1221 |
LP 009/ 993 |
Salve -te Deus, ca tollisti | de nos gran tristura | u por teu Fillo frangisti | a carcer escura | u yamos, e metisti - | nos en gran folgura; | con quanto ben nos vĩisti, | queno contaria?| |
[+] |
1240 |
LP 009/ 993 |
Salve -te Deus, ca tollisti | de nos gran tristura | u por teu Fillo frangisti | a carcer escura | u yamos, e metisti - | nos en gran folgura; | con quanto ben nos vĩisti, | queno contaria?| |
[+] |
1264 |
CSM 40/ 218 |
Salve -te Deus, ca tollisti || de nos gran tristura || u por teu Fillo frangisti || a carcer escura || u yamos, e metisti -nos || en gran folgura; || con quanto ben nos vĩisti, || queno contraria?|| |
[+] |
1264 |
CSM 201/ 642 |
De guisa que foi prenne per ssa malaventura || e ouve del un fillo, mui bela creatura; || e pois que o viu nado, creceu -lle tal tristura, || que o matou mui toste como moller sandia.|| |
[+] |
1264 |
CSM 224/ 695 |
Ond ' avẽo pois assy | que en Beja, u morava || un ome casado ben | con sa moller que amava, || almoxerife del Rey | era el, e confiava || muit[o] en Santa Maria; | mais avia gran tristura || A Reynna en que é | comprida toda mesura... || Porque non podi ' aver | fillo de que gradoasse || e que pos sa mort ' en seu | aver erdeiro ficasse.|| |
[+] |
1264 |
CSM 312/ 161 |
Enton aquel cavaleiro | entendeu que errara || en querer con sa amiga | jazer u fazer mandara || omagen da Virgen santa, | e que a ela pesara || daquel feito; e porende | caeu en mui gran tristura.|| |
[+] |
1264 |
CSM 352/ 258 |
Fremosos miragres mostra | a Madre da fremosura ... || E el con el cada dia | muit ' a ssa caça andava || e quantas aves podia | fillar, con ele fillava; || pero foron ben dous anos | que o açor non mudava, || e o cavaleiro avia | desto pesar e tristura.|| |
[+] |
1264 |
CSM 403/ 363 |
Segund ' a Escritura || conta, foi o setẽo || pesar de gran tristura || e de gran doo chẽo || quando viu na altura || Deus sobir, onde vẽo, || e ficou con rancura || pois en poder allẽo. |
[+] |
1300 |
LP 023/ 257 |
Non fez Deus par a deseio tan grande | nen a qual coita sofre[re]y, des u me | partir de vos; ca, per u quer que ande, | non quedarei ar, meu ben e meu lume, | de chorar sempre; e con mui gran queixume | mal direy mha ventura: | ca de viver eu en tan gran tristura | Deus, senhor, non -no mande!| |
[+] |
1350 |
CGC 60/ 396 |
Meus amigos, toda ora, | quantos me queredes ben, | confortad a mi sennora, | que non dire de otra ren | sinon de lexar tristura | et vevir en grand folgura, | que "el que ben atende aver | non deve quexoso ser". | |
[+] |
1354 |
CGC Ap. 2/ 415 |
La tu fermosura | me puso en prision, | por la qual ventura | del mi coraçon | nos parte tristura | en toda sazon; | por én tu figura | m ' entristeçe assi. | |
[+] |
1355 |
CGC 12/ 156 |
Ja poder | non he de aver | ningunt plazer, | mais tristura por lideçe. | |
[+] |
1355 |
CGC 13/ 161 |
Bivo ansi | todo tiempo en tristura | e dessejando a quen | non sabe meu cuidado | tormentado. | |
[+] |
1355 |
CGC 25/ 215 |
Con tales trocos como has trocado | mui ben podes chamar -te traidor, | pois non oviste de Christus pavor | nin de as gentes vergonça, ¡coitado! | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | canto i ganaste proveza e maa ventura, | ganaste luxuria, amarga tristura, | ganaste por sienpre de ser lastimado. | |
[+] |
1355 |
CGC 28/ 227 |
E quen profaçare fara demessura, | que nunca eu pesso tomar tal tristura | porque me fazades morrer nin penar. |
[+] |
1355 |
CGC 31/ 245 |
Cativo de minna tristura, | ja todos prenden espanto | e preguntan que ventura | foi que me tormenta tanto; | mais non sei no mundo amigo | a quen mais de meu quebranto | diga desto que vos digo: | |
[+] |
1355 |
CGC 32/ 253 |
Ai sennora, en que fiança | he por çierto sin dubdança, | tu non ayas por vengança | mi tristura. | |
[+] |
1355 |
CGC 34/ 268 |
Meus ollos tal fermosura | fueron ver por que peresçe | meu coraçon con tristura, | e Amor non me guaresçe | nin me pone tal consello | porque yo prenda ledeçe. | |
[+] |
1355 |
CGC 35/ 274 |
Faries proeza | si tu dieres alegrança, | a mi que so en esperança, | bivo de luenga tristura. | |
[+] |
1355 |
CGC 36/ 279 |
Acorrimento e mesura | mesurada, si quisiese | ser ventura e partiese | de mi aquesta tristura, | e oviesse de mi cura | e curase de lo que hei, | dessejo e dessejarei, | dessejando aver folgura. | |
[+] |
1355 |
CGC Ap. 15/ 450 |
Pues me falleçio Ventura | en el tiempo de plazer, | non espero aver folgura, | mas por siempre entristezer; | turmentado et con tristura | chamare, ora por mi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. | Quien mis cuitas entendiese | e mi dolor et quebranto | e de mi s ' adoleçiese, | comigo faria planto; | quanto más si bien supiesse | el gran ben que eu perdi: | Deus meus, heli, heli, | heli lamaçabacthani. |
[+] |
1355 |
CGC Ap. 16/ 454 |
¡Ai! ¿a quien dire, a quien, | mi tristura?| |
[+] |
1390 |
CGC 51/ 354 |
Serviste senyora | plazer esperando, | non sendo amado, | tristura cobrando. | |
[+] |
1390 |
CGC 54/ 363 |
Pensando en vuestra figura | olvidar ya non podria | "Ai donas, por que en tristura", | pero penso noite e dia. | |
[+] |
1390 |
CGC 56/ 380 |
E si esta razon a vós mucho dura, | a mi conven forçado morrer, | (. . . ) por vos bien querer, | e vós de meu mal non avés cura, | quan mal pesar vi de meu padre, | tan malo lo vea de vós vuestra madre, | e de todas partes avra i tristura. |
[+] |
1390 |
CGC 57/ 383 |
E, por aventura, | enojar -se ha | de aquesta tristura | que a mi dá, | o me tomará | por seu servidor; | e, si asi for, | ben petrejo. |
[+] |
1400 |
CGC Ap. 10/ 435 |
Un dia, por mi ventura, | fuera -me yo acercar | en una val mui escura | donde ove grant pesar, | porque vi alli estar | un hombre desesperado, | cantando desaguisado | un cantar con amargura: | Cativo de minya tristura | ya todos prenden espanto | e preguntan que ventura | es que m ' aturmenta tanto. | |
[+] |
1400 |
CGC Ap. 10/ 436 |
Ai, senyora, en quien fiança | e por cierto sin dubdança, | no lo hayas por vengança | mi tristura. | |
[+] |
1400 |
CGC Ap. 10/ 436 |
Cavallero, mi ventura | M ' ha en este trago echado, | donde bivo con tristura | como hombre desesperado. | |
[+] |
1404 |
CGC Ap. 12/ 440 |
Ya non puedo mas durar | esta vida padesçiendo, | et pues muero asi biviendo, | bivo me quiero ' nterrar, | e sera el enterramiento | Cativo de minya tristura; | |
[+] |