| 1350 | CGC 60/ 396 | Pois me boy sin falimento | onde Deus tovera por ven, | dé -vos Deus consolamento | que todo el mundo manten. | | [+] |
| 1355 | CGC 7/ 134 | Fostes ver seu sennorio | da que muito poder val, | ollos tristes, voso brio | faz sofrer coita mortal | a meu coraçon leal | que jamais non atende ben, | por vós ir mirar a quen | non sabe ren de meu mal; | pois minna coita é tal, | O ben me fal, | morrei por én. | Çerto é que morte sento, | ollos, por vosso mirar, | e non he consolamento | sinon ver e dessejar. | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | nin mostrar meu grant door, | mais me plas morrer meu cor | que non fazer ningunt pessar | a quen me pode alegrar, | por eu loar | seu grant valor. | | [+] |
| 1355 | CGC 9/ 143 | O seu nome delicado | daquesta rossa novela, | corteis, plazenter e bela, | me fez bivir consolado; | apartado, | enamorado | andarei sirvendo aquesta | rosa de gentil floresta | e flor de mui lindo prado. | | [+] |
| 1355 | CGC 12/ 156 | Sin errar | quero morar | onde chorar | seja meu consolamento. | | [+] |
| 1355 | CGC 12/ 156 | Consolamento peresçe | e fallesçe, | que solia ben fazer. | | [+] |
| 1355 | CGC 22/ 200 | Pensar otro pensamento | penso que non ossaria , | mi ben e consolamento | es loar su loçania | desta linda en cortesia, | desseando todavia. | | [+] |