logo usc Corpus Xelmírez - Resultados da consulta

Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval

Resultados da pescuda


Os resultados das buscas efectuadas no Corpus Xelmírez poden ser usados con fins educacionais e de investigación, sempre que se mencione a fonte. Se desexa consultar a referencia e o contexto dun exemplo, calque no símbolo [+] na cela da dereita. Para se referir ao corpus como un todo, cite: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval - http://sli.uvigo.gal/xelmirez/. Se desexa realizar outra pescuda no Corpus Xelmírez, pode calcar aquí.
Está a procurar contextos do uso de demarcaç nos textos notariais do Corpus Xelmírez.

Número de contextos atopados: 16

SVP 99b/ 166 E visto a contestaçon feita per lo dito Fernan Garçia en nome dos ditos reos contra a dita demanda do dito prior, en a qual vẽẽo dizendo e alegando que a dita demanda non proçedia e que era nehuna por çertas razõẽs e exeçõõs e defensõẽs: a primeira que a dita demanda non era çerta e verdadeira segundo que paresçeria ao adeante; a segundo porque o dito prior non alindara nen posera demarcaçõẽs ao dito couto e herdades; a terçeira porque en na dita auçon e demanda do dito prior eran quinoeyros e partes Lionor Vasques moller de Meen Pereyra e Ynes Fernandes e Moor Gomes, as quaes deueran sẽẽr enprazadas e demandadas, por lo qual a dita demanda do dito prior era inecta e non proçedia; e outrosi diso e alegou que era verdade que a quinze dias do mes de feuereiro do anno da era de mill e tresentos e seenta e sete annos Suer Peres, prior que fora do dito moesteiro de Poonbeiro, con outorgamento do conuento do dito moesteiro, que aforara a Afonso Rodriges e a Gomes Ferrandes e a seus fillos e fillas, criados do dito Afonso Rodriges, e fillos de Ynes Garçia e do dito Gomes Fernandes e de Ynes Gomes para senpre o dito couto de Beacan, e a seus herdeiros deles sen as aversarias e da sancristania e da iglleia de Beacan en no espritual, o qual lle aforaran con o mordomado e caritel e o cachon de San Sauaschão, con todas las outras cousas que lle perteesçian en na dita frigresia, que tenporãẽs fosen; e que lles aforara mais o casal de Padrocinos e a herdade que fora de Juan Çerçella con quanto lle perteesçia en qualquer maneira en o herdamento de Villaquinte, que teuera Rodrigo Aluares e Maria Aluares, que jazia a cabo de outra herdade de Vasco Rodriges de Fornea, e que lle desen a el e aos outros priores que fosen do dito moesteiro çento e oyteenta morauedis por lo dito foro; e que o dito Suer Peres, prior con o dito conuento que outorgara o dito contrauto do dito aforamento, que ficase senpre a medade del en seus herdeiros dos ditos aforadores e seus desçendentes, e que desçendera do dito Afonso Rodriges e Costança Rodriges e Tareija Rodriges, e da dita Costança Rodriges sayra Vaasco Fernandes de Ramoyn, e do dito Vasco Fernandes sayra Fernand Ares de Ramuyn; e da dita Tareija Rodriges sayra Ares deAçedre; e da dita Maria Ares sayra Pero Meendes e Ares Fernandes e Lionor Rodriges, seus fillos, os quaes deueran sẽẽr demandados por lo dito prior e que non foran. [+]
1343 PRMF 304/ 494 A, B, C, D. --Sabean. . . . nos dona Sancha Peres Ona do moesteiro de san Pedro de Ramirããs e o conuento desse mesmo logar, afforamos a uos Viçente Anes, reytor da iglesia de san Çiurãão de Padreda e a seis uoçes apus uosa morte huna apus outra, quaes uoses erderen os uosos bẽẽs e que seian uosos simildues, aquele monte que nos auemos da dita uosa freigisia, a que chaman o Fauall, que e ontre viña da Çela, conmo parte pola fonte Gontina et vẽẽ polo rigeyro de Escoyrete e vẽẽn ferir na coredoira que parte entre . . . . a aas freyras e vay por esa coredoira no rio de Deua; e doutra parte po -la dita fonte Gontina e dys y conmo parte con erdade de Çelanoua, que e en freigisia de Monteredondo, e dis y po -lo outeiro Frorcado e de o porto das Cortilas e de o couto do Cortel e dys y conmo parte con o termino de Padreda e uen ferir no ryo de Deua; da una parte e doutra per suas demarcaçoes. [+]
1431 MERS 153/ 380 Et visto todo quanto ambas las ditas partes quiseron ante min diser e alegar fasta concluso et vista hua interlocutoria por min dada eno dito negoçio por la qual me pronunçiey por juis do dito negoçio, et reçebí anbas las ditas partes conjuntamente a prova, ao autor da sua demanda e ao por él replicado, e aos reos de suas exepçoes e defensoes e do que provado lles aproveitase non os encargando de prova superflua nen impertinente para o qual lles dey e asigney çertos prasos e produçoes; e visto as provanças feitas por ambas las ditas partes, e a dita sentença e privilegios e escripturas por parte do dito moesteiro presentadas e a publicaçón das ditas provanças feita, et todo quanto ambas las ditas partes ante min quiseron diser e rasoar cada uun deles en guarda e ajuda e defensón de seu dereito fasta que concluyron e ençarraron rasoes et en como eu dey o dito pleito por concluso e asigney en él certo dia para dar sentença e dende endeante para de cada dia que feriado non fose; avydo sobrelo meu acordo e consello con letrados e dileberaçón conmigo meesmo, partes presentes e sentença demandantes, seendo en lugar de julgar, acho que segundo as demarcaçoes por lo privilegio a min presentado por parte do dito abade, prior e convento, que o senorío e térmio do dito Cachón de Camilo que perteesçe ao dito moesteiro, abade e convento del, por ende acho que devo mandar e mando aos ditos Estevo de Çerreda e María da Ayra e Fernando fillo de Domingo Martínes e Pedro de Junqueira e Juan Alvares e aos outros que se disen herdeiros eno dito Cachón de Camilo e a seus procurados en seu nome e a seus herdeiros deles e de cada hun deles que paguen e cunpran ao dito moesteiro, abade e convento del, todo o continudo ena dita sentença dada por los ditos omes boos que de suso en esta mina sentença façe mençón,, salvo donde dise que paguen quarta das lampreas que se tomaren enas pesqueiras que fisesen novamente, que mando que non paguen a tal quarta parte das ditas lampreas por quanto adonde disía que a non pagasen pareçe ser raido e deve diser non paguen; et por quanto non se prova por parte do dito abade e convento de quantos annos a acá leyxaron de pagar o dito pescado, mando que dos annos passados non paguen cousa algua salvo do anno pasado de mill e quatroçentos e triinta annos que pareçe que foron requeridos e demandados por parte do dito moesteiro e convento del e do dito anno mándoles que den e paguen ao dito moesteiro, abade e convento del, ao dito seu procurador en seu nome, por lo pescado do dito anno duzentos pares de brancas do dia da data desta mina sentença fasta triinta dias primeiros sygentes, e que este dito anno e de aquí endeante en cada un anno para senpre que paguen o dito pescado ao dito moesteiro segundo o thenor da dita sentença, e que en todo o al que o dito moesteiro, abade e convento del, que posa usar e use de todo o contiudo ena dita sentença, salvo do de suso por min reservado, e condeno aos ditos reos e aos ditos seus procuradores en seu nome enas custas direitas por parte do dito abade et convento en este pleito feitas, a taixaçón delas que as reservo en min. [+]
1437 VFD 106/ 118 XII dias de jullyo do dito ano, en Ourense, á par do Río da Barbaña, acerqua de Porto Carreiro, ena arada da erdade que agora labra Juan de Vyla boa, presentes ende Alvaro Afonso, juis, Loys Gonçalues, Gomes Peres, rejedores, mestre Fernando, procurador, e Alvaro de Mira, raçoeiro, Pero Vaasques, parte de outros vesiños da dita çidade, outrosy estando ende presente Juan de Vylaboa, capelán de Santa Oufémea, logo os ditos juises rejedores e procurador diseron ao dito Juan de Vilaboa, capelán, que por rasón que él avía tomado certa herdade do rousío do dito conçello, et lle avían ja mandado por outras víias que a leixase ao dito conçello e tirase o balado dela, por ende que agora, outra vez, lle mandavan por sentença que doje a IX dias primeiros sigentes leixase et desenbargase a dita erdade do dito rousío do dito conçello que asy tomado avía et que tornase o dito balado, segundo a demarcaçón que lle dado avían, des en dereyto o prexegeiro pequeno que está ena viña de Afonso Ans, todo arredor das ouliveiras, por vía que fose o balado acerqua das ouliveiras, segundo a demarcaçón, que lle avyan dado á ouliveira que estava mays de baix, que fose o balado por medio dela, e ela que estevese en médeo do balado, et fose todo asy ata o prexegeiro e o balado en eso meesmo, e estevese o prexegeiro en él e fose topar ao canto da viña de Alvaro Castelaao, segundo que lo leixavan demarcado. [+]
1451 VFD 76/ 131 Iten, Afonso Ledo, morador eno dito lugar de Paaços, diso et respondeo aa dita carta o que os sobre ditos diseron et deposeron dos ditos marcos et de suas demarcaçós, et se vieron logo dereitamente ao padrón da Veyga, et este dito Afonso Ledo i os sobre ditos diseron que Vasco d ' Ourense et os de Vilaça que aquela herdade que entraua ao lagar da Aspera, que a mayor parte jasía eno término de Çelanova et tras seus marcos, et da dita herdade que labra o dito Vasco d ' Ourense se vieron logo este dito Afonso Ledo i os sobre ditos et eu o dito notario ao padrón da Veyga, et do padrón da Veyga se vieron logo ao Refojo et aly demarcaron logo por Celanoua hua leyra que laura agora a muller de Roy de Çapeaos, et de aly demarcaron outra leyra que jas abaixo eno Couato, que trage Joana Gonçales por de Çelanoua, et ençima demarcaron outro tarreo que foy de Pedro Lourenço, notario, et jaze çerca do de Roy de Çapeaos, et de aly viéronse todos ajuntados dereitamente por la estrema dos marcos, como se ven á maao esquerda et vay sayr eno camiño dos Puygeiros, et jaze agora esta herdade et tarreos de pan, et do camiño demarcaron dereitamente aa costa do Ladayro, onde sé o outro marco, et de aly marcaron todos que se ven o término Anbas las Mestas, et de Anbas las Mestas vayse dereito aos marcos de Quiçaás. [+]
1451 VFD 76/ 132 Et eu Garçía Lourenço, notario público da villa de Monte Rey et en seus términos et en Val de Laça por lo señor Juan d ' Estuñiga, señor da dita vila, et en todas suas terras e señoríos et notario público por lo señor don Juan, abad do dito mosteiro de Çelanoua enos ditos lugares de Paaços e de Berín, que a esto que dito he con as ditas personas de suso declaradas e con os ditos testigos foy peegar os ditos términos et demarcaçós et herdades contiudas et declaradas et vay escriptos en estas quatro follas de papel con ésta en que vay meu signo. [+]
1461 VFD 82/ 140 Ena freguesía e término de San Pedro do Monte e de Rabal e entre la freguesía e término d ' Espinoso, que é término do señor conde de Santa Marta e do señor Juan d ' Estúñyga, a quatro días do mes de setembro, ano do nasçemento do noso señor Ihesu Christo de mill e quatroçentos e sesenta e un anos, sendo eno souto de Soutelyño, que he término de San Pedro do Monte e d ' Espinoso, seendo y eno dito lugar Vaasco Carneyro, juys ordenario de Vylla Noba das Infantes, sendo ena abdienzia pública, segundo que ha de uso e de costume, e pareçeron y diante dél, da hua parte demandada, Roy de Rabal, en nome do señor conde de Santa Marta, e da outra parte, reo defendente, Rodrig ' Ares, clérigo de Villa Noba das Infantes, en nome do señor Juan d ' Estúñyga, e logo presentaron por testigos diante do dito juys, por testigos açerca da dita demarcaçón e lymites que son hontre ho couto de Rabaal e de San Pedro do Monte, que he couto do señor conde de Santa Marta, e o couto d ' Espynoso, que he couto do señor Juan d ' Estúñyga, e que os presentan diante do dito juys pera que le saquen juramento en forma debyda se saben ou se acordan de çento anos a esta parte que dona María de Lymia lebase o posoyse ho couto de Rabaal e seu término e despoys dela o dito señor conde de Santa Marta e lebase e posoyse este dito couto de Rabaal e seu término e des la morte da dita dona María de Lymia, segundo que senpre foy de uso e de costume. [+]
1461 VFD 82/ 141 Iten, Juan Pascoal, premeyro testigo, jurado e preguntado açerca da dita razón e demarcaçón, respondeu e dixo que pera lo juramento que feito avya e por virtude de hua carta descomuyón que le fora lyda que el dito testigoo que oyra dizer a Lourenço Domingees de Fondo de Villa, que eno marco de Santi ' Andrao, que se sentasen çinco clérigos e se besen todos çinco a comer en un talador, que cada un sería ena sua friguesía, e que daquel marco se partía ho couto do señor conde do do señor Juan d ' Estúñiga, e que daly que se vyña á Lama dos Salgeyros e ao Ameeyral, e que delo mays non sabe senon esto que o oyo dezer a Lourenço Dominges, e que esto responde pera lo juramento feyto avya. [+]
1461 VFD 82/ 141 Iten, Afonso Pateyro, II testigo, jurado e preguntado ena maneyra sobre dita, respondeu e dyso que pera lo juramento que feyto avya que el dito testigo en seendo moço pequeno con seu tyo Afonso Dominges, guardando o gaando en Curro do Moyño, que le dixera o dito Afonso Domingees "bees, por aquy se parte ho término do conde do de Juan d ' Estúñiga, e per sus castañeyros de Soutiylyño e dende a Fonte da Fradería e pela Rygueyra afesto pera Pena Rabadeyra", e que se acorda de trynta anos, que sabía andar por aly aquella demarcaçón, e que pera lo juramento que feito avya que delo mays non sabya, senón esto que dito avya. [+]
1461 VFD 82/ 142 Iten, Afonso de Montián, III testigo, jurado e preguntado ena maneyra sobre dita, respondeu e diso que pera lo juramento que feyto avya que, andando el dito testigo con seu padre e con Afonso Domingees da Ulfe e con Juan Peres e con Durán Peres e con Constança Yanes e con María Ves da Serra e con Gonçalo da Serra e con Pero Dominges de San Pedro e con Gonçalo Martys de San Pedro e con Gonçalo Nugeyra, morador en Sobrado, estando todos eno Outeyro das Penas de Santyago, e estando y Gomes de San Martyno, mordomo de Diego Lopes de Stúñiga, estando todos presentes, que andaban partindo ho monte de Minegeyra do d ' Espinoso, e eles que dyseron que por aly se partya e ya a demarcaçón por lo Rygeyro afondo pera a fonte da Fradería. [+]
1461 VFD 82/ 143 Testigos que foron presentes e les vyron fazer o dito juramento e les vyron declarar a dita demarcaçón: [+]
1477 VFD 194/ 195 Sabean quantos esta carta de aforamento viren como nos o conçello, juises, regidores, procurador e omes boos da çidade d ' Ourense damos outorgamos, aforamos a vos Fernán Ferro, mercador, vesiño e morador desta çibdade, que sodes presente, e a Ynés Sanches, vosa moller, que he absente, e a todas vosas voses e suas pera senpre hunns soares de huas nosas casas, que están ena Rúa Nova desta çibdade, como topan de hua parte con casas de Pero Gonçalues, mercador, e da outra parte con casas de Roy Gonçalues de Maçeyredo e de Afonso de Lamela, e ten as portas ena dita rúa púbrica da Rúa Nova e detrás topa enas ortas do conçello, as quaes vos aforamos con estas condiçoes: que façades envaixo delas, descontra as casas dos ditos Roy Gonçalues e Afonso de Lamela, a porta para sobir aas casas e sobrados que en çima dos ditos soares avedes faser, e outra porta para a tenda de bayxo, do qual dito soar debayxo vos serán dadas as demarcaçoes por donde avedes de faser a parede para as ditas casas e tenda, a qual parede ha de seer tan longa como o primero canto da parede que está enas ditas casas dos ditos Roy Gonçalues e Afonso de Lamela, e todo o al ha de quedar libre ao dito conçello fasta as casas do dito Pero Gonçalues e con todo o al detrás, e que os sobrados que fesésedes sejan uosos e do dito uoso foro, et a entrada que o dito conçello ha de auer para a orta do dito conçello e para os outros soares de bayxo, que façades os portalles, asy para as ditas uosas casas e tenda como para a outra que fica con o dito conçello, por vosa custa, e que ajades as portas que y están feitas por vos, e que dedes e pagedes en cada un ano ao dito conçello en pas e en saluo por cada dia de San Martiño do mes de novenbro sesenta mrs vellos da moeda que chaamente correr por lo tenpo; e do al, que o ajades de dísemo a Deus, libres e quitees de todo outro tributo e encargo algúun, e, se as quiserdes vender deytar ou supinorar ou enajenar ou traspasar, que primeiramente frontedes con elas ao dito conçello, para que as aja por lo justo preçio, se quiseren, segundo que o dereito en tal caso manda, e non as querendo, seendo requeridos, que estonçe as posades vender, deytar, supenorar ou enajenar ou traspasar a taes personas que sejan uosos semellables, que leuanten as ditas casas dos ditos sobrados e debayxo das ditas tendas e pagen o dito foro en cada un ano ao dito conçello e cunpran as condiçoes desta carta e cada hua delas. [+]
1497 PSVD 194/ 477 Despues de lo qual, por una petyçion que el procurador del dicho conde ante nos en la dicha nuestra audiençia presento, entre otras cosas en ella contenidas, dixo, hablando con la reuerençia que deuia, que la dicha sentençia auia seydo e era ynjusta e muy agrauiada e de reuocar por las rasones syguientes: lo uno por las causas de nulidad e agrauio que de la dicha sentençia e proçeso de pleyto della se colegian e podian colegir; lo otro porque confyrmaron la sentençia de los dichos nuestros alcaldes mayores del dicho reyno de Gallisia, deuiendola reuocar, espeçialmente seyendo tal que contenia en sy notorio herror e repriuançia porque por ella auian condepnado al dicho conde, su parte, como a poseedor del dicho coto a que lo restytuyese a con los frutos e rentas e, por otra parte, mandaron defender e anparar a los partes contrarias en la posesyon pertenesçia solamente al poseedor e los dichos partes contrarias non eran poseedores; antes el dicho conde, su parte, como poseedor, auia seydo condepnado e restytuçion del dicho coto e aun con los frutos e rentas que auia rentado despues de la contestaçion de la dicha demanda; lo otro porque auian dado e pronunçiado la yntençion de las partes contrarias por bien prouada e la del dicho conde, su parte, por non prouada, paresçiendo lo contrario por el dicho proçeso de pleyto e non auiendo las partes contrarias prouado quanto a la propiedad nin posesion del dicho coto cosa alguna; lo otro porque la posesyon del dicho coto era çierto e asy paresçia prouado por el dicho proçeso e las partes contrarias lo confesauan por su demanda que el dicho conde, su parte, e su padre e ahuelo e anteçesores lo auian tenido e poseydo de ochenta a çient annos a esta parte e mas tiempo por suyo e como suyo paçifycamente syn contradiçion alguna, usando de la jurediçion çeuil e criminal del dicho coto, lleuando los pechos e los derechos e seruicios e rentas anexos e pertenesçientes al sennorio del dicho coto, biendolo e sabiendolo los abades, priores e freyles e couento del dicho monesterio e non lo contradisiendo; de manera que la posesyon del dicho coto e la restytuçion della ningund derecho tenian las partes contrarias, porque el transcurso del tiempo tan luengo abastaua, non solamente para la dicha posesyon, pero para prescriuir qualquier derecho que a la propiedad e sennorio del dicho coto las partes contrarias pretendieron tener; mayormente que non tenian nin auian tenido en tiempo alguno derecho al sennorio del dicho coto, antes el sennorio del, muy mejor e mas complidamente, por el dicho proçeso lo tenia prouado el dicho conde, su parte, asy por estar yncluso e dentro de los limites e demarcaçiones de la tierra de Ulloa, que hera el mas propio e mas antyguo patrimonio del dicho conde, su parte, e de sus anteçesores; lo otro porque las escrituras que las partes contrarias auian presentado para prouar el dicho coto ser suyo non hasian fee nin prueua alguna nin heran escrituras publicas nin autentycas nin sygnadas de escriuanos publicos nin por tales auidos nin tenidos; eran traslados non sacados nin autorisados con parte e aun heran escrituras fechas e çelebradas entre otras personas e para otro efecto; e las palabras dellas heran denunçiatiuas e non yndusian dispusyçion contra el dicho conde, su parte, nin contra sus anteçesores nin les fasia perjuysio alguno; e la sentençia e carta esecutoria era entre personas; la carta de enplasamiento contenia la relaçion de las partes contrarias, de manera que en propiedad nin en propiedad las partes contrarias non tenian prouado cosa alguna que les aprouechase, lo otro porque para dar e pronunçiar la dicha sentençia se auian mouido por çierto dexamiento que paresçia auer fecho Lope Sanches de Ulloa, padre del dicho conde, su parte, el qual auia confirmado el dicho conde, su fijo, non seyendo el dicho dexamiento del dicho coto e basallos, saluo solamente de la hermita de Santiago con sus tierras e pertenençias que hera en el dicho coto de Billar de Donas, lo qual solamente era lo que pertenesçia al dicho monesterio en el dicho coto e non otra cosa alguna; en quanto tocaua a la dicha hermita e pertenençias della, el dicho conde non queria benir nin benia contra el dicho dexamiento; e en condepnarle en todo el dicho coto por birtud del dicho dexamiento auian fecho manifiesto agrauio al dicho conde, su parte, e asy lo que despues del que desian dexamiento de Lope Sanches auia poseydo e tenido el dicho monesterio auia seydo la dicha hermita con las tierras e heredades e non el dicho coto nin otra cosa alguna del; lo otro porque asymismo se auian a dar e pronunçiar la dicha sentençia por lo que dos o tres testygos, presentados por las partes contrarias, dixieron e despusyeron, disiendo que el dicho conde, su parte, en la ciudad de Santiago auia fecho generalmente dexamiento de todo el dicho coto e basallos del en las partes contrarias, seyendo los dichos testygos falsos, corrompidos e dadiuados porque dixiesen lo suso dicho, e non seyendo la berdad porque el dicho conde, su parte, nunca tal dexamiento, saluo solamente confirmar el de su padre de la dicha hermita; e los dichos testygos auian seydo tachados e prouadas sus tachas de manera que non fasian fee nin prueua alguna; lo otro porque asymismo se auian mouido porque en el dexamiento que auia fecho el dicho Lope Sanches de Ulloa se contenia e desia que la dicha hermita estaua situada e conlocada en el coto del dicho monesterio, non le podiendo haser perjuysio lo suso dicho por las rasones syguientes: lo uno, porque lo suso dicho se podia entender en las tierras e pertenençias que heran de la dicha hermita, lo que se auia podido e podia desir coto; lo otro, porque, sy de todo el dicho coto se ouiera de entender, aquello fuera herror, puesto por herror del escriuano no que lo escriuio, porque de otra manera, sy de todo el coto de Billar de Donas con sus basallos e jurediçion el dicho Lope Sanches syntiera, por la misma rason fisiera dexamiento de lo uno como de lo otro; e sy non tenia yntençion de dexar el dicho coto, non era de creer que por la dicha escritura confesara ser del dicho monesterio, aunque por lo suso dicho non perdio el sennorio del; lo otro, porque asymismo se auian mouido por la posesyon que las partes contrarias auian tenido del dicho coto podia auer ocho o dies annos, non se deuiendo mouer por lo suso dicho asy por aquelas partes contrarias non auian pedido restytuçion de la dicha posesyon nin del despojo della, antes por su demanda auian dicho que de setenta o ochenta annos a esta parte el dicho conde, su parte, e sus anteçesores auian tenido e poseydo el dicho coto; lo otro, porque, sy posesyon alguna auian tenido el dicho tiempo, auia seydo e era biçiosa e biolenta en tiempo que el dicho conde, su parte por nuestro mandado, auia salido del dicho reyno de Gallisia en el qual tiempo, por estar fuera del dicho reyno de Gallisia, se le auia levantado toda su tierra e todos sus basalos e non le pagauan nin querian pagar cosa alguna sin obedesçer a sus jueses, merinos e mayordomos fasta que el dicho conde, su parte, auia boluido al dicho reyno de Gallisia e contynuado su posesyon, asy del dicho coto como de toda su tierra e basallos que se le auian reuelado; asy que de la dicha posesyon clandestyna e biçiosa las partes contrarias no se podian ayudar nin aprouechar; lo otro, porque auian condepnado al dicho conde, su parte, a restytuçion de los frutos e de las rentas e de las costas, poseyendo con buena fee el dicho coto, auiendo quedado en la herençia de sus anteçesores e teniendo justiçia e justa causa de litygar. [+]
1500 OMOM 296/ 453 Sepam quantos esta carta de vençion vieren como yo , Afonso Rodriguez, raçionero en la igllesia de Mondonedo, por esta presente carta otorgo e consco que vendo para sienpre jamas juro de heredad a vos, frey Pedro, ministro del monesterio de San Martino de Villorente, conviene a saber que vos vendo un terreo de heredad que yo tengo en la feligria de Villamor, cabo el lagar de Lopo do Moural que ha por limites e demarcaçiones: de una parte devaxo la antigua publica, e de outra parte vina de mi, el dicho Afonso Rodriguez, e de Afonso Mendez Castro, e de otra parte una cortina mia que iaz sobre la dicha mi vina e de otra parte una leyra de soto de Ruy da Veiga. [+]
1516 OMOM 300/ 460 A qual dicha casa ha por testadas e linderos de la parte de çima en casas de Marina de Gonteriz, e de la parte de debaxo testa en casas de Juan Garçia, çapatero, e del salido della e vinnas que fueron de Pedro Capelan, que Deus aya, que agora llevan sus herderos e de fuera testa en la calle e caminno publico que va desta çibdad para el sennor San Lazaro, por las quales dichas demarcaçiones e testadas son conoçidas las dichas casas, las quales vos vendo con su salido [. . ] entradas e salidas [. . ], aguas vertientes por preçio e contia de çinco mill morabetinos pares de blancas desta moneda usual e corryente en estos reynos, que des blancas viejas e tres nuevas fazen el morabetino, con tal que vos, el dicho Pedro dos Lagos, aveys de pagar al monesterio de San Martino de los Picos, estramuros desta çibdad, de cada un anno seys morabetinos viejos de universaria, e a esta yglesia de Nuestra Sennora de Mondonedo tres morabetinos viejos por universaria de cada un anno, e con las dichas universarias segundo que las casas deven ansy vos las vendo por el dicho preçio de los dichos çinco mill morabetinos, de los quales dichos çinco mill morabetinos pares de blancas reçebi en dineros y en prendas de plata [. . ] realmente [. . ]. [+]
1526 SVP 289/ 355 Conviene a saver que vos aforamos la viña da Cortevella, con el monte, asy como esta çerrado con sua corte e arvoles que estan de fora, que parte con viña de Pero da Amieyra e con vina de Pero de Outeyro e con vina de Vasco d ' Outeyro e con el monte de çima, que sera todo de veynte cavaduras de vina e monte qu ' esta syta en en el dicho coto, lo qual vos aforamos con sus entradas e salidas e demarcaçiones segund pertenesçe al dicho monesterio; por lo qual avedes de dar y pagar cada vn año la novena del vino que Dios diere, pago a vica del lagar por vista de nuestro mayordomo, e lo al que lo ayades pare vos. [+]




RILG - Recursos Integrados da Lingua Galega
Seminario de Lingüística Informática / Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2018
Deseño e programación web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL