| 1240 | LP 026/ 152 | E juro par Deus lo santo | que manto | non tragerei nen granhon, | nen terrei d ' amor razon | nen d ' armas, por que quebranto | e chanto | ven delas toda sazon; | mais tragerei un dormon, | e irei pela marinha | vendend ' azeit ' e farinha; | e fugirei do poçon | do alacran, ca eu non | lhi sei outra meezinha.| | [+] |
| 1264 | CSM 21/ 163 | Enton a cativa con gran quebranto || ao mõesteir ' o levou e ant ' o || altar o pos, fazendo tan gran chanto, || que toda -las gentes fez a ssi vĩir.|| | [+] |
| 1264 | CSM 43/ 226 | Ca u quis tẽe -lo fillo | e a cera que tĩia, || deu fever ao menỹo e | mató -o muit ' agĩa, || que lle nunca prestar pode | fisica nen meezỹa; || mas gran chanto fez la madre | pois se viu dele senlleira.|| | [+] |
| 1264 | CSM 43/ 226 | E logo en outro dia | entraron en seu camỹo, || e a madr ' en ataude | levou sig ' aquel menỹo; || e foron en quatro dias, | e ant ' o altar festinno || o pos, fazendo gran chanto, | depenando sa moleira || Porque é Santa Maria | leal e mui verdadeira ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 115/ 426 | A madre con gran pesar || e con mui gran quebranto || começou log ' a chorar || por seu fill ' e fez chanto; || e pois feze -o chamar || e disse -ll ' enton tanto: || "Ao santo || Papa que é en Roma || vai, e toma || aver por ena via".|| | [+] |
| 1264 | CSM 139/ 497 | "Paparás || cras mig ' en Ceo; e pois que me visto || ouveres, senpre pois migo seerás || u ouças quanto || cada un santo || canta, que chanto || e mal desfaz. | [+] |
| 1264 | CSM 213/ 670 | E foi -sse a el chegando, | sa azcõa sobre mão, || cuidando ben que corria | depos el per un gran chão || e que lle dava gran colbe; | mas sayu -lle tod ' en vão, || c ' a azcũa chantou toda | per hũa grand ' azỹeira.|| | [+] |
| 1264 | CSM 301/ 133 | Quando soube que julgado | era que lle dessen morte, || chorou muito dos seus ollos | e fezo chanto mui forte, || dizend ' : | [+] |
| 1264 | CSM 345/ 242 | E desta gran maravilla | ũu chanto mui doorido || vos direi que end ' avẽo, | so que me seja oydo, || que conteceu en Sevilla | quando foi o apelido || dos mouros como gãaron | Xerez con seu gran poder.|| | [+] |
| 1264 | CSM 359/ 278 | Onde ll ' avẽo un dia | que ao mayor mandou || que foss ' a ũa sa vinna | veer que ele chantou; || e o moç ' alá estando, | avẽo que cativou, || e levárano a Ronda | por aver del remisson.|| | [+] |