ día caçaua en hũ mõte, et chegou a hũ uale, hu auía hũa font moy clara, et quiso beuer dela, et catou ajuso, et ueu a sua soonbra, et nõ coydando que sua era, nẽ sabendo desta nada, pereçeulle tã bẽ que tomou dela tã grande amor et tã grã pagamento que lle uẽo a rrogar, chorando muyto, que seýse fora et que se uẽese pera el. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 489 |
Et abreu os braços pera [a] abraçar, et a soonbra abreu os braços, et chegándose contra ela, rrogándolle que se chegase, et ela chegáuase, et se el choraua fazía ela senbrãt de chorar, et se el rrij́a contra ela fazía ela senbrãt de rrijr, et el abraçáuaa et nõ abraçaua senõ ágoa, et nõ acalçaua al senõ ágoa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 489 |
Sem falla, eu sõo Narçise, que morreu porla sua soonbra, porque a nõ podo auer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 489 |
Et eu troixe esta soonbra d ' alý onde uj aquela donzela, et troixe sua beldade et sua collor así pintada ẽno meu coraçõ, así cõmo se [a] uise et falase cõ ela; mays, quando a quero abraçar, nõ acho nada, nẽ me rresponde a cousa que lle eu diga. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 499 |
Iazendo asý Achiles coytado do amor, et falando cõsigo soo, chegou seu mandadeyro. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 512 |
Et bẽ o meresçeu, que os mellores tres que y ouuo nõ fezerõ tãto cõmo el soo, ca vijnt azes uençeu de que os gregos auíã o peor. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 522 |
Desý fórõsse assentar todos quatro sobre hũ tapete moy fremoso, que ouuera de terra de Andalozía, et enviarõ a tódoslos outros, et ficarõ todos quatro soos ẽna tẽda. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 535 |
Que Troylos fezo y tãto aquel día que el soo leuou o prez de duzentas uezes mill caualeyros que y auj́a, da hũa parte et da outra. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 537 |
Et moyto uos podedes gardar, se a uós assý auedes soo, ca uós nõ fostes o primeyro, nẽ querrá ela que seiades o postremeyro, nẽ ficará aýnda por aquesto, ante fará senpre en gisa que seus óspedes serán pagados dela, ca moller he de tal maneyra. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 571 |
Mais eu quérolle enuiar dizer que, quando for noyte escura, veña ao tenplo de Apólinas, que está aa porta que dizẽ Tenebra, falar cõmigo encubertament et soo, en maneyra que nihũ nõno entenda, da hũa parte nẽ da outra. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 577 |
Et quando y chegarõ, ouuerõ cõmo pauor porque o uirõ soo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 577 |
Sabede que nõ achamos nẽ leemos en nihũa estoria, nẽ nihũa calónica, de dous caualeyros soos que se tãto defendesem contra tantos caualeyros, nẽ lles fezesen tã grã dãno estando desarmados. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 605 |
Et sabede que nõ fuj este caualo soo o que a rreýna gãanou en este día. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 613 |
Et despois destes chegou el rrey Príamo, et tragía cõsigo muytos bõos caualeyros, seus naturaes et seus amigos, de que era bẽ çerto que lle terríã ben o cãpo et que o nõ leyxaríã soo ẽna batalla. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 637 |
Et dizede, señor el rrey Príamo, ¿queredes uós mais detẽer Elena, por que ia o mũdo he cõfundudo et metudo en coyta et en tormẽto et en pobreza et en door et en chãto et en mizquindade pera senpre, que he ia deserdado et hermo et soo de quanto bẽ en el fuj, enuolto en guerra et en perda et en malauentura? |
[+] |
1370 |
CT 1/ 640 |
Mais nõ poso y al fazer, cõmoquer que me seia grã desonrra, ca eu soo nõ poso contradizer ao que todos querem. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 645 |
Logo en aquela ora Antenor tomou aqueles dous rreys perlas mãos et todos tres se forõ asentar soos, alongados dos outros. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 652 |
Et estes soos escaparõ daqueles que os gregos ameaçauã, que cuydauã de matar, et ouuerõ suas cabeças cõmo de graça, que todos y forã mortos, que hũ soo nõ escapara se se y mays deteuerã. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 662 |
Outrosí os muros et as portas da çidade, todos forõ derribados perlo soo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 699 |
Et algũus forõ y que diserõ que, pois Asandrus auía parte ẽno rreyno cõ sua moller de Diomedes, que el quisera a sua morte et lle prouera dela, por tal que o rreyno ficase a el ssoo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 724 |
Et cõ saña et cõ pesar que auía, foyse soo andar per hũ monte. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 726 |
Et logo, sen mays tardar, se desuestío de muy nobles pãnos que tragía et fuyse soo contra hu andauã seus tíos. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 726 |
Desí fuyse perlo mõte, soo et de pe, et logo errou o camino, pero seu paso tãto andou que chegou alý hu Fílestes et Monelipes andauã caçando. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 726 |
Et Pirio lles djso que era grego, mays que fora perigoado ẽno mar, et de sete mill que erã que nõ escapara ende senõ hũ soo, et que dous días jouuera ẽna area por morto, en guisa que adur seýa d[el] folgo, cõmo aquel que iazía cheo d ' ágoa, et que eýnda nõ era ben gorido. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 726 |
Et quando o Pirio ueu ficar soo, leyxouse correr a el et matoo en aquel lugar. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 739 |
Et Telégonus se partío d ' alý soo et senlleyro, que nõ quiso que cõ el õme fose. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 4 |
Nõ chores, mais pensa de me tirar d ' aqui agina ca viuo soo et Santiago me tẽ aqui. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 9 |
Eu rreçebi d ' este apostolo santo tal dom que eu nõ era dino p[a]ra rreçeberlo nẽ ar nõ soo dino para cõtarlo, aveome asi: que avendo batalla cõ meus ymigos foy chaga[do] de hũa seeta ẽna perna et começey a enfraqueçer dela moy fortemẽte que nõ podia aver folga nĩhũa. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 12 |
Et en outro [dia] aa tarde leixarõno soo ẽno leito traballando cõ a morte, et aa mea noyte acharõno jazer en terra morto et volto cõtra oriẽte segũdo he acustumado dos cristiãos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Aquel que alumea os çegos, et rresuçita os mortos, et sãa os demoniados, ese sabe que eu nõ soo mẽestre -. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Et dizẽdo esto caerõlle as vespas dos narizes et ficou logo moy bẽ saão, et diso cõ grã prazer: -Çerto soo que fillo de Deus he o que me d ' esta door pode liurar, et eu yrey ao enperador, et gaanarey del liçencia para destroyr todo los treedores que forõ culpados ẽna sua morte. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Se eu a ti en algũa cousa errey, posoo correjer et fazer bẽ. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 34 |
Meus fillos, comede seguramẽte que meu fillo he, et o trouxe ẽno ventre et ja del comĩ, et nõ queirades del auer mayor piadade ca sua madre, nẽ vos espantar mais que eu que soo moller, ca se uos a vos vençer o nojo ou doo que del avedes, comelo ey eu todo, que comi ja a outra metade. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 47 |
Quando aquel Ihesus, meu señor, ya por la terras preegar, eu avia de moy grãde amor et soydade de veer a sua façe et quigi mãdar pintar a semelança do seu rrostro, que era a mays fremosa criatura do mũdo, en hũu pano por fillar cõ ela prazer et cõforto quando o vise; et querendoo fazer cõteyllo todo, et el pediome o pano et posoo ẽna sua cara et doumo encayado cõ tal figura cal era o seu santo rrostro; et se teu señor este pano vise, et o catase omildosamente, soo çerto que logo seeria saão da door que ha. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 70 |
Eu soo o apostolo Santiago, criado de Ihesucristo et fillo de Zebedeu, et yrmaão [de] Sam Johã Auãgelista, o que Nostro Señor por la sua misericordia escolleu sobre lo mar de Galilea para enviar preegar a sua creẽça aos poboos, et o que Erodes mãdou degolar en Iherusalem, cujo corpo agora jaz ascondidamente en Galiza que agora he metuda en poder de mouros a desseruiço de Deus; et marauillome moyto, tu que tãtas terras et tãtas vilas liuraste do poder dos mouros, por que nõ liuraste a mina, porque che faço a saber, que asi com̃o te Deus fezo mais poderoso ca todo los outros rrex da terra, que asi te escolle para liurares a mĩa terra et o meu camino do poder dos mouros; et para darche por ende coroa de gloria perdurauele; et o camino que tu viste ẽno çeo das estrelas, sabe que che demostra que tu deues a yr cõ moy grã poder et liurar o meu camino et a mĩa terra, et a visitar et entrar aquel lugar que he en Galiza onde jaz o meu corpo; et despois que esto for feicto de toda las terras de cristiãos que ha de mar a mar, yrã alo en rromaria, et averã y de Deus perdom de seus peccados et daranlle y loores por las boas cousas et marauillas que fez et faz. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 70 |
Et ouve y algũus rrex de terra de França et enperadores d ' Alamana que vierõ ante que este et cõquirerõ algũus d ' estes lugares, mais nõ todos; et despois forõ metudos en poder de mouros ata o tenpo que este Calrros o Mano conquereu toda Espana asi com̃o oydes et meteoa so s[eu] soo senorio; porque ouve outros rrex que aviã asi nome et forõ tres: |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Et Ferragudo quando o vio sayo a el et demãdou se auia quen lidase hũu por hũu, et Calrros enviou a el Ougel, et o gigante, quando o vio soo ẽno cãpo foy para el moy mãso et lançou en el a mão destra et tomoo cõ todas suas armas, et leuoo asi com̃o ovella para hũu castelo veẽdo todos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 117 |
Nõ foy soo o fillo de Deus que rresurgio d ' ontre os mortos mais verdadeiramente todo los omẽs que forõ des o começo do mũdo et an de seer d ' aqui endeante an de rresurgir depois da fim et yrã ao dia do Juyzo ante a sua cadeira oyr sentẽça para rreçeber galardom do bẽ et do mal que fezerõ. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 136 |
Confesome, Señor, que soo culpado et moy peccador, mais tu que es piadoso et perdoador de todo los pecados que os omẽes fazẽ despois que se tornã a ti cõ boa cõtriçon, et das a escaesçer por senpre et perdoache aos de Niniue et a Santa Maria Madalena et a Sam Pedro que te negou, porque se cõuerterõ et tornarõ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . a terra de Santiago por rrazõ de rroubar nẽ por fazer outro mal; et pensaua et dezia outro nõ avia ẽno mũdo senõ o bõ varõ Santiago que era Deus dos cristiãos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 176 |
Et outorgado este pleito ontre eles para esto gardar, fezerõ juramẽto aos santos Auãgeos; et este juramento fezerõ os viinte et noue, et hũu soo nõ quis jurar. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 176 |
Et aquel que nõ fezera o juramento, por fazer bem et cõ doo del, ficou cõ el soo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Porque vejo as tuas coytas enprestoche aqueste meu asno en que leues estes moços ata a vila de Santiago onde eu soo çidadão; et enprestocho por tal pleito que tu mo entregues y. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Eu soo o Apostolo de Deus que che emprestey meu asno en terra de Panpelona quando vinas cõ moy grã traballo; et d ' aqui endeante cho enpresto ata que vaas a tua terra. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 183 |
Nõ soo eu deus do mar, mais seruente de Deus del, que acorro aos que me chamã nos seus perigos, asi ẽno mar com̃o ẽna terra, segundo he voõtade de Deus. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 188 |
Meus fillos nõ ajades medo ca aqui soo eu vosco quen vos chamastes, avede fiuza en Ihesucristo et averedes soude en [este] mũdo et ẽno outro. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 196 |
Dou grraças a Deus et ao meu señor Santiago porque eu soo liure. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 196 |
Et logo cõ grã saña vẽo a mĩ et ergeu o bordom, et semelloume que os demoes que me tinã, que lles daua grãdes paãquadas et eles cõ grã medo fogirõ, et el apos eles, et fezoos yr por força por hũu cãto da casa que lles mostrou; et agora por la grraça de Deus et por la ajuda de Santiago, soo lyure d ' aqueles que me queriã matar, et poso falar. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et el nõ era casado, mais viuia cõ sua madre soo moy castamente. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et esto lle faziã eles densuũ deboamente, et o demo que ouve enveja do que eles faziã, da esmolda et do ben que eles faziã, apareçeu en puridade en forma de ome boo et onesto a aquel mãçebo que fezera o pecado, et disolle: -¿Sabes quen eu soo?. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Eu soo Santiago apostolo cuja casa tu vas cada ãno onrrar cõ tua oferta grã tenpo ha. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et o rromeu que era sinples, creuo a parauoa que el dizia, et posoo ẽna voõtade de o asi fazer. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 208 |
Esteuõo, amigo de Deus, que mãdaste que [me] chamasen pescador et nõ caualeiro, sabe que por esto che aparesco asi, que digas d ' aqui endeante que soo caualeiro de Deus que vou ante os cristiaãos quando hã lide cõ os mouros et faço que vençã. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 213 |
Eu soo Santiago, apostolo de Deus, et tu omẽ es sãao da door que avias. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 222 |
Sabe que eu cõvosco soo et seerey senpre ata a fin do mũdo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 226 |
Leixouse a yr moy sanudamente ao leito et quisoo entornar et tomar a palma et deitarla en terra, et quando estendeo as mãos para fazer aquesto secarõselle anbas, et hũa parte del aprendeose ao leito et a outra parte del estaua colgada do leito cõtra terra. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 65 |
Nota que quando O potro for mais Nouo et mais çedo ferrado, tanto auera as huñas molles et mais fraqas, porque o huso dandar sem ferraduras crja as huñas mais duras. Deuen guardar que non comia nen beua o Cauallo quando veer caente et suurento, et deuen no cubryr dalgũa quousa, et andar mansamente con el ataa que arrefeezca, et sabj que o caualgar muito da Noite enpeçe ao Cauallo, et Se enton ueer suurento non pode seer tambem pensado como de dia para comer sua çeea como sooe, et porque pode ligejramente moiro mais arrefeçer porllo aar da Noite, que he mais fryo que o de dia. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 69 |
Et se o Cauallo esto ouuer vusado perdera medo, et sera mais vusado et mais seguro, Et pasando porllos ditos, hu ha gran roido et gran soon se se o Cauallo espantar no no deuen ferir con açorregos, nen con vara, nen con espora, mais deuen no trager mansamente, con hũa cana afaagandoo et lleuandoo porllos ditos llugares a miude. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 85 |
Esta meezjna faras contra a door que chama verme vollatiuo, que se jeera domores corutos que soben a cabeça, para os tirares da cabeça sangraras o Cauallo en anbas llas uẽeas das trincheiras et tiralle do sange asaz et metelle soo a garganta cordas de sedeno sotys, et do mouemento destas cordas et do comer que deue fazer et de como desuso o caualgar et do llugar fryo en que deue estar, et faze en todo como desuso dito he na door do uerme, et se esta door do uerme uolatiuo en tempa como ssooe a acaeçer por moitas uezes fazelle como che jnsinarey depois en seu lugar. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 103 |
para o Cauallo soo en hũa casa por dous ou tres dias ou mais, et non coma nen beba, depois dalle a comer do lardo do porco salpreso quanto del quiser ca por rrazon da fame et do lardo salgado ligeiramente et de grado comera. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 105 |
Et porque por rrazon desta enfirmjdade esterca esterco rraro ameude mais que sooe, por ende andando o Cauallo solto liura mellor os tripos et o uentre, comendo como dito he, heruas verdes prestarllam moito, porque se mooen no estamago mais ligeiramente; |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 109 |
queimaras con fero feruente rredondo as llandooas que tem o Cauallo ontre o Collo et a cabeça so as qeixadas, furando aquellas llandoas, et queimao sotilmente con fero rredondo na cabeça en meio da fonte que os homores que ueen da freura saem fora et demays meter llas sedenos sooa garganta ende que os homores aian careira para sair fora porllo mouemento das sedas. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 113 |
se o Cauallo ouuer toda a boca jnchada sangrao llogo nas ueẽas de soo a llengooa et depois que se liurar filla boõa contya de sal et do saro da Cuba que chaman tartaro, tanto de huun como doutro et fage poo de todo, esfrega ende de dentro toda a boca deitando ante en uinagre ou en viño forte et tartaro. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 125 |
filla o pez grego et a rrjzjna et o ençenço branco que chaman macho et almeçega et ia quanto sange de dragon, pero seia quanto o pez soo como todas llas outras coussas; |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 143 |
Se a chaga vella ou cançer fforon mal curados et por antiguidade se tornaron fistolla sooelle a acorrer aas uezes con o poo dos Colloos das abroteeas mesturandolle tanto de cal uiua como douro pimente por seer mais forte. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 155 |
Aconteçe aynda que a solla da huña que anda soo pee, anda por tanto tenpo desfferrada por llugarres montossos, duros, pedregossos que se escomen et sse ffaz tam ssotil porllo grande vssamento, que naturalmente non pode deffender o tuello de dentro assy como deue. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 157 |
Cauallo que ha door destrangollo et con gran careza et con soo llança et rreçebe o aar porlos nares et porlla boca et ha todo o goto jnchado et groso que adur podera goaryr. |
[+] |
1409 |
TA III,4/ 159 |
quando quiseres cangar o Cauallo fageeo ante escaentar et suar et depois a pouco tenpo sangreno nas veẽas en que se deue sangrar et gardao depois que no dia da sangrya non beba moyto nen coma senon a meatade da çeea que sooe a comer ou a terça parte, et en outro dia siginte denlle as duas partes, eno terçeiro dia denlle entregamente sua çeea. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 110 |
Et el rrespondeu: " -Eu soo o apostollo Santiago a que meu senor Ihesu Christo encomendou toda España, a qual me caeu por sorte para que a cõuertese aa sua santa fe cathollica et a defendese. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 117 |
Et en este tenpo se destroeu moyto a Eglleia de Conpostella et perdeu moytas posisoos. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 119 |
Et entõ don Pero Vimara, leygo moordomo del rrey, se apoderou eño bispado et teuo toda a terra de Santiago, et rroubou pobres et rricos, disipando os bees da eglleia, et a çidade et terra, tirando aa eglleia terra de Montãos, et o castello de San Justo, et terra de Cordeyro et outras terras et posisoos que lle estragou. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 119 |
O qual foy tã mao et peor que o primeyro, et afligeu tanto a famjlia, et clerigos et a terra, et destroeu as posisoos da eglleia, en tal maneyra que os canõigos et serujdores da eglleia, que deujã seer despenseyros da eglleia [et] dos beens ecclesiasticos, erã tan pobres que nõ tjnã cousa de que se manteer. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 126 |
Et quantos traballos et angustias pasou et sofreu eño camjño; et outrosy cõ quantas onrras et priçissoos foy rreçebido de moytos arçobispos, et obispos, et abbades, rreys, prinçipes enõ dito camjño; et quantas çelebrações de mjssas et predicações fezo enãs eglleias et mosteyros por onde passou, et Jnfestações que rrecebeu el et os seus injmigos da Eglleia Rromana, seeria longo de escripujr. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 128 |
Et de dentro, atras a dita ara, fezo o altar de Santa Maria Madalena para as secretas orações, enã qual ordenou a missa matutinal, et dar as penjtençias, et oyr as confesoons et dar as comjõos. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 133 |
Et entregou aos çibdadãos enã mão do obispo que os Julgase et maldisoos et toda sua generaçõ que fosen desterrados para senpre. |
[+] |