inteligencia
s. f.
intelixencia
ES El conde parecía no oír al escudero; no obstante, después de un largo espacio, y como si las palabras hubiesen tardado todo aquel tiempo en llegar desde sus oídos a su inteligencia, salió poco a poco de su inmovilidad y, atrayéndole hacia sí cariñosamente, le dijo con voz grave y reposada:
GL O conde semellaba non oír o escudeiro. Non obstante, despois dun longo espacio, e coma se as palabras tivesen tardado todo aquel tempo en chegaren dende os seus oídos á súa intelixencia, saíu pouco a pouco da súa inmobilidade e, atraéndoo cara a si cariñosamente, díxolle con voz grave e repousada:
Fonte: PRM (59)
|