M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
[desenbargar] {[desẽbargar]}	v.	v. 'non obstaculizar, estorbar, impedir, obstruír'; 'quita-lo embargo'. IPres. P1 Desenbargo, 41.45 (1443) "et en voso nome et de vosa mãao et jur et posisõ, et que voslas leixo et desenbargo". Desẽbargo, 33.14 (1421) "desencarregãdo mỉa conçiẽçia leixo et desẽbargo de aquí endeante de mỉ (...) aos fillos et herdeyros de (...) a dita leira de herdade"; 33.24. IFut. P1 Desenbargarey, 41.46 (1443) "voslas leixo et desenbargo et leixarey et desenbargarey quando et cada que para elo por vós for rrequirido". SPres. P5 Desenbargedes, 32.39 (1419) "así que, do día que uos esta carta for mostrada (...) leixedes et desenbargedes et partades et estremedes (...) tódoslos ditos herdamentos, casas, casares...".

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
desenbargar	v. tr.	v. tr. Desembargar, levanta-lo embargo que pesa sobre bens e propiedades: "que se vos for tomada ou enbargada a dita agoa por algua ou alguas personas que nos o dito conçello e alcalles e regidores a façamos desenbargar en maneira que a ajades livremente" (4952). {Cfr. [DESENBARGADO]}.

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
desenbargar	tr.	tr. librar; to free, deliver: eran quitos et desenbargados de seu eemjgo mortal, I 356.9, I 324.19.
desenbargar	tr.	tr. quitar, librar; to clear, free: as tregoas foron outorgadas de cada parte... ata que soterrasen os mortos et desenbargassen os canpos deles, II 82.19. Crest. Arc. desembargar.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
desenbargar desenbargarse		'desembargar, librar, librarse ' , de des (< lat. DĬS ) y embargar. Formas: desenbargar 347.4 "ouue coydado de - sua alma", desenbargariã 174.55-56 "et que lle - da neue o camjno", desenbargassem 587.8 "como se - ende". Se documenta desde el s. XIII: Pero da Ponte (1172, 1638) "dunha cousa soo marauilhado / porque se quer home desenbargar / por posfaçar muyt' e deostar" (2); a. 1282 "et desembargarẽle sua erdade" (Salazar 90.8); a. 1320 "que o sennor arcibispo las faza desembargar" (CDGH 362); a. 1338 "e os dessembargue per sentença como achar que e dereito" (Desc. Portug. I, 54); a. 1339 "e sse lhj algũa coussa teem ffilhado ou embargado... que lho desembarguem logo" (id. 63); Cr. Troyana "ata que soterrasen os mortos et desenbargassen os canpos deles" (II, 82.19); Gal. Estoria "que se quiserõ logo desambargar do mao" (23.13); "et por desembargarnos de algũas rrazões" (149.23); a. 1362 "iten me desenbargo para senpre ao dito moesteyro... de todas las herdades" (Salazar 119.17). En cast. desde el XIII (Berceo S. Domingo 302).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{desembargar desenbargar}		.- *DESEMBARGAR: 1255 "ouuo-a a lexar a sua morte a' lvira Garsia desenbargada" (Sponer 119.10); 1282 "et desembargarẽ le sua erdade" (Salazar 90.8), etc.