logo usc Corpus Xelmírez - Resultados da consulta

Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval

Resultados da pescuda


Os resultados das buscas efectuadas no Corpus Xelmírez poden ser usados con fins educacionais e de investigación, sempre que se mencione a fonte. Se desexa consultar a referencia e o contexto dun exemplo, calque no símbolo [+] na cela da dereita. Para se referir ao corpus como un todo, cite: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval - http://sli.uvigo.gal/xelmirez/. Se desexa realizar outra pescuda no Corpus Xelmírez, pode calcar aquí.
Está a procurar contextos do uso de triste nos textos líricos do Corpus Xelmírez.

Número de contextos atopados: 80

1220 LP 008/ 316 Disse -mi a mi meu amigo, quando s ' ora foi sa via, | que non lh ' estevess ' eu triste, e cedo se tornaria, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| [+]
1220 LP 008/ 316 Disse -mi a mi meu amigo, quando s ' ora foi d ' aquen | que non lh ' estevess ' eu triste, e tarda e non mi ven, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| [+]
1220 LP 008/ 316 Que non lh ' estevess ' eu triste, [e] cedo se tornaria, | e pesa -mi do que tarda, sabe -o Santa Maria, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada.| [+]
1220 LP 008/ 316 Que non lh ' estevess ' eu triste, [e] tarda e non mi ven, | e pero non é por cousa que m ' el non queira gran ben, | e sõo maravilhada | por que foi esta tardada. [+]
1240 LP 101/ 224 D ' andar triste faz guisado, | ca o nom vi, nem vio el mi, | nem ar oiu meu mandado, | e porem faz gram dereit ' i | meu amigo de trist ' andar, | pois m ' el nom vir, e lh ' eu nembrar.| [+]
1240 LP 002/ 272 Anda [mui] triste [o] meu amigo, | mia madr ' , e á de mi gram despeito, | por que non pôde falar comigo | e non por al, e faz gram dereito | d ' andar [mui] triste o meu amigo, | por que non pôde falar [co]migo.| [+]
1240 LP 003bis/ 278 Tal rrapaz que lh ' á mester d ' esta besta | eu cuydo ben que lh ' o tenho achado: | que, prol nen coyta, non peça recado, | que a seu dono non [gaste nen a esta], | e non ande triste, nen ande [l]edo, | nen vaa deante, nen a derredo, | e nunca cômha, nen beva, nen vesta. [+]
1240 LP 005/ 278 Da ssa tristeça ouv ' eu tal pesar | que foy a el e preguntey assy | en que coidava, mays non aprendi | d ' el se non tanto que lh ' y oy falar: | des que "el vira" quen lhi coitas deu | hir d ' u el era, no coraçon seu, | ta que a vir, ledo non pod ' andar.| [+]
1240 LP 003/ 340 Meu amigo sei ca se foi d ' aqui | trist ' , amiga[s], por que m ' ante non viu | e nunca mais depois el ar dormiu, | nen eu, amiga[s], des que o non vi, | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e agora serei | morta por que o non posso saber, | nen mi sab ' oje nulh ' ome dizer | o que d ' el est e mais vos en direi: | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e and ' ora por en | tan triste que me non sei conselhar, | nen mi sab ' ome oje recado dar | se verrá ced ' e mais vos direi en: | nunca depois dormi, per bõa fé, | des que s ' el foi, por que non sei que é | D ' el, amigas, e, se el coitad ' é | por mi, e eu por el, per bõa fé. [+]
1240 LP 005/ 341 O voss ' amigo foi -s ' oje d ' aqui | mui triste, amig ' , assi mi venha ben, | porque non ousou vosco falar ren | e manda -vos esto roguar per mi: | que perça já de vós med ' e pavor | e falará vosc ' , amiga, melhor.| [+]
1240 LP 005/ 374 Nostro Senhor, que á mui gran poder, | é sempre ledo no seu coraçon, | e son mui ledos quantos con El son; | por én faz mal, quant ' é meu conhocer, | o que trist ' é, que sempre cuida mal, | ca un pobre ledo mil tanto val | ca rico triste en que non á prazer. [+]
1240 LP 067/ 403 Ela foi [mui] leda, poilo viu ir, | e eu mui triste, poilo vi partir | de mí, ca nunca máis pudi dormir, | amiga, depois que s ' el foi d ' aquen, | e ora ja dizen -mi d ' el que ven, | [e mal grad ' aja mia madre por én].| [+]
1240 LP 067/ 403 Pero quando s ' el foi d ' aqui al -rei, | foi mia madre mui led[a], e o sei, | e eu fui [mui] triste sempr ' , e chorei, | amiga, depois que s ' el foi d ' aquen, | e ora ja dizen -mi d ' el que ven, | [e mal grad ' aja mia madre por én]. [+]
1240 LP 079/ 408 Vai -s ' , amiga, meu amigo d ' aqui | triste, ca diz que nunca lhi fiz ben, | mais se o virdes, ou ante vós ven, | dizede -lhi ca lhi digu ' eu assi: | que se venha mui ced ' , e se veer | cedo, que sera como Deus quiser. | Per bõa fe, non lhi poss ' eu fazer | ben, e vai triste no seu coraçon, | mais se o virdes, se Deus vos perdon, | dizede -lhi que lhi mand ' eu dizer | que se [venha mui ced ' , e se veer | cedo, que sera como Deus quiser].| [+]
1240 LP 003/ 427 Fui eu, madr ' , a San Mamed ' u me cuidei | que veess ' o meu amigu ' e non foi i; | por mui fremosa que triste m ' en parti | e dix ' eu como vos agora direi: | pois [meu amigu ' ] i non ven, sei ũa ren: | por mi se perdeu, que nunca lhi fiz ben.| [+]
1240 LP 003/ 427 Depois que fiz na ermida oraçon | e non vi o que mi queria gram ben, | con gram pesar filhou -xi -me gram tristen | e dix[i] eu log ' assi esta razon: | pois [meu amigu ' ] i non ven, sei ũa ren: | por mi se perdeu, que nunca lhi fiz ben. [+]
1240 LP 005/ 484 Mais pero triste serei... [+]
1240 LP 012/ 555 Muit(o) ando triste no meu coraçon | porque sei que m ' ei mui ced ' a quitar | de vos, senhor, e ir al[h]ur morar; | e pesar -mi -á én σi Deus me perdon! | de me partir de vos per nulha ren | e ir morar alhur sen vosso ben.| [+]
1240 LP 001/ 585 And ' ora triste, fremosa, | por que se foi meu amigo | con sanha, ben vo -lo digo, | mais eu sõo aleivosa, | se s ' ele foi polo seu ben, | ca sei que ma[l] lhi verrá en.| [+]
1240 LP 003/ 590 Á Dona Maria soydade, | Á Dona Maria soydade, | ca perdeu aquel jograr | dizendo d ' el ben; | e el non o achou | que nen hun preyto d ' el fosse mover | nen ben nen mal e triste sse tornou. [+]
1240 LP 002/ 600 Amiga, quero -m ' ora cousecer | se ando mays leda por hunha ren, | porque dizen que meu amigo ven; | mays a quen me vir querrey parecer | triste, quando souber que el verrá: | mays meu coraçon muy ledo seerá.| [+]
1240 LP 002/ 600 Querrey andar triste por lhi mostrar | ca mi non praz, assy Deus mi pardon, | pero al mi tenho eu no coraçon; | mas a quen me vir querrey semelhar | triste, quando souber que el verrá:| [+]
1240 LP 002/ 600 Pero, amiga(s), sempre recehey | d ' andar triste quand ' o gran prazer vir; | mays ey -o de fazer por m ' encobrir | e, a força de mi, parecerey | triste, quan[do souber que el verrá: | mays meu coraçon muy ledo seerá]. [+]
1240 LP 002/ 608 Anda tan triste que nunca mais vi | andar nulh ' omen e en saber punhei | o porque era, pero non o sei, | pero direi -vos quant ' end ' aprendi: | anda cuidand ' en se d ' aqui partir | e non s ' atreve sen mi a guarir. | Atan trist ' anda que nunca vi quem | tan trist ' andasse no seu coraçon | e non sei por quê, nen por qual razon, | pero direi -vos quant ' aprendi en: | anda cuidand ' en se d ' aqui partir | e non s ' atreve sen mi a guarir. [+]
1240 LP 002/ 641 Paay Soarez, o om ' é de seu | triste e nojoso e torp ' e sem mester, | per[o] faremos nos d ' e[l] -cuido -m ' eu - | jograr, se én de vós ajuda ouver, | ca lhe daredes vós esse sayo[m] | e porrei -lh ' eu nome "jograr sisom", | e con tal nome gualrrá per u quer. | - [+]
1240 LP 007/ 669 Quando m ' eu mui triste de mia senhor | mui fremosa sen meu grado quitei, | e s ' ela foi, mesquinh ' , e eu fiquei, | ¡nunca me valh ' a min Nostro Senhor, | se eu cuidasse que tanto vivera | se ' -na veer, se ante non morrera | Ali, u eu d ' ela quitei os meus | olhos e me d ' ela triste parti!| [+]
1240 LP 008/ 670 Mui triste, sempre trist ' andei, | com ' omen que con gran pesar | vive; mais pois m ' el foi guisar | de vus veer, ja veerei | prazer, por quanto pesar vi, | des quando m ' eu de vos parti.| [+]
1240 LP 001/ 675 Ca [a] meu grad ' , u m ' eu d ' aqui partir ' , | con seus desejos non me veeran | chorar, nen ir triste, por ben que eu | nunca presesse; nen me poderan | dizer que eu torto faç ' en fogir | d ' aqui u me Deus tanto pesar deu.| [+]
1240 LP 001/ 675 Pero das terras averei soidade | de que m ' or ' ei a partir despagado; | e sempr ' i tornará o meu cuidado | por quanto ben vi eu en elas ja; | ca ja por al nunca me veerá | nulh ' om(e) ir triste nen desconortado.| [+]
1240 LP 021/ 693 Trist ' anda, mia madr[e], o meu amigo | e eu triste por el, ben vo -lo digo, | e, se m ' el morrer, morrer -vos -ei eu.| [+]
1240 LP 001/ 700 E, des que m ' eu sen vós achei, | sol non me soubi conselhar | e mui triste por en fiquei | e con coita grand ' e pesar: | que non fezeron des enton | os meus olhos se chorar non, | nen ar quis o meu coraçon | que fezessen se chorar non.| [+]
1240 LP 007/ 714 Muy ben é a min, ca (ia) non andarey | triste por vento que veia fazer, | nen por tormenta non ei de perder | o sono, amiga, mays sse foy el rey | o que do mar meu amigo sacou | sáqueo Deus de coitas qu ' afogou.| [+]
1240 LP 013/ 717 Ca sõo certo desque vos non vir, | que outro prazer nunca veerey | e mal que aia non ei de sentir | se non o voss ' , e assy andarey | triste cuydando no vosso parecer | e chorando muytas vezes dizer: | senhor, ia nunca vos posso servir.| [+]
1240 LP 001/ 964 Amiga, ben cuyd ' eu do meu amigo | que é morto, ca muit ' á gran sazon | que anda triste o meu coraçon; | e direy -vo -lo mays porque o digo:| [+]
1264 CSM 11/ 135 Quando est ' a conpann ' oya || dos angeos, sse partia || dali triste, pois viya || o demo seer || ben rezõado; || mas a Virgen que nos guia || non quis falecer || a seu chamado.|| [+]
1264 CSM 14/ 142 Mui triste ficou San Pedro | quand ' esta razon oyu, || e chamou todo -los Santos | ali u os estar vyu, || e rogaron polo frade | a Deus; mas el recodiu || ben com ' a el recodira, | e en outra guisa non.|| [+]
1264 CSM 115/ 431 Pois que tolleu o donzel || a Virgen, com ' oistes, || ao dem ' e seu tropel || fezo fugir mui tristes: || mais o hermitan fiel || diss ' : [+]
1264 CSM 226/ 702 [E] assy viian alá dentr ' o sol || como sobre terra; e toda sa prol || fazer -lles fazia, e triste nen fol || non foi niun deles, nen sol enfe[r]mar || Assi pod ' a Virgen so terra guardar ...|| [+]
1264 CSM 284/ 91 E aquel frad ' enfermo | enton non respondeu, || mas muita de paravla | sobeja lle creceu || com ' en desasperando, | e todo sse torceu; || e aa cima disse, | mui triste e en mal son, || Quen ben fiar na Virgen | de todo coraçon ... || Quantos bẽes feitos | avia, nulla ren || prestar non lle podian, | e tal era seu sen, || e tan gran prol ll ' avia | fazer mal come ben.|| [+]
1264 CSM 355/ 268 O mançebo foi mui triste | [e] non soube que fezesse, || pero foi ja sa carreyra | com ela muit ' anojado.|| [+]
1264 CSM 355/ 271 Quand ' a verdade souberon | de tod ' , assi com ' oystes, || foron maravillados | que nunca tan muit[o] vistes; || e deron todos loores | aa que nos faz de tristes || seer ledos e pagados, | ca est ' á ela usado.|| [+]
1264 CSM 406/ 370 Ben vennas, Mayo, | con muitas requezas; || e nos roguemos | a que á nobrezas || en ssi mui grandes, | que nos de tristezas || guard ' e de coitas | e ar d ' avolezas.|| [+]
1300 LP 001/ 478 E vedes porque o sey ja: | porque vos vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar.| [+]
1300 LP 001/ 478 Mais vedes porque o vejo: | porque vos [vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar].| [+]
1300 LP 001/ 478 Come se fosse o feyto meu | vos guardarey quant ' eu poder, | e negar -me non á mester, | ca vedes porque o sey eu: | porque vos [vej ' ambos andar | muy tristes e sempre chorar].| [+]
1354 CGC Ap. 2/ 415 La tu fermosura | me puso en prision, | por la qual ventura | del mi coraçon | nos parte tristura | en toda sazon; | por én tu figura | m ' entristeçe assi. | [+]
1354 CGC Ap. 2/ 415 Estoy cada dia | triste sin plazer; | si tan solo un dia | te pudiesse ver, | yo confortar m ' ia | con tu paresçer, | por én cobraria | el bien que perdi. [+]
1355 CGC 3/ 112 Entre Doiro e Minno estando, | ben preto de Salva -Terra, | fui fillar comigo guerra | un ruissennor que cantando | estava de amor, e cando | vido que triste seia, | dixo: [+]
1355 CGC 3/ 112 Eu sei ben sin falimento | tu morte e tu soedade; | andas por saber verdade | de teu alto pensamento, | e trages maginamento, | cuidando que tu feziste | una grant dona ser triste | por teu fol departimento. | [+]
1355 CGC 6/ 128 Por me partir de conquista | fui -me achegando do estava | a mui amorosa vista, | e vido que triste andava; | respondio -me con mesura | que avie grant piedade | de mi, que por lealdade | sufria tal amargura. | Eu fui logo conquistado, | σi Deus me ponna consello!, | e non vejo por meu grado | otra luz nin otro espello, | sinon su gentil figura | sin ninguna crueldade, | que de mia grant soidade | muitas vezes he folgura. [+]
1355 CGC 7/ 134 ¡Ai, meus ollos, que quisistes | ir tal fermosura ver, | por quen chorades tristes, | longe de buen paresçer!| [+]
1355 CGC 7/ 134 Fostes ver seu sennorio | da que muito poder val, | ollos tristes, voso brio | faz sofrer coita mortal | a meu coraçon leal | que jamais non atende ben, | por vós ir mirar a quen | non sabe ren de meu mal; | pois minna coita é tal, | O ben me fal, | morrei por én. | Çerto é que morte sento, | ollos, por vosso mirar, | e non he consolamento | sinon ver e dessejar. | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | nin mostrar meu grant door, | mais me plas morrer meu cor | que non fazer ningunt pessar | a quen me pode alegrar, | por eu loar | seu grant valor. | [+]
1355 CGC 9/ 143 Esforçado | en tal estado | bivirei, pois tal poder ten | O Amor, que me manten | ledo e triste sin meu grado. | [+]
1355 CGC 10/ 148 Crueldat e trocamento | con tristeza me conquiso, | pois me lexa quen me prisso, | ja non sei anparamento. | [+]
1355 CGC 11/ 153 Obedesçer sempre vos van | Amor, Ventura e Poder; | de quantos non vos poden ver | ben sei que levan grant afan: | ¿que devo yo , triste, sentir, | pois ora me conven partir | do meus ollos non vos veran? [+]
1355 CGC 12/ 156 Triste ando de convento | e non sento | que me posa anparar | sofriendo cruel tormento, | desatento, | e ja non poso falar. | [+]
1355 CGC 12/ 156 Minna vida entristeze | e padesçe | muito mal sin meresçer. | [+]
1355 CGC 12/ 156 Sin desden | irei a quen | tal poder ten | de me partir de cuidado; | e por én | tenno por sén | seguir talen | de mui alto Rei loado. | Rei loado, ennobleçido, | esleido | en o mundo per mellor, | seja de vós acorrido | sin olvido, | ¡ai, eu, triste pecador! | que en dolor | e con tristor | he meu cor | tormentado e mal ferido. | [+]
1355 CGC 15/ 171 Coraçon triste, ben vejo | que buscades minna morte, | pois pensades tan sobejo | en linda estrella de norte. | [+]
1355 CGC 16/ 177 Triste soy por la partida, | que se ora de aqui parte | meu sennor, que mui sin arte | del su amor soy conquerida. | [+]
1355 CGC 21/ 196 Amor me trae pagado | desque me fizo entender | de la que sirvo de grado | e me faze entristezer. | [+]
1355 CGC 22/ 200 Desseoso con desseo , | deseando todavia, | ando triste pues non veo | la gentil sennora mia, | la que amo sin follia | desseando todavia. | [+]
1355 CGC 33/ 262 Amor, por tu fallimiento | e por la tu grant crueza, | mi coraçon con tristeza | es puesto en pensamiento . | [+]
1355 CGC 34/ 268 Anda meu coraçon | mui triste e con razon. | [+]
1355 CGC 34/ 268 Con pesar que tenno migo | e tristeza todavia, | aqueste trebello digo: | [+]
1355 CGC 35/ 274 Por tu senbrança | a mi conquiso tristeza, | e bivo en tal escureza | que de bien non he fiança. | [+]
1355 CGC Ap. 3/ 417 Pues del mundo es partida | la vuestra mui grant nobleza, | loando la vuestra alteza, | la qual sirvo mui de grado, | morire desanparado | con pessar e con tristeza. | [+]
1355 CGC Ap. 5/ 423 Las mis guardas son Tristeza | e Cuidado en que bevi | despues que vi | la su mui grant realeza. [+]
1355 CGC Ap. 15/ 450 Pues me falleçio Ventura | en el tiempo de plazer, | non espero aver folgura, | mas por siempre entristezer; | turmentado et con tristura | chamare, ora por mi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. | Quien mis cuitas entendiese | e mi dolor et quebranto | e de mi s ' adoleçiese, | comigo faria planto; | quanto más si bien supiesse | el gran ben que eu perdi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. [+]
1355 CGC Ap. 16/ 454 Pues mi triste corazon | bive de bien apartado, | con doloroso cuidado | cantaré esta cançion: | [+]
1390 CGC 43/ 323 Por una floresta estranna | yendo triste mui pensoso, | oi un grito pavoroso, | bos aguda con grand sanna. | "¡Montanna! | -iva esta bos diziendo -, | ora a Deus te encomiendo, | que non curo mas de Espanna" | De la bos fui espantado | e miré con grand pavor, | e vi que era el Amor | que se chamava cuitado. | [+]
1390 CGC 43/ 323 "|Desque vi que se quexava, | por saber de su querella, | pregunté a una donzella | que por la floresta andava; | falava | a donzella sin plazer: | "plaze -me de vos dezer | por que Amor tan triste estava" | "Amigo, saber devedes | que Amor vive en manzela | e se va ja de Castela, | e nunca mientra bivedes | sabredes | onde faze su morada, | por una que foi loada | de quen xa porfazaredes". [+]
1390 CGC 47/ 341 Conven -me biver | triste, mui penado, | pues desanparado | bivo todavia. | [+]
1390 CGC 54/ 364 Fin | Si vuestra merçed non cura | mi cuita, sennora mia, | mui triste muerte segura | espero de cada dia. [+]
1400 CGC Ap. 8/ 431 Alunandes vós, senyora, | mi bien et toda mi vida, | á triste lua feneçida | queda mi ventura agora. | [+]
1400 CGC Ap. 13/ 445 Amor, mi triste partida | me faç con dolor vevir, | sente e veo que morir | me conviene, pues es partida | la que tenia mi vida. | [+]
1400 CGC Ap. 17/ 456 Triste mui pensoso | siempre beviré. | [+]
1400 CGC Ap. 17/ 456 Tan cuitado sin plazer | quien viere oy que me parto, | de males tristezas farto, | sepa que so en su poder | del Amor sienpr ' enganioso, | porque con razon dire: | [+]
1401 LP 001/ 998 E, fym d esto, nom direy | por quem passo afriçam, | se nom, senpre mudarey | a su nobre descreçam, | en que tenho devaçam | que me aia de valer; | pois me tem a seu poder, | a Deus tenho de louvar. | Nunca foy partida | tam triste de logar. [+]
1401 LP 001/ 998 E, fym d esto, nom direy | por quem passo afriçam, | se nom, senpre mudarey | a su nobre descreçam, | en que tenho devaçam | que me aia de valer; | pois me tem a seu poder, | a Deus tenho de louvar. | Nunca foy partida | tam triste de logar. [+]




RILG - Recursos Integrados da Lingua Galega
Seminario de Lingüística Informática / Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2018
Deseño e programación web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL