| 1264 | CSM 152/ 526 | El estand ' en tal perfia, | pareceu -ll ' a Groriosa || con hũa branqu ' escudela | de prata, grand ' e fremosa, || chẽa dun manjar mui jalne, | non de vida saborosa, || mas amarga, e sen esto | dava mui maos odores.|| | [+] |
| 1264 | CSM 152/ 527 | [C]a ves, esta escudela | mostra -ti que es fremoso || e ás muitas bõas mannas; | mas peccador e lixoso || es na alma, poren cheiras | com ' este manjar astroso, || per que yrás a inferno, | que é chẽo d ' amargores. | [+] |
| 1264 | CSM 171/ 565 | "||E pois chegou ao logar || con sospiros amargosos, || viu seu fill ' ant ' o altar || vivo. | [+] |
| 1264 | CSM 195/ 629 | Ali u lidaron, || ca ben y mataron || e ar enterraron || aquel que t ' avia || por muit ' enganosa - || mente, e a el tiraron || daquest ' amargosa || Quena festa e o dia ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 392/ 348 | E respos ao alcayde: | "Por Deus e por caridade, || fazede de min justiça, | ca jurey gran falsidade; || poren non vos deten[n]ades | en destruyr gran maldade, || ca d ' oy mais ena mia vida | non é senon amargura. | [+] |
| 1355 | CGC 6/ 128 | Por me partir de conquista | fui -me achegando do estava | a mui amorosa vista, | e vido que triste andava; | respondio -me con mesura | que avie grant piedade | de mi, que por lealdade | sufria tal amargura. | Eu fui logo conquistado, | σi Deus me ponna consello!, | e non vejo por meu grado | otra luz nin otro espello, | sinon su gentil figura | sin ninguna crueldade, | que de mia grant soidade | muitas vezes he folgura. | [+] |
| 1355 | CGC 25/ 215 | Con tales trocos como has trocado | mui ben podes chamar -te traidor, | pois non oviste de Christus pavor | nin de as gentes vergonça, ¡coitado! | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | canto i ganaste proveza e maa ventura, | ganaste luxuria, amarga tristura, | ganaste por sienpre de ser lastimado. | | [+] |
| 1355 | CGC 32/ 253 | En ti tengo yo la morte | sin contenda, | si me non val tu vondat; | e porque esto es verdat, | ¡ai Amor! en remenbrança, | en meu cor tengo tu lança | de amargura. | | [+] |
| 1355 | CGC 35/ 274 | Duele -te de mi | por la tu grant cortesia; | non me dexes todavia | bevir en tal amargura. | | [+] |
| 1390 | CGC 54/ 364 | "Aunque non sé la quexura | que vos faze andar penado, | pareçedes -me apresurado | -dixo ella -, en tal figura | que, si este mal vos dura, | çiertamente se diria | que avredes amargura | e grant cuita todavia". | | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 10/ 435 | Un dia, por mi ventura, | fuera -me yo acercar | en una val mui escura | donde ove grant pesar, | porque vi alli estar | un hombre desesperado, | cantando desaguisado | un cantar con amargura: | Cativo de minya tristura | ya todos prenden espanto | e preguntan que ventura | es que m ' aturmenta tanto. | | [+] |