M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
juramento juramjnto {juramẽto}	subst.	subst. 'promesa ou compromiso no que se pon por testemuña a Deus'. Facíase poñendo a man sobre os Evanxeos e facendo o sinal da cruz. Cfr. s.v. lugar4. Juramento, "per juramento que fazedes per este notario aos Santos Auãgeos" 1.11 (1332); "as quaes custas taixey cõ juramento do dito Garçía Vaasques" 24.78 (1407); "pedeu ao dito juís que rreçebese del juramento et que per seu juramento lle partisse et estremase et metese" 26.13, 14, 18 (1412); "rreçebeu logo juramento sóbrelos Santos Auãgeos" 26.18 (1412); 26.26 (1412); "obidiçían aa dita carta et que fazíã juramento aos Santos Avangeus en hũu signal de crus, que cõ súas mãaos tangeron" 27.14 (1412); "per juramento dos Santos Avangeus, et ante notario" 32.47 (1419). Hai 16 ocorrencias con esta grafía vid. listado s.v. juramento. Juramẽto, "per juramẽto que logo faso ẽno signal de crus" 55.54 (1476). Juramjnto, "et per juramjnto que sobr' elo fezeron en hũu sinal de cruz" 37.45 (1434).

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
juramento	m.	m. voto, promesa; oath, promise, vow: as pleytesias fosem afirmadas por juramentos sobre las sanctas lees, II 178.18, II 157.23, I 263.18.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{iuramento juramento}		.- JURAMENTO (1273a: 1317): 1188-1230 "qui iuramento fecerit... nullus homines qui iuramento fecerint" (PMH Leges 784, 831); 1242-1252 "iuramento qui fit" (Salazar 7.14); 1261 "por juramento... esta enquisa por iuramento" (id. 33.21-2; 34.11; 35.22).

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
juramento	m.	[m.] juramento; oath, promise: mays quero que me façades menagẽe de todo esto, et juramento, que todo me atendades quanto me prometedes, 62.39, 89.35, 340.33.

M. de Miguel (1977): Vocabulario gallego medieval en documentos del s. XIII anteriores a 1275. Memoria de licenciatura. Universidad de Valladolid.
iuramento juramento	subst.,	.- subst., 'juramento'. Del latín JŪRĀMĒNTUM; a. 1228 "ouueron per sy iuramento" (18.11); a. 1258-61, 34.11, 35.22, "et que pesqueyrades por juramento cum uerdade" (33.21-22).

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
juramento {juramẽto}	subst.	.- subst. " juramento, promesa". JURAMẼTO, 176.11 "Et outorgado este pleito ontre eles para esto gardar, fezerõ juramẽto"; 179.8 "-O apostollo santo vos envia dizer por mĩ que porque leixastes voso cõpaneiro et lle birtastes o juramẽto". JURAMENTO, 61.6 "et tirou deles juramento que se merçee de Deus fose que aquelo por que yã que o acabasen"; 63.17 "nẽ aias coydado do juramento que fiziste ao arçibispo d' y"; 176.11 "et este juramento fezerõ os viinte et noue"; 176.17; 177.4,5.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
juramento	m.	m. "Xuramento, frase con que se xura algo". Para juramento deçesorio, vid. s.v. deçesorio.
____		juramẽto (20): "os ditos omes bõos feserõ juramẽto sóbrela / senal da crus" 407, 410, 525, 543, 543, "diso ao dito juís que tomase juramẽto" 635, 638, 874, 1123, "fiso juramẽto en forma de dereyto" 1125, 1495, 1496, 2076, 2089, 2165, 2168, 2170, 2640, 2717, 2845; juramento (18): "Juramento sóbrelo rroýdo de Johán Garçía de Baltar e / Áluaro de Rriobõo" 241, "Juramento que feso Vasco Chico a Johán Ares / sóbrelos bees dos fillos da súa moller / primeyra" 252, "así o mãdou por súa sentençja, poyslo deixou / en seu juramento deçesorio" 528, 1381, 1655, "fiso seus çertos, sufiçientes, legítimos, abũdantes / procuradores (...) para sostetuýr e faser juramento, / procuraçõ bastante, et çétera" 1678, 2074, 2091, 2151, 2152, "o dito Vasco Chico feso juramento / sóbrela sinal de crus" 2153, "desíã e decrarauã para / o juramento que feyto avíã" 2177, 2618, 2819, 2893, "ao qual eu tomey juramento sobre hũa sinal de crus" 2942, 2943, 2982.
____	____	Der. de jurar (vid.). Documéntase desde finais do séc. XII: iuramento en 1188-1230 en textos portugueses, e en 1242-52 en textos galegos (Lorenzo Cronologia s.v.). Outros exemplos: juramẽto en 1288 (Martínez Montederramo s.v.), iuramento no Fuero Real (Ferreira Fuero Real s.v.) e juramento en 1416-1422 (Tato Santiago s.v.).