| 1220 | LP 003/ 314 | E se m ' outr ' er faz ond ' ei despeito, | a el m ' assanh ' e faço dereito; | porque entendo ca mi quer ben, | assanho -me -lhi por em.| | [+] |
| 1240 | LP 067/ 208 | O voss ' amig ' , ai amiga, | de que vós muito fiades, | tanto quer ' eu que sabhades | que unha que Deus maldiga, | vo -lo tem louqu ' e tolheito, | e moir ' end ' eu com despeito.| | [+] |
| 1240 | LP 067/ 208 | Nom ei rem que vós asconda, | nem vos será encoberto; | mais sabede bem por certo | que ũa que Deus confonda, | vo -lo tem louqu ' e tolheito, | e moir ' end ' eu com despeito.| | [+] |
| 1240 | LP 067/ 208 | Nom sei molher que se pague | de lh ' outras o seu amigo | filhar, e porem vos digo | que ũa que Deus estrague | vo -lo tem louqu ' e tolheito, | e moir ' end ' eu com despeito.| | [+] |
| 1240 | LP 002/ 272 | Anda [mui] triste [o] meu amigo, | mia madr ' , e á de mi gram despeito, | por que non pôde falar comigo | e non por al, e faz gram dereito | d ' andar [mui] triste o meu amigo, | por que non pôde falar [co]migo.| | [+] |
| 1240 | LP 038/ 389 | Fiador pera dereito | lhi quix perante vós dar, | el ouve de min despeito | e mandou -me desafiar; | non lh ' ousei ala morar, | venh ' a vós que m ' emparedes | ca non ei quen m ' emparar.| | [+] |
| 1240 | LP 028/ 537 | Varõas, | e non vos queixedes, ca, se eu tornar, | eu vos farei que nen un trobador | non trobe en talho se non de qual for, | nen ar trobe por mais altas pessõas, | Ca manda ' l -Rei, por que á en despeito, | que troben os melhores trobadores | polas mais altas donas e melhores, | o ten assi por razon, con proveito; | e o coteife que for trobador, | trobe, mais cham ' a coteifa "senhor"; | e andaran os preitos con dereito. | E o vilão que trobar souber, | que trob ' e chame "senhor" sa molher, | e averá cada un o seu dereito. | [+] |
| 1240 | LP 008/ 852 | Se vós, come ome dereito, | as paredes e o teito | catássedes, gran proveito | vos ouvera, a meu sen; | vós sofred ' end ' o despeito, | que as non catastes ben.| | [+] |
| 1264 | CSM 26/ 176 | Mui gran razon é que sábia dereito || quen Deus troux ' en seu corp ' e de seu peito || mamentou, e del despeito || nunca foi fillar; || poren de sen me sospeito || que a quis avondar.|| | [+] |
| 1264 | CSM 43/ 226 | Porque é Santa Maria | leal e mui verdadeira ... || Mas se mio tu dar quisesses, | non porque seja dereito, || mas porque sabes mia coita, | e non catasses despeito || de como fui mentirosa, | mas quisesses meu proveito || e non quisesses que fosse | nojosa e mui parleira. | [+] |
| 1264 | CSM 115/ 424 | Mais o dem ' , a que pesou || daquesto que poseran, || muitas carreiras buscou || pera o que fezeran || desfazer, e tant ' andou || que, o que manteveran, || u jouveran || cada ũu en seu leito, || con despeito || os meteu en folia.|| | [+] |
| 1264 | CSM 163/ 548 | Tanto que est ' ouve dito, | foi de seu corpo tolleito || polo gran mal que dissera, | e, par Deus, foi gran dereito; || e logo perdeu a fala, | ca Deus ouve del despeito, || que lla tolleu a desora, | como se dissesse: "cala! | [+] |
| 1264 | CSM 195/ 631 | Daly adeante || foi mui ben andante || a moça, que ante || muito mal soffria || da mui despeitosa || abadessa de talante || brava e sannosa.|| | [+] |
| 1264 | CSM 197/ 634 | E porque aquel seu fillo | amava mais d ' outra ren, || mandou -lle que seus gãados | fillasse e guardasse ben; || e con despeito daquest ' o | fillou o demo poren, || mais dest ' a madr ' e o padre | avian coita mortal.|| | [+] |
| 1264 | CSM 201/ 643 | E creceu -ll ' en tal coita, que ouve tal despeito || de ssi que dun cuitelo se feriu eno peito; || e non morreu do colbe, ca non foi a dereito, || pero caeu en terra, ca mui mal lle doya.|| | [+] |
| 1264 | CSM 237/ 728 | El con gran despeito travou | dela, e ameude || chamou ela : "Madre de Deus, | valla -m ' a ta vertude; || a meu mal non queiras catar, | mais o teu ben m ' ajude || e os grandes miragres teus, | que o dem ' an vençudo.|| | [+] |
| 1264 | CSM 238/ 733 | O capelan, quand ' ouy | dizer mal do Salvador || do mundo, mui gran despeito | ouve daquel traedor; || e pois se tornou du ya, | diss ' enton; | [+] |
| 1264 | CSM 355/ 269 | Ela ouve gran despeito | del por esto que dissera, || porende lle buscou morte, | poi -lle tal resposta dera; || e a entrante da vila | ond ' ele natural era, || meteu mui fort ' apelido | e ouve o rostro rascado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 411/ 383 | Anna, quando viu esto, | ouvo tan gran despeito || que con coita chorando | se deitou en seu leito || e de grado morrera; | mas non ll ' ouve proveito, || ca Deus pera gran cousa | xa tiinna guardada.|| | [+] |