| 1220 | LP 006/ 292 | Nengueninin, que vistes mal doente | de mao mal, ond ' ouver ' a morrer, | eu pug ' a mão en el e caente | o achey muyt ' e mandey -lhi fazer | mui bõa cama, e adormeceu, | e espertou -ss ' e cobriu -ss ' e peeu, | e or[a] ja mays guarido se sente.| | [+] |
| 1220 | LP 007/ 316 | Direi -vos agor ' , amigo, camanho temp ' á passado | que non pudi veer cousa ond ' ouvesse gasalhado, | des que vos de mi partistes | tẽes ora que me vistes.| | [+] |
| 1220 | LP 007/ 706 | "|E [a]veredes a sentir | camanha mingua vus farei; | e ve[e]redes, eu o sei, | como poss ' eu sen vos guarir!| | [+] |
| 1220 | LP 001/ 841 | E andad ' ora de camanho preito | vos vós quiserdes andar todavia, | ca o cantar vosso de maestria | entendem elas que por mi foi feito | e que queredes a mi tan gram [ben | com ' elas querem òs que queren ben]. | [+] |
| 1240 | LP 003/ 132 | Don Bernaldo, por que non entendedes | camanh ' escarnho vos fazen aqui?, | ca nunca mais escarnid ' ome vi | ca vós andades aqui, u vivedes; | ca escarnh ' é pera mui bon segrel | a que x ' assi van foder a molher, | com ' a vós foden esta que tragedes.| | [+] |
| 1240 | LP 034/ 192 | Nom creo que tamanho bem | mi vós podessedes querer, | camanh ' a mi ides dizer. | - | [+] |
| 1240 | LP 087/ 217 | E mha senhor, u sempr ' ei de cuidar | no maior bem dos que no mundo som, | qual est o vosso, ei gram razom, | pois nom poss ' end ' o coraçom tirar, | de viver em camanho mal vivi | des que vos eu por meu mal conhoçi, | e d ' aver sempr ' a mort ' a desejar. | [+] |
| 1240 | LP 002/ 334 | E poys que ben seus pecados catou, | de sa mort[e] ouv ' ela gran pavor | e d ' esmolnar ouv ' ela gran sabor; | e logu ' enton hun clerigo filhou | e deu -lh ' a cama en que sol jazer, | e diz que o terrá, mentre viver.| | [+] |
| 1240 | LP 004/ 412 | E ben sabedes camanho temp ' á | que m ' eu d ' aquest ' , amigo, recehey | en que somus; e, poys que o ben ja | non soubestes sofrer, sofred ' o mal!| | [+] |
| 1240 | LP 028/ 653 | E diz que vio ũu judeu, | que vio prender Nostro Senhor; | e averedes i gran sabor, | se vo -lo contar, cuido -m ' eu; | diz que é [un] judeu pastor, | natural de Rocamador, | e que á nom[e] Don Andreu.| | [+] |
| 1240 | LP 005/ 678 | Provar quer ' eu de lh ' o dizer | a mia senhor aqueste ben | que lhi quer ' e que non á par, | camanho [lh ' o] posso querer.| | [+] |
| 1240 | LP 013/ 717 | Ora me venh ' eu, senhor, espedir | de vós, a que muyt ' á que aguardei | e ora me quero de vós partir | sen galardón de camanho temp ' ey | que vos serví, e quérom ' ir vyver | en atal terra, hu nunca prazer | veia, nen cante, nen possa riir.| | [+] |
| 1240 | LP 029/ 746 | "Fremosa poncela, | queredes vós min por entendedor, | que vos darey boas toucas d ' Estela, | e boas cintas de Rrocamador, | e d ' outras doas a vosso sabor, | e ffremoso pano pera gonela? | [+] |
| 1240 | LP 001/ 893 | A dona que eu quero ben | tal sabor ey de a veer | que non saberia dizer | camanh ' é, pero non é sen, | poy ' la end ' eu mays desejo | sempre, cada que a vejo.| | [+] |
| 1264 | CSM 8/ 126 | E por aquest ' un miragre | vos direi, de que sabor || averedes poy -l ' oirdes, | que fez en Rocamador || a Virgen Santa Maria | Madre de Nostro Sennor; || ora oyd ' o miragre, | e nos contar -vo -lo -emos.|| | [+] |
| 1264 | CSM 22/ 165 | E fillaron -sse log ' a repentir || e ao lavrador perdon pedir, || e deron -ll ' algu ' ; e el punnou de ss ' ir || a Rocamador con outros romeus.|| | [+] |
| 1264 | CSM 34/ 200 | E poi -la levou sso ssa capa furtada, || en ssa cas ' a foi deitar na camara privada, || des i assentou -ss ' aly e fez gran falimento; || mas o demo o matou, e foi a perdimento.|| | [+] |
| 1264 | CSM 65/ 291 | E fez -lle sa cama ben entre do[u]s cantos; || e a mea noit[e] aque -vo -los santos || con Santa Maria, e chegaron tantos || que todo o lugar foi alumẽado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 132/ 477 | Enton ambo -los deytaron || na camara en un leyto, || e des que soos ficaron || e el viu dela o peyto, || logo ambos ss ' abraçaron, || cuidand ' ela seu dereyto || aver del; mais non podia.|| | [+] |
| 1264 | CSM 147/ 517 | E a vella mui festynno || ssa ovella trosquiou, || e meteu -ss ' ao camỹo || e quanto más pod ' andou, || a costas seu velocỹo; || a Rocamador chegou, || dizend ' : | [+] |
| 1264 | CSM 153/ 528 | A Rocamador, que d ' y || mui preto estava.|| | [+] |
| 1264 | CSM 157/ 537 | E daquest ' un gran miragre | mostrou a ũus romeus || que a Rocamador yan, | que [de] ssa Madr ' eran seus, || e pousaron en un burgo, | com ' aprix, amigos meus; || mais a ssa ospeda foi -lles | mui maa de cabo são.|| | [+] |
| 1264 | CSM 157/ 538 | E ela, quando viu esto, | a Rocamador foi -ss ' en || rogar a Santa Maria, | u acha todo crischão || Deus por sa Madre castiga | a vegadas ben de chão ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 158/ 539 | E tiró -o do castelo | e disse -lle saborosament ' : || "A Rocamador vai -te | e passa ben per Tolosa. | [+] |
| 1264 | CSM 158/ 540 | E el chegou muit ' agỹa, || ca o non guiou a Virgen | per carreira pedragosa || a Rocamador, sa casa, | mas per chãa e viçosa.|| | [+] |
| 1264 | CSM 159/ 541 | E dest ' oyd ' un miragre | de que vos quero falar, || que mostrou Santa Maria, | per com ' eu oý contar, || a ũus romeus que foron | a Rocamador orar || como mui bõos crischãos, | simplement ' e omildosos.|| | [+] |
| 1264 | CSM 173/ 569 | E el espertou -sse | enton e achou enteira || a pedra sigo na cama, | tan grande que verdadeirament ' || era come castanna, | esto de certo sabiades.|| | [+] |
| 1264 | CSM 175/ 573 | Desto direi un miragre | de gran maravill ' estranna || que mostrou Santa Maria | por un romeu d ' Alemanna || que a Santiago ya, | que éste padron d ' Espanna, || e per Rocamador vẽo | a Tolosa a cidade.|| | [+] |
| 1264 | CSM 214/ 673 | De Rocamador, Sennora | de todos bẽes conprida, || vossa mercee non seja | agora en my falida; || mais dou -vos esta ygreja | por vossa, en que servida || sejades. | [+] |
| 1264 | CSM 217/ 681 | Quand ' aquesto viu a gente, | ouveron gran devoçon, || e quantos outros y eran, | e todos de coraçon || loaron muito a Virgen; | e as novas log ' enton || foron en por toda Spanna | ben ata Rocamador.|| | [+] |
| 1264 | CSM 267/ 52 | A [de] que Deus pres carn ' e foi dela nado, || Porque amava muito Santa Maria || de coraçon, disse ca en romaria || a Rocamador de bõa ment ' irya || tanto que o el podess ' aver guisado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 267/ 54 | A [de] que Deus pres carn ' e foi dela nado, || E o mercador, pois se tornou de França || e foi en ssa terra, sen longa tardança || a Rocamador se foi, e confiança || na Virgen sempr ' ouv ' . | [+] |
| 1264 | CSM 312/ 159 | Non conven que seja feita | niũa desapostura ... || E rogou a ũu maestre | que mui ben a entallasse; || e poren dentr ' en sa casa | lle deu en que a lavrasse || hũa camara fremosa | e ort ' en que s ' apartasse, || por obrar mais a sa guisa | e non ouvesse d ' al cura.|| | [+] |
| 1264 | CSM 331/ 206 | Onde daquest ' un miragre | en Rocamador avẽo || na sa igreja da Virgen, | onde tod ' o mund ' é chẽo || de sas graças e mercees, | e que por nosso ben vẽo || Jhesu -Crist ' en ela carne | fillar con que nos nodrece.|| | [+] |
| 1264 | CSM 331/ 207 | Virgen santa groriosa, | ouve dela piedade; || e pois foi ena sa casa | de Rocamador, verdade || foi assi que atan toste | lle deu logo sãidade: || ca u chega sa vertude, | logo sen dulta guarece.|| | [+] |
| 1264 | CSM 343/ 239 | A madre, pois que viu aquesto, | con pesar e con vergonna || a Rocamador levou -a, | que é preto de Gasconna, || e diss ' : "Ai, Santa Maria, | roga teu fillo que ponna || consell ' en esta mia filla | com ' o demo a leixasse.|| | [+] |
| 1264 | CSM 367/ 295 | Ca en aquele que s ' a ela chama || e a serv ' e a loa e a ama, || macar jaça en leito ou en cama || con gran door, sãa -o todavia.|| | [+] |
| 1264 | CSM 369/ 303 | "||Enton lle mandou a madre | que o peyxe ll ' adubasse || e o lavasse de dentro | e de fora escamasse.|| | [+] |
| 1301 | LP 002/ 101 | Vedes camanha perfia | e cousa tan desguisada: | des que ora foi casada, | chaman -lhe Dona Maria.| | [+] |
| 1355 | CGC 40/ 295 | Mando aos porteiros del mui alto Rei | a minna vergonça para demandar, | e mando eu logo, sin más detardar, | a mui grant lideçe que eu senpre hei, | a Diego d ' Oviedo, seu camareiro, | con que seja ledo e mui plazenteiro, | porque me senpre del muito paguei. | | [+] |