M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
alfayate alfaiate alffayate	subst.	subst. 'xastre'. O castelán tamén coñeceu este termo, aínda que se acabou por impoñe-lo vocablo sastre sobre o ano 1302. En galego moderno aparece xastre nun doc. do 1525 (Sarm. CaG. 173r) segundo DCECH, pero no meu corpus aparece documentado no ano 1503, e penso que sería posible documentalo con anterioridade se consultase outros documentos medievais doutras zonas. Alfayate, 29.59 (1415) "Testemoyas: Domingo Afonso, alfayate"; 36.67 (1425) " Afonso Yanes Rroán, jurado, e Juã Garçía, alfayate, moradores ẽna dita villa de Noya"; 38.71; 43.70; 54.8. Alfaiate, 46.97 (1450) " Alberte Ferrnandes, alfaiate, et outros". Alffayate, 38.71 (1435) " Lopo Garçía, alfayate, et Ares, alffayate, vesino de Muro". Alfayates, 32.102 (1419) " Johán Dominges et Afonso Yanes, alfayates, veziños da dita villa".

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
alfayate {alfaiate}	m.	s. m. Alfaiate, xastre, persoa que ten por oficio cortar e coser vestidos: "que desen et pagasen a Juan Peres, alfayate, vesinno da dita çidade, mill et dozentos moravedis" (591...9071). Outras formas: alfaiate (1436, 1457), alfayates (8774...9213).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{alfayate alfaate alfeate}		.- ALFAIATE (151a: 1256): 1253 "Felix didaci de maz. alfayatus... iohanni pel. alfayato" (CDGH 264); 1255 "alfayate" (Ferro 17); 1256 "Siluestre de U. alfaate" (Sponer 117.23); 1272 "Pedro Perez dicto Bispo alfeate" (Salazar 63.20).

INDICE ANTROPONOMICO RIANXO
Ferrnand Alfayate		(escudeiro de Sueyro Gomes): 620.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
alfayate	m.	m. "Alfaiate, xastre".
____		alfayate (2): "Pero Mjgés d' Ourolo, alfayate, morador en Orolo" 930, 1554.
____	____	Do ár. hayyât. Documéntase en textos gal. desde o XIII: alfayatus, alfayato en 1253; alfayate en 1255, alfaate en 1256, alfeate en 1272 (Lorenzo Cronologia s.v. alfaiate); as formas alfate en 1262, alfayat en 1263, alffayate en 1275 e alfaiate en 1295 (Martínez Montederramo s.v.). Hoxe considérase voz antiga -non en port.-, pois foi substituída na lingua común por xastre, nun proceso que xa no séc. XV debía estar bastante avanzado, como se ve neste texto, onde alfayate alterna con sastre, e este con maior abundancia (vid. s.v.). Os últimos testemuños de alfayate que atopamos son de finais do séc. XVI, citados por Sarmiento en textos do ano 1589 e 1596 (Sarmiento Catálogo p. 394).