Fostes ver seu sennorio | da que muito poder val, | ollos tristes, voso brio | faz sofrer coita mortal | a meu coraçon leal | que jamais non atende ben, | por vós ir mirar a quen | non sabe ren de meu mal; | pois minna coita é tal, | O ben me fal, | morrei por én. | Çerto é que morte sento, | ollos, por vosso mirar, | e non he consolamento | sinon ver e dessejar. | . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | nin mostrar meu grant door, | mais me plas morrer meu cor | que non fazer ningunt pessar | a quen me pode alegrar, | por eu loar | seu grant valor. |
|