1240 | LP 003/ 878 | Marinha, ende folegares | tenho eu por desaguysado, | e soon muy maravilhado | de ti por non rebentares, | ca che tapo eu [d ' ]aquesta minha | boca a ta boca, Marinha, | e d ' estes narizes meus | tapo eu, Marinha, os teus, | e das mãos as orelhas, | os olhos das sobrencelhas; | tapo -t ' ao primeyro sono | da mha pissa o teu cono, | como me non veja nenguũ, | e dos colhoes o cuũ: | como non rebentas, Marinha? | [+] |
1264 | CSM 308/ 148 | Mas Deus, que dá as doores | a muitos polos provar, || De todo mal pod ' a Virgen | a quena ama sãar ... || Lle deu tal enfermidade, | que começou a ynchar || De todo mal pod ' a Virgen | a quena ama sãar || mui mais ca d ' idropisia | nen por razon d ' e[n]prennar, || De todo mal pod ' a Virgen | a quena ama sãar || assi que todos cuidavan | que quisesse rebentar; || e comer ja non podia | nen sol a agua passar.|| | [+] |