Dictionary of Dictionaries

· Search the Dictionary of Dictionaries

You searched for the expression doito among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v


- Number of definitions found: 27
- Distribution by dictionaries: Sarmiento (1746-1755c) (3), Sobreira (1792-1797) (1), Anónimo, (1845c) (1), Rodríguez (1854c) (1), Rodríguez (1863) (1), Cuveiro (1876) (2), Porto (1900c) (1), Filgueira (1926) (1), Acevedo (1932) (1), Carré (1951) (3), Eladio (1958-1961) (2), Franco (1972) (6), Carré (1979) (4)

Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973)
doito

Costumbre, uso, hábito: non aven doito, non ha doito, etc., no está ejercitado, etc. De docto y doceo : non est doctus. CatálogoVF 1745-1755

doito

Diestro, docto, avezado, enseñado, (en castellano ducho); todo del latín doctus, y se aplica de mil modos, v. g.: Pedro non a doito, no está en ello; quen calzons non a doito as costuras lle fan mal, el que no está enseñado a calzones... También adoito. CatálogoVF 1745-1755

doito

Por acostumbrado, v. g.: Pedro ha doito de hacer esto, Pedro non ha doito ; v. g.: á quen calzons non ha doito as costuras lle fan mal. Libr. IV de Rabelais, cap. 1.°, pág. 3, se cita en el Comento: " a quoi les hommes son si duits ". Creo todo de doctus. CatálogoVF 1745-1755

Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979).
[murmurador] [doito] [casado] [solteiro]

Murmuray murmuradores,
que sempre o habedes doyto,
murmurade dos casados,
que dos solteyros no he moyto.
Celanova.Santiago. Papeletas

Anónimo, (1845c): Vozes gallegas, ed. de J. Leitede Vasconcellos, RL vol VII fasc 3, p. 198-229 (ms 7208 BN)
doitos.

Costumbre; a lo menos en la frase como a doito, como de costumbre. Voz prov. en Galicia. Tal vez se escriba adoito.

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
doito

[Da lista de voces sen definir].

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Doito

Esta voz significa costumbre, precedida del adverbio ja y del verbo haber: ja ó j'o ha doito, ya lo acostumbra. Sarm.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
DOITO

V. ADOITO .

________

J'o ha doito, ya lo acostumbra.

Francisco Porto Rey (1900c): Diccionario gallego-castellano, ed. de María Xesús Bugarín e Begoña González Rei;, A Coruña, Real Academia Galega, 2000
doito,-ta adj.

Adoito, acostumbrado.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
DOITO adx.

Docto, letrado.

Bernardo Acevedo y Huelves e Marcelino Fernández y Fernández (1932): Vocabulario del bable de occidente
doito

Hábito, costumbre: Como ha doito, como acostumbra. (Véase adoito). Ús. como la anterior (docía*) y en gall. A. F. [*Enténdase: nas mesmas localidades].

Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel
doito adv. t.

Siempre.

____adv. m.

Habitualmente.

____*adj.

Ducho, acostumbrado, práctico.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
DOITO,-TAadj.

Dícese de lo jocoso y festivo. Así lo emplea Florencio Vaamonde, en sus Odas de Anacreonte.

____s. m.

Costumbre, uso, práctica que ha recibido fuerza de ley.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
doito ,-ta adj.

Dícese de lo jocoso y festivo.

________

Costumbre, uso.

____adv.

Siempre.

________

Habitualmente.

____adj.

Ducho, acostumbrado, práctico.

________

Costumbre, hábito: tiña doito: acostumbraba. Ter de a doito: acostumbrar.

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Doito adv. t.

Siempre.

____ adv. m.

Habitualmente.

____ adj.

Ducho, acostumbrado, práctico.

________

Usual.