Et outrosí diseron que o dito Cachón que non era propio do dito moesteiro e convento e que era sytuado eno rio do Syl e que as herdades e testeiras del que eran propias dísimo a Deus dos sobreditos reos, e que se o dito moesteiro alguas pesqueiras ouvera ou avían eno dito Cachón que as ouveran por lle seren mandadas ou dadas en esmola mays non que o senorío do dito Cochón fose seu, e que pasava de tenpo de dez, viinte, triinta, quarenta, çinqueenta annos e mays tenpo que memoria de homes non he en contrario, que as ditas suas partes e seus anteçesores teveran suas pesqueiras de dísimo a Deus eno dito Cachón de que non pagaran quinón alguo, e que las ditas suas partes non debían ao dito abade e seu mosteiro alguas pesqueiras que antiguamente ouveran eno dito Cachón nen o pescado de hua noyte das suas pesqueiras aquelas que por eles se usaran; outrosí que non sabían nen creían que tal sentença dárbitros pasase entre los moradores da dita aldea e abade e moesteiro e convento del, et que se ý tal sentença fora que non usara dela o dito abade e moesteiro des lo dito tenpo por eles declarado a acá, sobre lo qual feseron seu pedimento.
|