· Search the Dictionary of Dictionaries
You searched for the expression morto among the lemmas in the Dictionary of Dictionaries without taking into account the accentuation of the word or the difference b/v
Martín Sarmiento (1732-1770): Epistolario do P. Sarmiento, ed. de Xosé Filgueira Valverde e Mª Xesús Fortes Alén, Consello da Cultura Galega, Santiago,1995. | ||
---|---|---|
Desde el mayo de 45 que ando tras saber cual será a herba do morto, que así llamaron en el Valcárcel . Ya, gracias a Dios, lo sé. Es una hierba común en ese país. Nace en la muralla al mediodía. Hay peste en la isla de | ||
Martín Sarmiento (1745): Viaje que el Padre Sarmiento hizo a Galicia el año de 1745, ed. de J. L. Pensado Tomé (Universidade de Salamanca, 1975) | ||
Llaman así en el Valcarce a una hierba con flores azules y de cuatro hojitas, y la hoja como de hinojo. | ||
Martín Sarmiento (1746-1755c): Catálogo de voces y frases de la lengua gallega, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1973) | ||
Aquella planta que vi al pasar por Perexe a | ||
Llaman así en el Valcarce a una hierba con flores azules y de cuatro hojitas, y la hoja como de hinojo. [Do Apéndice "Nombres de Plantas y Comunes recogidos y explicados en el Viaje a Galicia de 1745"]. | ||
Martín Sarmiento (1754-1758): Catálogo de voces vulgares y en especial de voces gallegas de diferentes vegetables, ed. de J. L. Pensado Tomé (U. de Salamanca en 1986) | ||
( Linaria bellidis folio ). ¶30. | ||
En Perege, antes de | ||
En el Bierzo y Cervantes y en el país de Samos herba da pena. Vila en | ||
Dicha así en Cerbantes y Valcarcel a la linaria bellidis folio, odorata, de | ||
Tagetes. [Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. | ||
[Lista do "Borrón de varios nombres gallegos de vegetables", apéndice do CVVVGDV]. | ||
Juan Sobreira Salgado (1792-1797): Papeletas de un diccionario gallego, ed. de J. L. Pensado Tomé (Instituto de Estudios Orensanos, Ourense 1979). | ||
Ribadavia. Frase. A toda prisa. | ||
Frase de Ribadavia. V. Fogo. | ||
Ribadavia. Frase. A toda prisa. | ||
Fras. de Ribadavia. V. fogo. | ||
Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario | ||
[Da lista de voces sen definir]. | ||
[Da lista de voces sen definir]. | ||
Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007 | ||
ne | Cadaver. Port. id. | |
Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña, | ||
V. erba do carbon | ||
Id. [Id. = Ver con e]. | ||
Muerto, el que perdió la vida, ó cuerpo que quedó sin vida, que dejó de existir. | ||
Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000 | ||
Muerto. | ||
Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona | ||
V. HERBA DO CABRON. | ||
Muerto. | ||
Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar | ||
Hierba del muerto. V. HÈRBA D'O CABRON | ||
X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego) | ||
s. e adx. | Muerto. Marchito. | |
Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931 | ||
adj. | Muerto. Privado de vida. | |
____ | ____ | Extinguido. Apagado. |
Leandro Carré Alvarellos (1933): Diccionario galego-castelán, Segunda Edizón, A Coruña, Roel | ||
Extinguido. Apagado. | ||
____ | adj. y p. p. | Muerto. Privado de vida. |
José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid | ||
adj. y p. p. | Muerto. Extinguido, apagado. Estar muerto: estar no óreo. | |
Leandro Carré Alvarellos (1951): Diccionario galego-castelán, Terceira Edizón, A Coruña, Roel | ||
adj. y p. p. | Muerto. Privado de vida. | |
____ | ____ | Extinguido. Apagado. |
José María Pereda Álvarez (1953): Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega, en Douro Litoral (5ª série, VII-VIII, pp. 19-52) | ||
Caballo muerto, cebada al rabo. Se dice así cuando llega un aviso tardío. Verín. | ||
Chorío morto polo vivo. Llora el muerto por el vivo. Quiere decir que muchas veces se llora por una persona, a quien se ve muy grave; después sana y ve enterrar a aquéllos que la lloraron. Verín. | ||
Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo | ||
p. p. irreg. | de MORRER. | |
____ | adj. y s. | Muerto, que está sin vida. |
____ | ____ | Aplícase al yeso o a la cal apagados con agua. |
____ | ____ | Apagado, poco activo, dícese de los colores y de los genios. |
____ | ____ | Cadáver humano, o el cuerpo separado del alma. |
____ | ____ | Al culto de los muertos o de los antepasados únese en |
____ | ____ | Caírse morto de medo, de risa, de susto, etc., exagera estos sentimientos hasta un grado sumo. |
____ | ____ | Cargar un co morto, llevarse la responsabilidad de una cosa o asunto enojosos. |
____ | ____ | Contalo morto, considerarlo muerto o darlo por muerto, en razón de no saber de él hace mucho tiempo. |
____ | ____ | Desenterralos mortos, murmurar de ellos, descubrirles las faltas y defectos que tuvieron. |
____ | ____ | Espantarse o morto do aforcado, dícese refiriéndose al que nota los defectos de otros, teniéndolos él mayores, tal vez de la misma especie. |
____ | ____ | Estar un morto por unha persoa, amarla o desearla con intensidad. |
____ | ____ | Facelo morto, hacerse el desentendido y no contestar cuando le preguntan o le piden explicaciones. |
____ | ____ | Máis morto que vivo, explica el susto, temor o espanto de uno. |
____ | ____ | Morto pro mundo, dícese del que renunció a las cosas terrenas, dedicándose por entero a las espirituales. |
____ | ____ | Nin morto nin vivo, significa que una persona no aparece por más que se busca. |
____ | ____ | Parece que alumea un morto, dícese de la luz que no arroja la debida claridad. |
____ | ____ | Quedarse coma un morto, quedarse repentinamente sin sentido y sin dar a pie ni a pierna. |
____ | ____ | Ser unha cousa capaz de resucitar un morto, dícese en todo manjar que tiene mucha substancia y es muy sabroso y nutritivo. |
____ | ____ | FRAS. A mortos i a idos, poucos amigos. A San Andrés de Teixido vai de morto o que non foi de vivo. Come, morto, que berzas che cozo. Dios perdoe ós mortos, e con saúde os enterremos. Inda non está morto e xa está esfolado. Máis te quero ver morto que torto. Morto como me ves, eu xa fun o que ti es, e tí serás o que eu son, queiras ou non. Morto está que non pernexa. Morto non haxa, que achaque non falla. Morto o can, morta a rábea. Morto, sí, mais non rendido. O morto á mortalla, i o vivo á fogaza. O morto apodrece, i o orfo crece. O morto i o ausente, non son xente. O morto no cimiterio i o vivo no candieiro. O morto quer a mortalla, e o vivo quer a faramalla. Os mortos abren os ollos ós vivos. Os mortos non se queren levantar pra que nonos volvan enterrar. Os mortos non se queren levantar, pra que non lle collan o seu lugar. Os mortos non teñen medo ós vivos. Os mortos son os que dan consellos ós vivos. Pra sacar da sua casa un morto, fan falla o menos catro homes. |
Varios autores (1961): Apéndice ó Diccionario de Eladio Rodríguez | ||
s. m. | Baliza, boya sujeta al fondo del mar que se coloca como señal o bien para amarrar barcos (Cangas de Morrazo). | |
X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo | ||
p. p. irreg. | de morrer. | |
____ | adj. y s. | Muerto. |
____ | s. m. | Baliza, boya sujeta al fondo del mar que se coloca como señal o bien para amarrar barcos. |
Aníbal Otero Álvarez (1977): Vocabulario de San Jorge de Piquín, Universidade de Santiago, 1977 (Verba anexo 7) | ||
adj. | Aplícase al mes de diciembre: "No mes morto nin cápe-lo porco nin póña-lo horto". | |
Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca | ||
m | Gran piedra alargada, hundida en tierra, que se pone en los extremos de una parra para amarrar a ella los tirantes que sujetan el emparrado ( | |
Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret | ||
adj. y p. p. | Muerto. Privado de vida. | |
____ | ____ | Extinguido. Apagado. |
Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27 | ||
m. | 1. | |
____ | ____ | 2. |
____ | ____ | 3. |
adj. | 1. | |
____ | ____ | 2. |
____ | ____ | V. auga (s) morta(s), bella morta, biño morto, carne, marea, mosca y obra morta, pé morto, pedra morta, sarrio morto y tocar a morto. |
Eligio Rivas Quintas (1988): Frampas, contribución al diccionario gallego, Alvarellos, Lugo | ||
adj. | Sin viveza ( | |
E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992): Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia | ||
Datura stramonium L. | ||
Eligio Rivas Quintas (2001): Frampas, contribución al diccionario gallego (inédito ata a 1ª ed electrónica neste dicionario) | ||
s. m. | Piedra de regular tamaño a la que se amarra el bote en la ría. |