logo usc Corpus Xelmírez - Resultados da consulta

Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval

Resultados da pescuda


Os resultados das buscas efectuadas no Corpus Xelmírez poden ser usados con fins educacionais e de investigación, sempre que se mencione a fonte. Se desexa consultar a referencia e o contexto dun exemplo, calque no símbolo [+] na cela da dereita. Para se referir ao corpus como un todo, cite: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval - http://sli.uvigo.gal/xelmirez/. Se desexa realizar outra pescuda no Corpus Xelmírez, pode calcar aquí.
Está a procurar contextos do uso de tristura nos textos líricos do Corpus Xelmírez.

Número de contextos atopados: 30

1221 LP 009/ 993 Salve -te Deus, ca tollisti | de nos gran tristura | u por teu Fillo frangisti | a carcer escura | u yamos, e metisti - | nos en gran folgura; | con quanto ben nos vĩisti, | queno contaria?| [+]
1240 LP 009/ 993 Salve -te Deus, ca tollisti | de nos gran tristura | u por teu Fillo frangisti | a carcer escura | u yamos, e metisti - | nos en gran folgura; | con quanto ben nos vĩisti, | queno contaria?| [+]
1264 CSM 40/ 218 Salve -te Deus, ca tollisti || de nos gran tristura || u por teu Fillo frangisti || a carcer escura || u yamos, e metisti -nos || en gran folgura; || con quanto ben nos vĩisti, || queno contraria?|| [+]
1264 CSM 201/ 642 De guisa que foi prenne per ssa malaventura || e ouve del un fillo, mui bela creatura; || e pois que o viu nado, creceu -lle tal tristura, || que o matou mui toste como moller sandia.|| [+]
1264 CSM 224/ 695 Ond ' avẽo pois assy | que en Beja, u morava || un ome casado ben | con sa moller que amava, || almoxerife del Rey | era el, e confiava || muit[o] en Santa Maria; | mais avia gran tristura || A Reynna en que é | comprida toda mesura... || Porque non podi ' aver | fillo de que gradoasse || e que pos sa mort ' en seu | aver erdeiro ficasse.|| [+]
1264 CSM 312/ 161 Enton aquel cavaleiro | entendeu que errara || en querer con sa amiga | jazer u fazer mandara || omagen da Virgen santa, | e que a ela pesara || daquel feito; e porende | caeu en mui gran tristura.|| [+]
1264 CSM 352/ 258 Fremosos miragres mostra | a Madre da fremosura ... || E el con el cada dia | muit ' a ssa caça andava || e quantas aves podia | fillar, con ele fillava; || pero foron ben dous anos | que o açor non mudava, || e o cavaleiro avia | desto pesar e tristura.|| [+]
1264 CSM 403/ 363 Segund ' a Escritura || conta, foi o setẽo || pesar de gran tristura || e de gran doo chẽo || quando viu na altura || Deus sobir, onde vẽo, || e ficou con rancura || pois en poder allẽo. [+]
1300 LP 023/ 257 Non fez Deus par a deseio tan grande | nen a qual coita sofre[re]y, des u me | partir de vos; ca, per u quer que ande, | non quedarei ar, meu ben e meu lume, | de chorar sempre; e con mui gran queixume | mal direy mha ventura: | ca de viver eu en tan gran tristura | Deus, senhor, non -no mande!| [+]
1350 CGC 60/ 396 Meus amigos, toda ora, | quantos me queredes ben, | confortad a mi sennora, | que non dire de otra ren | sinon de lexar tristura | et vevir en grand folgura, | que "el que ben atende aver | non deve quexoso ser". | [+]
1354 CGC Ap. 2/ 415 La tu fermosura | me puso en prision, | por la qual ventura | del mi coraçon | nos parte tristura | en toda sazon; | por én tu figura | m ' entristeçe assi. | [+]
1355 CGC 12/ 156 Ja poder | non he de aver | ningunt plazer, | mais tristura por lideçe. | [+]
1355 CGC 13/ 161 Bivo ansi | todo tiempo en tristura | e dessejando a quen | non sabe meu cuidado | tormentado. | [+]
1355 CGC 25/ 215 Con tales trocos como has trocado | mui ben podes chamar -te traidor, | pois non oviste de Christus pavor | nin de as gentes vergonça, ¡coitado! | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | canto i ganaste proveza e maa ventura, | ganaste luxuria, amarga tristura, | ganaste por sienpre de ser lastimado. | [+]
1355 CGC 28/ 227 E quen profaçare fara demessura, | que nunca eu pesso tomar tal tristura | porque me fazades morrer nin penar. [+]
1355 CGC 31/ 245 Cativo de minna tristura, | ja todos prenden espanto | e preguntan que ventura | foi que me tormenta tanto; | mais non sei no mundo amigo | a quen mais de meu quebranto | diga desto que vos digo: | [+]
1355 CGC 32/ 253 Ai sennora, en que fiança | he por çierto sin dubdança, | tu non ayas por vengança | mi tristura. | [+]
1355 CGC 34/ 268 Meus ollos tal fermosura | fueron ver por que peresçe | meu coraçon con tristura, | e Amor non me guaresçe | nin me pone tal consello | porque yo prenda ledeçe. | [+]
1355 CGC 35/ 274 Faries proeza | si tu dieres alegrança, | a mi que so en esperança, | bivo de luenga tristura. | [+]
1355 CGC 36/ 279 Acorrimento e mesura | mesurada, si quisiese | ser ventura e partiese | de mi aquesta tristura, | e oviesse de mi cura | e curase de lo que hei, | dessejo e dessejarei, | dessejando aver folgura. | [+]
1355 CGC Ap. 15/ 450 Pues me falleçio Ventura | en el tiempo de plazer, | non espero aver folgura, | mas por siempre entristezer; | turmentado et con tristura | chamare, ora por mi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. | Quien mis cuitas entendiese | e mi dolor et quebranto | e de mi s ' adoleçiese, | comigo faria planto; | quanto más si bien supiesse | el gran ben que eu perdi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. [+]
1355 CGC Ap. 16/ 454 ¡Ai! ¿a quien dire, a quien, | mi tristura?| [+]
1390 CGC 51/ 354 Serviste senyora | plazer esperando, | non sendo amado, | tristura cobrando. | [+]
1390 CGC 54/ 363 Pensando en vuestra figura | olvidar ya non podria | "Ai donas, por que en tristura", | pero penso noite e dia. | [+]
1390 CGC 56/ 380 E si esta razon a vós mucho dura, | a mi conven forçado morrer, | (. . . ) por vos bien querer, | e vós de meu mal non avés cura, | quan mal pesar vi de meu padre, | tan malo lo vea de vós vuestra madre, | e de todas partes avra i tristura. [+]
1390 CGC 57/ 383 E, por aventura, | enojar -se ha | de aquesta tristura | que a mi dá, | o me tomará | por seu servidor; | e, si asi for, | ben petrejo. [+]
1400 CGC Ap. 10/ 435 Un dia, por mi ventura, | fuera -me yo acercar | en una val mui escura | donde ove grant pesar, | porque vi alli estar | un hombre desesperado, | cantando desaguisado | un cantar con amargura: | Cativo de minya tristura | ya todos prenden espanto | e preguntan que ventura | es que m ' aturmenta tanto. | [+]
1400 CGC Ap. 10/ 436 Ai, senyora, en quien fiança | e por cierto sin dubdança, | no lo hayas por vengança | mi tristura. | [+]
1400 CGC Ap. 10/ 436 Cavallero, mi ventura | M ' ha en este trago echado, | donde bivo con tristura | como hombre desesperado. | [+]
1404 CGC Ap. 12/ 440 Ya non puedo mas durar | esta vida padesçiendo, | et pues muero asi biviendo, | bivo me quiero ' nterrar, | e sera el enterramiento | Cativo de minya tristura; | [+]




RILG - Recursos Integrados da Lingua Galega
Seminario de Lingüística Informática / Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2018
Deseño e programación web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL