| Alfonsus Carrillo de Albornoz, Dei et Apostolice Sedis gratia, Episcopus Cathaniensis, serenissimorum ac potentissimorum Fernandi et Elisabet, Regis et Regine, Dominorum nostrorum, Consiliarius, Iudex et Executor Apostolicus, ad infrascripta a Sanctíssimo Domino nostro Innocentio, Papa, octavo spetialiter deputatus, vigore suarum Litterarum apostolicarum ad infrascripta concessarum et subdelegationis nobis facte, prout in eis latius continetur, quarum tenor, de verbo ad verbum, sequitur et est talis; ... attendentesque inter cetera que ad offitium nostrum expectant, illud est precipuum quod Monasteria canonicorum regularium Sancti Augustini ceterorumque ordinum in dicto Regno Galetie consistentium debitis non fraudentur obsequiis, vigor atque in eis morum honestas et debita disciplina, cumque Monasterium Sancti Salvatoris de Pedroso, canonicorum regularium ordinis Sancti Augustini, mindoniensis Dioecesis, colapsum, ruinosum et derrumptum, librisque et aliis ornamentis ad divinum cultum pertinentibus penitus destitutum esset, ne in eo aliqua observantia regularis vigebat, ut ex vissitatione comperimus; illiusque bona immobilia distracta, alienata in emphiteusim et perpetuum censum, in gravi et enormi eiusdem Monasterii preiuditio, fuisse et esse collata, quod nedum ex dicta vissitatione, verum etiam ex Prioris dicti Monasterii confessione, qui solus, absque aliquo canocico, in dicto Monasterio inventus est, comperimus; verum [propter ipsius] tenuitatem non poterat duntaxat Monasterium refici aut restaurari nec ad statum debitum quoquommodo reduci; et quia si dictum Monasterium Sancti Salvatoris de Pedroso uniretur Monasterio Sancti Martini, eiusdem ordinis et Dioecesis, in quo Priorem et numero canonicorum decentem invenimus, possent dicta bona, sic male alienata et distracta, temperari ac ad ius et proprietatem dicti Monasterii reduci, prout ex diligentia, litteratura et circunspectione Arie Petri, in Decretis Bachalaurii, dicti Monasterii Sancti Martini Prioris, confidimus et ut in dicto Monasterio Sancti Martini cultus Domini et numerus canonicorum augeatur ac decentius valeant in futurum sustentari, auctoritate apostolica nobis commissa et qua fungimur in hac parte, dictum Monasterium Sancti Salvatoris de Pedroso, cum omnibus fructibus, redditibus et proventibus, iuribus et iurisdictionibus ac pertinentiis suis, dicto Monasterio Sancti Martini, eiusdem ordinis, in perpetuum unimus, anectimus et incorporamus, sine preiuditio possessoris; eo tamen cedente vel decente, liceat Priori et conventui Sancti Martini, fructus, redditus et proventus predicti Monasterii Sancti Salvatoris in usus suos ac dictorum Monasteriorum convertere.
|
