carro
| |
'carro ' , del lat. CARRUS (REW 1721). Dos veces: 136.12, 137.28-29. Desde el s. XIII: a. 1261 "como entra eno Ryo de Lambre ao porto dos Carros... e ao Porto dos Carros" (Salazar 35.3, 40.16); a. 1275 " dominicus gonsaluj dictus carro" (Portel 120); CSM 31.64 "e des ali adeante non ouv' y boi nen almallo / que tan ben tirar podesse o carr' e soffrer traballo", 179.38 "como carr' en pedregal"; a. 1295 "hun carro de rodriga" (Duro p. 164); Cr. 1344 "e que o ponhamos ẽcima de hũu carro e que andemos tanto como andar o carro" (III, 77); Miragres "et ẽna rroda do carro" (122); Cr. Troyana "trouxo aly hun carro que era de gran rrequeza" (I, 203.17); Gal. Estoria "tam ancha era a rrua... que dous carros ou carretas yam em paz por ella" (162.9). Cfr. ya en 936? "et inde per ternum de carro freito" (Ferreiro II, Apénd. 124); a. 1033 "cupus carros lectus cathedras mensas" (PMH Diplom. 170; apógr. del XVIII); a. 1071 "usque fere in carrale de carro" (id. 307). En cast. desde el XIII (Berceo Sacrif. 264). |