| 1220 | LP 008/ 316 | Disse -mi a mi meu amigo, quando s ' ora foi sa via, | que non lh ' estevess ' eu triste, e cedo se tornaria, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| | [+] |
| 1220 | LP 008/ 316 | Disse -mi a mi meu amigo, quando s ' ora foi d ' aquen | que non lh ' estevess ' eu triste, e tarda e non mi ven, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| | [+] |
| 1220 | LP 008/ 316 | Que non lh ' estevess ' eu triste, [e] cedo se tornaria, | e pesa -mi do que tarda, sabe -o Santa Maria, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| | [+] |
| 1220 | LP 008/ 316 | Que non lh ' estevess ' eu triste, [e] tarda e non mi ven, | e pero non é por cousa que m ' el non queira gran ben, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada. | [+] |
| 1240 | LP 101/ 224 | D ' andar triste faz guisado, | ca o nom vi, nem vio el mi, | nem ar oiu meu mandado, | e porem faz gram dereit ' i | meu amigo de trist ' andar, | pois m ' el nom vir, e lh ' eu nembrar.| | [+] |
| 1240 | LP 002/ 272 | Anda [mui] triste [o] meu amigo, | mia madr ' , e á de mi gram despeito, | por que non pôde falar comigo | e non por al, e faz gram dereito | d ' andar [mui] triste o meu amigo, | por que non pôde falar [co]migo.| | [+] |
| 1240 | LP 003bis/ 278 | Tal rrapaz que lh ' á mester d ' esta besta | eu cuydo ben que lh ' o tenho achado: | que, prol nen coyta, non peça recado, | que a seu dono non [gaste nen a esta], | e non ande triste, nen ande [l]edo, | nen vaa deante, nen a derredo, | e nunca cômha, nen beva, nen vesta. | [+] |
| 1240 | LP 005/ 278 | Da ssa tristeça ouv ' eu tal pesar | que foy a el e preguntey assy | en que coidava, mays non aprendi | d ' el se non tanto que lh ' y oy falar: | des que "el vira" quen lhi coitas deu | hir d ' u el era, no coraçon seu, | ta que a vir, ledo non pod ' andar.| | [+] |
| 1240 | LP 003/ 340 | Meu amigo sei ca se foi d ' aqui | trist ' , amiga[s], por que m ' ante non viu | e nunca mais depois el ar dormiu, | nen eu, amiga[s], des que o non vi, | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e agora serei | morta por que o non posso saber, | nen mi sab ' oje nulh ' ome dizer | o que d ' el est e mais vos en direi: | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e and ' ora por en | tan triste que me non sei conselhar, | nen mi sab ' ome oje recado dar | se verrá ced ' e mais vos direi en: | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e, se el coitad ' é | por mi, e eu por el, per bõa fé. | [+] |
| 1240 | LP 005/ 341 | O voss ' amigo foi -s ' oje d ' aqui | mui triste, amig ' , assi mi venha ben, | porque non ousou vosco falar ren | e manda -vos esto roguar per mi: | que perça já de vós med ' e pavor | e falará vosc ' , amiga, melhor.| | [+] |
| 1240 | LP 005/ 374 | Nostro Senhor, que á mui gran poder, | é sempre ledo no seu coraçon, | e son mui ledos quantos con El son; | por én faz mal, quant ' é meu conhocer, | o que trist ' é, que sempre cuida mal, | ca un pobre ledo mil tanto val | ca rico triste en que non á prazer. | [+] |
| 1240 | LP 067/ 403 | Ela foi [mui] leda, poilo viu ir, | e eu mui triste, poilo vi partir | de mí, ca nunca máis pudi dormir, | amiga, depois que s ' el foi d ' aquen, | e ora ja dizen -mi d ' el que ven, | [e mal grad ' aja mia madre por én].| | [+] |
| 1240 | LP 067/ 403 | Pero quando s ' el foi d ' aqui al -rei, | foi mia madre mui led[a], e o sei, | e eu fui [mui] triste sempr ' , e chorei, | amiga, depois que s ' el foi d ' aquen, | e ora ja dizen -mi d ' el que ven, | [e mal grad ' aja mia madre por én]. | [+] |
| 1240 | LP 079/ 408 | Vai -s ' , amiga, meu amigo d ' aqui | triste, ca diz que nunca lhi fiz ben, | mais se o virdes, ou ante vós ven, | dizede -lhi ca lhi digu ' eu assi: | que se venha mui ced ' , e se veer | cedo, que sera como Deus quiser. | Per bõa fe, non lhi poss ' eu fazer | ben, e vai triste no seu coraçon, | mais se o virdes, se Deus vos perdon, | dizede -lhi que lhi mand ' eu dizer | que se [venha mui ced ' , e se veer | cedo, que sera como Deus quiser].| | [+] |
| 1240 | LP 003/ 427 | Fui eu, madr ' , a San Mamed ' u me cuidei | que veess ' o meu amigu ' e non foi i; | por mui fremosa que triste m ' en parti | e dix ' eu como vos agora direi: | pois [meu amigu ' ] i non ven, sei ũa ren: | por mi se perdeu, que nunca lhi fiz ben.| | [+] |
| 1240 | LP 003/ 427 | Depois que fiz na ermida oraçon | e non vi o que mi queria gram ben, | con gram pesar filhou -xi -me gram tristen | e dix[i] eu log ' assi esta razon: | pois [meu amigu ' ] i non ven, sei ũa ren: | por mi se perdeu, que nunca lhi fiz ben. | [+] |
| 1240 | LP 005/ 484 | Mais pero triste serei... | [+] |
| 1240 | LP 012/ 555 | Muit(o) ando triste no meu coraçon | porque sei que m ' ei mui ced ' a quitar | de vos, senhor, e ir al[h]ur morar; | e pesar -mi -á én σi Deus me perdon! | de me partir de vos per nulha ren | e ir morar alhur sen vosso ben.| | [+] |
| 1240 | LP 001/ 585 | And ' ora triste, fremosa, | por que se foi meu amigo | con sanha, ben vo -lo digo, | mais eu sõo aleivosa, | se s ' ele foi polo seu ben, | ca sei que ma[l] lhi verrá en.| | [+] |
| 1240 | LP 003/ 590 | Á Dona Maria soydade, | Á Dona Maria soydade, | ca perdeu aquel jograr | dizendo d ' el ben; | e el non o achou | que nen hun preyto d ' el fosse mover | nen ben nen mal e triste sse tornou. | [+] |
| 1240 | LP 002/ 600 | Amiga, quero -m ' ora cousecer | se ando mays leda por hunha ren, | porque dizen que meu amigo ven; | mays a quen me vir querrey parecer | triste, quando souber que el verrá: | mays meu coraçon muy ledo seerá.| | [+] |
| 1240 | LP 002/ 600 | Querrey andar triste por lhi mostrar | ca mi non praz, assy Deus mi pardon, | pero al mi tenho eu no coraçon; | mas a quen me vir querrey semelhar | triste, quando souber que el verrá:| | [+] |
| 1240 | LP 002/ 600 | Pero, amiga(s), sempre recehey | d ' andar triste quand ' o gran prazer vir; | mays ey -o de fazer por m ' encobrir | e, a força de mi, parecerey | triste, quan[do souber que el verrá: | mays meu coraçon muy ledo seerá]. | [+] |
| 1240 | LP 002/ 608 | Anda tan triste que nunca mais vi | andar nulh ' omen e en saber punhei | o porque era, pero non o sei, | pero direi -vos quant ' end ' aprendi: | anda cuidand ' en se d ' aqui partir | e non s ' atreve sen mi a guarir. | Atan trist ' anda que nunca vi quem | tan trist ' andasse no seu coraçon | e non sei por quê, nen por qual razon, | pero direi -vos quant ' aprendi en: | anda cuidand ' en se d ' aqui partir | e non s ' atreve sen mi a guarir. | [+] |
| 1240 | LP 002/ 641 | Paay Soarez, o om ' é de seu | triste e nojoso e torp ' e sem mester, | per[o] faremos nos d ' e[l] -cuido -m ' eu - | jograr, se én de vós ajuda ouver, | ca lhe daredes vós esse sayo[m] | e porrei -lh ' eu nome "jograr sisom", | e con tal nome gualrrá per u quer. | - | [+] |
| 1240 | LP 007/ 669 | Quando m ' eu mui triste de mia senhor | mui fremosa sen meu grado quitei, | e s ' ela foi, mesquinh ' , e eu fiquei, | ¡nunca me valh ' a min Nostro Senhor, | se eu cuidasse que tanto vivera | se ' -na veer, se ante non morrera | Ali, u eu d ' ela quitei os meus | olhos e me d ' ela triste parti!| | [+] |
| 1240 | LP 008/ 670 | Mui triste, sempre trist ' andei, | com ' omen que con gran pesar | vive; mais pois m ' el foi guisar | de vus veer, ja veerei | prazer, por quanto pesar vi, | des quando m ' eu de vos parti.| | [+] |
| 1240 | LP 001/ 675 | Ca [a] meu grad ' , u m ' eu d ' aqui partir ' , | con seus desejos non me veeran | chorar, nen ir triste, por ben que eu | nunca presesse; nen me poderan | dizer que eu torto faç ' en fogir | d ' aqui u me Deus tanto pesar deu.| | [+] |
| 1240 | LP 001/ 675 | Pero das terras averei soidade | de que m ' or ' ei a partir despagado; | e sempr ' i tornará o meu cuidado | por quanto ben vi eu en elas ja; | ca ja por al nunca me veerá | nulh ' om(e) ir triste nen desconortado.| | [+] |
| 1240 | LP 021/ 693 | Trist ' anda, mia madr[e], o meu amigo | e eu triste por el, ben vo -lo digo, | e, se m ' el morrer, morrer -vos -ei eu.| | [+] |
| 1240 | LP 001/ 700 | E, des que m ' eu sen vós achei, | sol non me soubi conselhar | e mui triste por en fiquei | e con coita grand ' e pesar: | que non fezeron des enton | os meus olhos se chorar non, | nen ar quis o meu coraçon | que fezessen se chorar non.| | [+] |
| 1240 | LP 007/ 714 | Muy ben é a min, ca (ia) non andarey | triste por vento que veia fazer, | nen por tormenta non ei de perder | o sono, amiga, mays sse foy el rey | o que do mar meu amigo sacou | sáqueo Deus de coitas qu ' afogou.| | [+] |
| 1240 | LP 013/ 717 | Ca sõo certo desque vos non vir, | que outro prazer nunca veerey | e mal que aia non ei de sentir | se non o voss ' , e assy andarey | triste cuydando no vosso parecer | e chorando muytas vezes dizer: | senhor, ia nunca vos posso servir.| | [+] |
| 1240 | LP 001/ 964 | Amiga, ben cuyd ' eu do meu amigo | que é morto, ca muit ' á gran sazon | que anda triste o meu coraçon; | e direy -vo -lo mays porque o digo:| | [+] |
| 1264 | CSM 11/ 135 | Quando est ' a conpann ' oya || dos angeos, sse partia || dali triste, pois viya || o demo seer || ben rezõado; || mas a Virgen que nos guia || non quis falecer || a seu chamado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 14/ 142 | Mui triste ficou San Pedro | quand ' esta razon oyu, || e chamou todo -los Santos | ali u os estar vyu, || e rogaron polo frade | a Deus; mas el recodiu || ben com ' a el recodira, | e en outra guisa non.|| | [+] |
| 1264 | CSM 115/ 431 | Pois que tolleu o donzel || a Virgen, com ' oistes, || ao dem ' e seu tropel || fezo fugir mui tristes: || mais o hermitan fiel || diss ' : | [+] |
| 1264 | CSM 226/ 702 | [E] assy viian alá dentr ' o sol || como sobre terra; e toda sa prol || fazer -lles fazia, e triste nen fol || non foi niun deles, nen sol enfe[r]mar || Assi pod ' a Virgen so terra guardar ...|| | [+] |
| 1264 | CSM 284/ 91 | E aquel frad ' enfermo | enton non respondeu, || mas muita de paravla | sobeja lle creceu || com ' en desasperando, | e todo sse torceu; || e aa cima disse, | mui triste e en mal son, || Quen ben fiar na Virgen | de todo coraçon ... || Quantos bẽes feitos | avia, nulla ren || prestar non lle podian, | e tal era seu sen, || e tan gran prol ll ' avia | fazer mal come ben.|| | [+] |
| 1264 | CSM 355/ 268 | O mançebo foi mui triste | [e] non soube que fezesse, || pero foi ja sa carreyra | com ela muit ' anojado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 355/ 271 | Quand ' a verdade souberon | de tod ' , assi com ' oystes, || foron maravillados | que nunca tan muit[o] vistes; || e deron todos loores | aa que nos faz de tristes || seer ledos e pagados, | ca est ' á ela usado.|| | [+] |
| 1264 | CSM 406/ 370 | Ben vennas, Mayo, | con muitas requezas; || e nos roguemos | a que á nobrezas || en ssi mui grandes, | que nos de tristezas || guard ' e de coitas | e ar d ' avolezas.|| | [+] |
| 1300 | LP 001/ 478 | E vedes porque o sey ja: | porque vos vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar.| | [+] |
| 1300 | LP 001/ 478 | Mais vedes porque o vejo: | porque vos [vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar].| | [+] |
| 1300 | LP 001/ 478 | Come se fosse o feyto meu | vos guardarey quant ' eu poder, | e negar -me non á mester, | ca vedes porque o sey eu: | porque vos [vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar].| | [+] |
| 1354 | CGC Ap. 2/ 415 | La tu fermosura | me puso en prision, | por la qual ventura | del mi coraçon | nos parte tristura | en toda sazon; | por én tu figura | m ' entristeçe assi. | | [+] |
| 1354 | CGC Ap. 2/ 415 | Estoy cada dia | triste sin plazer; | si tan solo un dia | te pudiesse ver, | yo confortar m ' ia | con tu paresçer, | por én cobraria | el bien que perdi. | [+] |
| 1355 | CGC 3/ 112 | Entre Doiro e Minno estando, | ben preto de Salva -Terra, | fui fillar comigo guerra | un ruissennor que cantando | estava de amor, e cando | vido que triste seia, | dixo: | [+] |
| 1355 | CGC 3/ 112 | Eu sei ben sin falimento | tu morte e tu soedade; | andas por saber verdade | de teu alto pensamento, | e trages maginamento, | cuidando que tu feziste | una grant dona ser triste | por teu fol departimento. | | [+] |
| 1355 | CGC 6/ 128 | Por me partir de conquista | fui -me achegando do estava | a mui amorosa vista, | e vido que triste andava; | respondio -me con mesura | que avie grant piedade | de mi, que por lealdade | sufria tal amargura. | Eu fui logo conquistado, | σi Deus me ponna consello!, | e non vejo por meu grado | otra luz nin otro espello, | sinon su gentil figura | sin ninguna crueldade, | que de mia grant soidade | muitas vezes he folgura. | [+] |
| 1355 | CGC 7/ 134 | ¡Ai, meus ollos, que quisistes | ir tal fermosura ver, | por quen chorades tristes, | longe de buen paresçer!| | [+] |
| 1355 | CGC 7/ 134 | Fostes ver seu sennorio | da que muito poder val, | ollos tristes, voso brio | faz sofrer coita mortal | a meu coraçon leal | que jamais non atende ben, | por vós ir mirar a quen | non sabe ren de meu mal; | pois minna coita é tal, | O ben me fal, | morrei por én. | Çerto é que morte sento, | ollos, por vosso mirar, | e non he consolamento | sinon ver e dessejar. | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | nin mostrar meu grant door, | mais me plas morrer meu cor | que non fazer ningunt pessar | a quen me pode alegrar, | por eu loar | seu grant valor. | | [+] |
| 1355 | CGC 9/ 143 | Esforçado | en tal estado | bivirei, pois tal poder ten | O Amor, que me manten | ledo e triste sin meu grado. | | [+] |
| 1355 | CGC 10/ 148 | Crueldat e trocamento | con tristeza me conquiso, | pois me lexa quen me prisso, | ja non sei anparamento. | | [+] |
| 1355 | CGC 11/ 153 | Obedesçer sempre vos van | Amor, Ventura e Poder; | de quantos non vos poden ver | ben sei que levan grant afan: | ¿que devo yo , triste, sentir, | pois ora me conven partir | do meus ollos non vos veran? | [+] |
| 1355 | CGC 12/ 156 | Triste ando de convento | e non sento | que me posa anparar | sofriendo cruel tormento, | desatento, | e ja non poso falar. | | [+] |
| 1355 | CGC 12/ 156 | Minna vida entristeze | e padesçe | muito mal sin meresçer. | | [+] |
| 1355 | CGC 12/ 156 | Sin desden | irei a quen | tal poder ten | de me partir de cuidado; | e por én | tenno por sén | seguir talen | de mui alto Rei loado. | Rei loado, ennobleçido, | esleido | en o mundo per mellor, | seja de vós acorrido | sin olvido, | ¡ai, eu, triste pecador! | que en dolor | e con tristor | he meu cor | tormentado e mal ferido. | | [+] |
| 1355 | CGC 15/ 171 | Coraçon triste, ben vejo | que buscades minna morte, | pois pensades tan sobejo | en linda estrella de norte. | | [+] |
| 1355 | CGC 16/ 177 | Triste soy por la partida, | que se ora de aqui parte | meu sennor, que mui sin arte | del su amor soy conquerida. | | [+] |
| 1355 | CGC 21/ 196 | Amor me trae pagado | desque me fizo entender | de la que sirvo de grado | e me faze entristezer. | | [+] |
| 1355 | CGC 22/ 200 | Desseoso con desseo , | deseando todavia, | ando triste pues non veo | la gentil sennora mia, | la que amo sin follia | desseando todavia. | | [+] |
| 1355 | CGC 33/ 262 | Amor, por tu fallimiento | e por la tu grant crueza, | mi coraçon con tristeza | es puesto en pensamiento . | | [+] |
| 1355 | CGC 34/ 268 | Anda meu coraçon | mui triste e con razon. | | [+] |
| 1355 | CGC 34/ 268 | Con pesar que tenno migo | e tristeza todavia, | aqueste trebello digo: | | [+] |
| 1355 | CGC 35/ 274 | Por tu senbrança | a mi conquiso tristeza, | e bivo en tal escureza | que de bien non he fiança. | | [+] |
| 1355 | CGC Ap. 3/ 417 | Pues del mundo es partida | la vuestra mui grant nobleza, | loando la vuestra alteza, | la qual sirvo mui de grado, | morire desanparado | con pessar e con tristeza. | | [+] |
| 1355 | CGC Ap. 5/ 423 | Las mis guardas son Tristeza | e Cuidado en que bevi | despues que vi | la su mui grant realeza. | [+] |
| 1355 | CGC Ap. 15/ 450 | Pues me falleçio Ventura | en el tiempo de plazer, | non espero aver folgura, | mas por siempre entristezer; | turmentado et con tristura | chamare, ora por mi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. | Quien mis cuitas entendiese | e mi dolor et quebranto | e de mi s ' adoleçiese, | comigo faria planto; | quanto más si bien supiesse | el gran ben que eu perdi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. | [+] |
| 1355 | CGC Ap. 16/ 454 | Pues mi triste corazon | bive de bien apartado, | con doloroso cuidado | cantaré esta cançion: | | [+] |
| 1390 | CGC 43/ 323 | Por una floresta estranna | yendo triste mui pensoso, | oi un grito pavoroso, | bos aguda con grand sanna. | "¡Montanna! | -iva esta bos diziendo -, | ora a Deus te encomiendo, | que non curo mas de Espanna" | De la bos fui espantado | e miré con grand pavor, | e vi que era el Amor | que se chamava cuitado. | | [+] |
| 1390 | CGC 43/ 323 | "|Desque vi que se quexava, | por saber de su querella, | pregunté a una donzella | que por la floresta andava; | falava | a donzella sin plazer: | "plaze -me de vos dezer | por que Amor tan triste estava" | "Amigo, saber devedes | que Amor vive en manzela | e se va ja de Castela, | e nunca mientra bivedes | sabredes | onde faze su morada, | por una que foi loada | de quen xa porfazaredes". | [+] |
| 1390 | CGC 47/ 341 | Conven -me biver | triste, mui penado, | pues desanparado | bivo todavia. | | [+] |
| 1390 | CGC 54/ 364 | Fin | Si vuestra merçed non cura | mi cuita, sennora mia, | mui triste muerte segura | espero de cada dia. | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 8/ 431 | Alunandes vós, senyora, | mi bien et toda mi vida, | á triste lua feneçida | queda mi ventura agora. | | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 13/ 445 | Amor, mi triste partida | me faç con dolor vevir, | sente e veo que morir | me conviene, pues es partida | la que tenia mi vida. | | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 17/ 456 | Triste mui pensoso | siempre beviré. | | [+] |
| 1400 | CGC Ap. 17/ 456 | Tan cuitado sin plazer | quien viere oy que me parto, | de males tristezas farto, | sepa que so en su poder | del Amor sienpr ' enganioso, | porque con razon dire: | | [+] |
| 1401 | LP 001/ 998 | E, fym d esto, nom direy | por quem passo afriçam, | se nom, senpre mudarey | a su nobre descreçam, | en que tenho devaçam | que me aia de valer; | pois me tem a seu poder, | a Deus tenho de louvar. | Nunca foy partida | tam triste de logar. | [+] |
| 1401 | LP 001/ 998 | E, fym d esto, nom direy | por quem passo afriçam, | se nom, senpre mudarey | a su nobre descreçam, | en que tenho devaçam | que me aia de valer; | pois me tem a seu poder, | a Deus tenho de louvar. | Nunca foy partida | tam triste de logar. | [+] |