| 1240 | LP 014/ 146 | E ir podedes a Libira e torceredes já quanto, | e depois ir a Alcalá se[n] pavor e se[n] espanto | que vós ajades d ' i perder a garnacha nen no manto.| | [+] |
| 1240 | LP 026/ 151 | Non me posso pagar tanto | do canto | das aves nen de seu son, | nen d ' amor nen de mixon | nen d ' armas -ca ei espanto, | por quanto | mui perigo[o]sas son, | -come dun bon galeon, | que mi alongue muit ' aginha | deste demo da campinha, | u os alacrães son; | ca dentro no coraçon | senti deles a espinha!| | [+] |
| 1240 | LP 029/ 155 | O que da guerra se foi con espanto | e a sa terra ar foi armar manto, | non ven al maio.| | [+] |
| 1240 | LP 048/ 199 | Nom é se nom espanto, | u vós nom vejo, quanto | ei desej ' e quebranto; | e porem vivo coitada | com aqueste mal tanto | que sofr ' eu, bem talhada. | [+] |
| 1240 | LP 052/ 464 | "|Posfaçavan d ' encolheito | e de vil e d ' espantoso | e en sa terra lixoso; | e dix ' eu enton dereito: | "Cada casa, favas lavan!" | [+] |
| 1240 | LP 016/ 773 | Eu digo mal, com ' ome fodimalho, | quanto mais posso daquestes fodidos | e trob ' a eles e a seus maridos; | e un deles mi pôs mui grand ' espanto: | topou comigu ' e sobraçou o manto | e quis en mi achantar o caralho.| | [+] |
| 1264 | CSM 47/ 237 | Virgen Santa Maria ... || Quand ' esto viu o monge | feramen s ' espantou || e a Santa Maria | mui de rrijo chamou, || que ll ' apareceu logu ' e | o tour ' amẽaçou, || dizendo: | [+] |
| 1264 | CSM 58/ 268 | Pois passou esto, acordou enton || a monja, tremendo -ll ' o coraçon; || e con espanto daquela vijon || que vira, foi logo a un portal || De muitas guisas nos guarda de mal ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 59/ 271 | Desta guisa come morta || jouve tolleita sen sen, || trões o convent ' a porta || britou; e espantou -s ' en || quand ' ela lles contou quen || a feriu pola partir || Quena Virgen ben servir ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 71/ 310 | Quando a viu a monja, | espantou -se ja quanto, || mais a Virgen lle disse: | "Sol non prendas espanto, || ca eu soon aquela | que ás chamada tanto; || e sey ora mui leda, | e un pouco falemos. | [+] |
| 1264 | CSM 75/ 323 | E pois que entrou, viu outros | mayores que os de fora, || muit ' espantosos e feos, | e negros mui más ca mora, || dizendo: | [+] |
| 1264 | CSM 78/ 331 | Quando viu el conde aquel que chegara || ant ' ele viv ' , e soube de como queimara || o caleiro o outro que aquele mezcrara || teve -o por cousa d ' oyr mui espantosa.|| | [+] |
| 1264 | CSM 82/ 338 | En seu leito, u jazia por dormir, || viu -os come porcos contra si vĩir || atan espantosos, que per ren guarir || non cuidava, e dizia -lles: | [+] |
| 1264 | CSM 82/ 339 | O frad ' , est ' oyndo, espantou -se mal || e chamou a Virgen, a que nunca fal || aas grandes coitas, dizendo -lle: | [+] |
| 1264 | CSM 102/ 390 | E tantos || deitaron pos el de cantos, || ond ' ouve muitos espantos.|| | [+] |
| 1264 | CSM 109/ 411 | Pera Salas en camỹ ' entrou; || quand ' a vista do logar chegou, || essa companna assi s ' espantou || que o non leixaron adeant ' ir || Razon an os diabos de fogir ... || Aquel ome, segund ' aprendi, || ta que dous frades vẽeron y || mẽores, que o levaron dali || aa eigreja logo sen falir, || Razon an os diablos de fogir ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 128/ 464 | Quand ' esto viu o vilão, | ouv ' enton tan grand ' espanto, || que serrou log ' a colmẽa | e aa eigreja quanto || pod ' yr se foi muit ' agỹa | e disse "Por Deus lo santo", || ao capelan, "mig ' yde | logo, sen outra tardada, || Tan muit ' é con Jesu Cristo | Santa Maria juntada ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 149/ 521 | E macar era bela, | foi -ll ' a el espantosa, || e tremend ' el lle disse: | "Ai, Sennor groriosa, || se a Ostia tẽes, | dá -mia por ta mesura. | [+] |
| 1264 | CSM 154/ 531 | Mais depois que entenderon | que esto assi non era || e que o sang ' a saeta | ben do ceo adussera, || e nenbrou -lle -la paravla | que ant ' o tafur dissera, || ouveron mui grand ' espanto.| | [+] |
| 1264 | CSM 193/ 621 | Quand ' os da nav ' oyron | falar, espanto prenderon, || ca tĩian que mort ' era; | mais pois lo ben connoceron || e lles el ouve contado | como o no mar meteron, || disseron: | [+] |
| 1264 | CSM 194/ 624 | Se foi nunca niun ome | que dele falar oisse, || que por ementar o nome | da Virgen ren non sentisse || ome do corpo; mais esto | ant ' a profeta o disse, || que come azes paradas | era seu nom ' espantoso.|| | [+] |
| 1264 | CSM 195/ 630 | E dá -lle synaes || de pecados taes || que fez mui mortaes, || per que yr devia || aa espantosa || perdiçon, porque fez maes || come vil lixosa. | [+] |
| 1264 | CSM 245/ 753 | El ouv ' espanto do rio, | non ousou y meter pe || e diz : "Sennor, muit ' é alto, | des i u mais baixo é || á y mais de dez braçadas | ou doze, per bõa ffe. | [+] |
| 1264 | CSM 281/ 84 | A magestade de Santa | Maria viu u ficou || de fora o cavaleiro, | e a ssa mão levou || contra el e sinal fizo | que entrass ' ; e espantou -s ' || a gente por neun ome | a magestade chamar.|| | [+] |
| 1264 | CSM 341/ 234 | Pois sa razon acabada | ouv ' , en ũu brial ben feito || ficou, sen null ' outro pano, | e catou e viu o geito || muit ' alt ' e muit ' espantoso; | mais pavor per niun preito || non ouve, com ' an aquelas | que en culpa mortal jazen.|| | [+] |
| 1264 | CSM 412-413/ 388 | Tod ' aqueste mund ' a loar deveria ... || Mas aquesta Virgen amou Deus atanto || que a enprennou do Espirito Santo, || sen prender end ' ela dano nen espanto; || e ben semella de Deus tal drudaria.|| | [+] |
| 1355 | CGC 31/ 245 | Cativo de minna tristura, | ja todos prenden espanto | e preguntan que ventura | foi que me tormenta tanto; | mais non sei no mundo amigo | a quen mais de meu quebranto | diga desto que vos digo: | | [+] |
| 1390 | CGC 48/ 345 | Muito tenno que gradeçer | a Deus, pois m ' assi quer levar | deste mundo, mas sin pesar | nin maiores coitas sufrer, | que un poco que eu bevi | penas e cuitas sofri, | que espanto he de lo dizer. | | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 10/ 435 | Un dia, por mi ventura, | fuera -me yo acercar | en una val mui escura | donde ove grant pesar, | porque vi alli estar | un hombre desesperado, | cantando desaguisado | un cantar con amargura: | Cativo de minya tristura | ya todos prenden espanto | e preguntan que ventura | es que m ' aturmenta tanto. | | [+] |