Dicionario de dicionarios

· Consultar o Dicionario de dicionarios

Está a procurar a expresión tinalla entre os lemas no Dicionario de dicionarios


- Número de acepcións atopadas: 16
- Distribución por dicionarios: Rodríguez (1854c) (1), Aguirre (1858) (1), Rodríguez (1863) (1), Pintos (1865c) (1), Cuveiro (1876) (1), Valladares (1884) (1), Filgueira (1926) (1), Carré (1928-1931) (1), Ibañez (1950) (2), Eladio (1958-1961) (1), Franco (1972) (2), Rivas (1978) (1), Carré (1979) (1), CGarcía (1985) (1)

Francisco Javier Rodríguez (1854c): Diccionario gallego-castellano, transcrito do ms da RAG por AS para este diccionario
tinalla

Tinaja.

Luís Aguirre del Río (1858): Diccionario del dialecto gallego, ed. de Carme Hermida Gulías, CSIC-IPS, 2007
tinalla ne

Tinaja.

Francisco Javier Rodríguez (1863): Diccionario gallego-castellano, ed. de Antonio dela Iglesia González, A Coruña,
Tinalla

Tinaja, vasija grande de madera que sirve para muchos usos.

Juan Manuel Pintos Villar (1865c): Vocabulario gallego-castellano, ed. de Margarita Neira e Xesús Riveiro, A Coruña, RAG, 2000
tinalla

Tinaja.

Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona
TINALLA

Tinaja ó vasija grande de madera.

Marcial Valladares Núñez (1884): Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
TINALLA

Tina, tinaja, vasija grande de madera que sirve para teñir y otros muchos usos.

X. Filgueira Valverde, L. Tobío Fernandes, A. Magariños Negreira e X. Cordal Carús (1926): Vocabulario popular galego-castelán (publicado por entregas en El Pueblo Gallego)
TINALLA sf.

Vasija. Tinaja.

Leandro Carré Alvarellos (1928-1931): Diccionario galego-castelán, 1ª ed., Lar, A Cruña, 1926-1931
tinallas. f.

Tinaja.

José Ibáñez Fernández (1950): Diccionario galego da rima e galego-castelán, Madrid
tinalla

Tinaja.

tinallas. f.

Tinaja.

Eladio Rodríguez González (1958-1961): Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo
TINALLA s. f.

Tinaja, vasija grande de barro cocido o vidriado.

X. L. Franco Grande (1972): Diccionario galego-castelán, 2ª ed., Galaxia, Vigo
arreventa tinalla

caiño.

tinalla s. f.

Tinaja.

Eligio Rivas Quintas (1978): Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca
tinalla f

Tinaja (dicc.). En Fondo de Vila: Bebe com'onha tinalla, es un borracho. (FrampasI)

Leandro Carré Alvarellos (1979): Diccionario galego-castelán e Vocabulario castelán -galego, A Coruña, Moret
Tinalla s. f.

Tinaja.

Constantino García González (1985): Glosario de voces galegas de hoxe, Universidade de Santiago, Verba, anexo 27
tinalla f.

(Fea. Dum. Com. Ram. Xun. Mra. Cal.), tanlla (Ver.) tinaja.