| 1221 | LP 001/ 108 | Poren Tareija Lópiz non quer Pero Marinho: | pero x ' el é mancebo, quer -x ' ela mais meninho.| | [+] |
| 1221 | LP 001/ 108 | Poren Tareija Lópiz non quer Pero Marinho: | pero x ' el é mancebo, quer -x ' ela mais meninho.| | [+] |
| 1221 | LP 001/ 108 | Poren Tareija Lópiz non quer Pero Marinho: | pero x ' el é mancebo, quer -x ' ela mais meninho. | Non casará con ele por ouro nen por prata, | nen por panos de seda, quant ' é por escarlata, | ca dona de capelo de todo mal se cata.| | [+] |
| 1221 | LP 001/ 109 | Poren Tareija Lópiz non quer Pero Marinho: | pero x ' el é mancebo, quer -x ' ela mais meninho. | [+] |
| 1240 | LP 003/ 641 | Os aldeiãos e os concelhos | tôdolos avedes por pagados; | tamben se chaman por vossos quites, | como se fossen vossos comprados, | por estes cantares que fazedes d ' amor, | en que lhis achan os filhos sabor | e os mancebos, que teen soldados.| | [+] |
| 1240 | LP 015/ 772 | Eu ben me cuidava que er ' avoleza | do cavaleiro mancebo seer | escasso muit ' e de guardar aver; | mais vej ' ora que val muit ' escasseza, | ca un cavaleiro sei eu vilan | e torp ' e brav[o] e mal barragan, | pero tod ' esto lh ' encobr ' escasseza. | [+] |
| 1264 | CSM 42/ 221 | En aquela praç ' avia | un prado mui verd ' assaz, || en que as gentes da terra | yan tẽer seu solaz || e jogavan à pelota, | que é jogo de que praz || muit ' a omẽes mancebos | mais que outro jog ' atal.|| | [+] |
| 1264 | CSM 42/ 221 | A Virgen mui groriosa ... || Sobr ' aquest ' hũa vegada | chegou y un gran tropel || de mancebos por jogaren | à pelot ' , e un donzel || andava y namorado, | e tragia seu anel || que ssa amiga lle dera, | que end ' era natural.|| | [+] |
| 1264 | CSM 141/ 500 | E el enton de grado foi beija -los panos, || e tornou tan mancebo come de vint ' anos; || e por est ' aa Virgen grandes adianos || deu, porque os que ama nunca os obrida.|| | [+] |
| 1264 | CSM 145/ 510 | Foi -ss ' aquel mancebo; mai -lo patriarcha || meteu aquel ouro dentr ' en hũa arca, || e cantand ' a missa, [diz]: | [+] |
| 1264 | CSM 334/ 214 | E desto fez en Terena, | ond ' averedes sabor, || un miragr ' a Virgen santa, | Madre de nostro Sennor, || que ou[v] ' hũa vez guarido | ũu mancebo lavrador || dun mui gran mal que a[via], | que lle fezeran fazer.|| | [+] |
| 1264 | CSM 334/ 214 | Seu mancebo non podia; | e porende o leixou || e que mui ben del penssassen | a ssa companna mandou.|| | [+] |
| 1264 | CSM 334/ 214 | E sa moller con maldade | enton vynno tenperou || con ervas, como o désse | a seu marid ' a bever, || De resorgir ome morto | deu nostro Sennor poder ... || E diss[e] ao mancebo: | "Se ora podess[es] yr || ao agro a teu amo | punnarei en cho gracir, || e levasses -ll ' este vỹo, | podes el e mi servir || muit ' ; e sei ora con ele, | por Deus, ante [de] comer.|| | [+] |
| 1264 | CSM 334/ 215 | O mancebo oyu aquesto | e foi logo sospeitar || que no vinno mal avia, | e diz: | [+] |
| 1264 | CSM 338/ 225 | Un ome bõo avia | en Evora na cidade || que avia seu mancebo, | per com ' aprix en verdade, || que lle fazia serviço | lavrando -lle sa herdade, || e a que muitas vegadas | dizia: | [+] |
| 1264 | CSM 338/ 225 | Onde ll ' avẽo ũu dia | a aquel mancebo andando || con seus bois ena arada | e mui de grado lavrando, || que cegou d ' ambo -los ollos, | e foron -sse -ll ' apertando || como se fossen apresos | con visco ou con betume.|| | [+] |
| 1264 | CSM 338/ 226 | Ena eigrej ' aquel dia | ardian muitas candeas || que fazian chama crara | sen fumo, non come teas; || enton viu aquel mancebo | e diz: | [+] |
| 1264 | CSM 355/ 267 | E porend ' un seu miragre | vos direi de bõa mente || que fez esta Virgen, Madre | de Deus, ante muita gente || en ũu ome de Manssella, | mancebo barva pungente; || o miragr ' é mui fremoso | e bõo e muit ' onrrado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 355/ 267 | O mancebo prometera | por yr -[se] en romaria || a Vila -Sirgu ' , e guisou -se e foi -[se] logo sa via; || mais soube -o a mançeba | e depos el sse saya || por conprir sa voontade | e o meter en pecado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 387-388-389/ 342 | A que pera parayso | irmos nos mostra camin[n]os, || poder á de sãar vellos | e mancebos e menin[n]os.|| | [+] |