envidioso - envidiosa
adx.
envexoso
- envexosa
ES El arzobispo hizo una señal de asentimiento con la cabeza, y ya algunos de los fieles que conocían a aquel personaje extraño por un organista envidioso, enemigo del de Santa Inés, comenzaban a prorrumpir en exclamaciones de disgusto, cuando de improviso se oyó en el atrio un ruido espantoso.
GL O arcebispo fixo un sinal de asentimento coa testa, e xa algúns dos fieis, que coñecían a aquel personaxe estraño por un organista envexoso, inimigo do de Santa Inés, comezaban a prorromper en exclamacións de desgusto, cando de socato se oíu no adro un ruído espantoso.
Fonte: MAE (115)
s.
envexoso
- envexosa
ES Para con los otros monteros, los pajes y la gente menuda del servicio de don Dionís, la exquisita solicitud de Garcés y el aprecio con que sus señores le distinguían, habíanle valido una especie de general animadversión, y al decir de los envidiosos, en todos aquellos cuidados con que se adelantaba a prevenir los caprichos de su señora, revelábase su carácter adulador y rastrero.
GL Para cos outros monteiros, os paxes e a xente miúda do servicio de don Denís, a exquisita solicitude de Garcés e o aprecio con que os seus señores o distinguían valéranlle un xeito de xeral animadversión, e ao dicir dos envexosos, en todos aqueles coidados con que se adiantaba a previr os caprichos da súa señora revelábase o seu carácter adulador e mesquiño.
Fonte: CRZ (44)
|