DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega

Está a procurar a palabra sastre como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.4 Rows
- Número de acepcións atopadas: 4.
- Distribución por dicionarios: CRONOLOXÍA (1), LIBRO DE NOTAS (3).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{xastre
sastre}
.- CHASTE, XASTRE (574b: sem doc.): 1484 "Afonso Fernandes da Praça, xastre" (Ferro 184.3); 1520 "Francisco de Cougil, sastre" (Ferro 226.15).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{xastre sastre}		.- CHASTE, XASTRE (574b: sem doc.): 1484 "Afonso Fernandes da Praça, xastre" (Ferro 184.3); 1520 "Francisco de Cougil, sastre" (Ferro 226.15).

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
sastre
m. m. "Xastre, persoa que se dedica a facer roupas de vestir".

____ sastre (4): "Garçía Mjgés, sastre" 820, 1523, 1542, 1564.

____ ____ Do lat. sartor, der. de sartor, -ōris "xastre remendón", der. de sarcīre "remendar". Corominas pensa que o cast. (onde se rexistra desde 1302) debeu tomalo do catalán sastre, antes sartre, a xulgar pola evolución fonética; a denominación antiga alfayate perdurou ata o XV (DCECH s.v.). A atestación máis antiga é xastre, nun documento galego de 1525 (Sarmiento Catálogo p. 385). Anticipamos esta data a, polo menos, o ano do noso manuscrito, 1457. Véxase tamén aquí s.v. alfayate.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
sastre	m.	m. "Xastre, persoa que se dedica a facer roupas de vestir".
____		sastre (4): "Garçía Mjgés, sastre" 820, 1523, 1542, 1564.
____	____	Do lat. sartor, der. de sartor, -ōris "xastre remendón", der. de sarcīre "remendar". Corominas pensa que o cast. (onde se rexistra desde 1302) debeu tomalo do catalán sastre, antes sartre, a xulgar pola evolución fonética; a denominación antiga alfayate perdurou ata o XV (DCECH s.v.). A atestación máis antiga é xastre, nun documento galego de 1525 (Sarmiento Catálogo p. 385). Anticipamos esta data a, polo menos, o ano do noso manuscrito, 1457. Véxase tamén aquí s.v. alfayate.

Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart