1390 | CGC 43/ 323 | Por una floresta estranna | yendo triste mui pensoso, | oi un grito pavoroso, | bos aguda con grand sanna. | "¡Montanna! | -iva esta bos diziendo -, | ora a Deus te encomiendo, | que non curo mas de Espanna" | De la bos fui espantado | e miré con grand pavor, | e vi que era el Amor | que se chamava cuitado. | | [+] |
1400 | CGC Ap. 13/ 445 | Pues perdi, por mi fortuna, | la que ventura me dio, | grito e llamo: ¿quién so yo, | que mi dolor no es una?| | [+] |