logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra soo como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.18 Rows
- Número de acepcións atopadas: 17.
- Distribución por dicionarios: CANTIGAS DE AMIGO (1), CANCIONEIRO DA AJUDA (1), CRÓNICA TROIANA (3), CRÓNICA XERAL (3), CRONOLOXÍA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (2), CANTIGAS DE ESCARNHO (1), HISTORIA TROIANA (3), MIRAGRES DE SANTIAGO (2).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

J. J. Nunes (1928): Cantigas d' amigo dos trovadores galego-portugueses. Vol. III \(Glossário\). Coimbra: Imprensa da Universidade.
soo
soa
adx. adj. {adx.} CXXI, 8, CCLXVI, 8, CCCXI, 27, DIX, 18, . (A mesma forma feminina ocorre em C. V. n? 992 {Pero Garcia Burgales} , onde se lê: por non viir a min ssoa, ssinlheira, / venha convosc' a vossa covilheyra). (Cantigas d' amigo).

Carolina Michaëlis de Vasconcelos (1920): "Glossário do Cancioneiro da Ajuda", Revista Lusitana 23, pp. 1-95.
soo
adx. (solu) adj. {adx.}: único, desacompanhado 465, 9398; adv. sòmente 8628; {Vasco Praga de Sandin} non soo 8248; nen soo 185, 8667.

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
soo
m. m. suelo, tierra; ground, soil: os muros et as portas da çidade todos forõ derribados porlo soo, II 187.5.
som
soo
m. m. son, sonido; sound: quando os õmes oem aquel cantar. et aquel som tã doçe et tã saboroso, II 239.13, II 35.21 (soo).
soo
adx. adj. {adx.} solo; alone, sole, only: non estaua moy soo que sijan con el çen caualleyros, I 115.9, I 140.11, I 161.21.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
son
soo
' son, ruido' , del lat. SŎNUS (REW 8090), por el prov. ant. (la forma propia era soo ). Una vez: sões 112.35 "tã grandes erã os - das feridas das lanças... que quebrauã" (A1 soẽes ). Desde el XIII: CSM 74.45 "e ao gran son que a madeira fez", 282.21 "foi corrend' a aquel son / do menỹo que caera", etc.; Afonso X (73, 490) "assy queria bon som / ligeyro de dizer / pera meestre Johan" (3), (74, 491) "ao son do atanbor" (34); Johan Garcia de Guilhade (361, 778) "e fez lhi bon son" (3), (1106, 1495) "rogote que nunca digas meu son" (3), (1107, 1497) "poys perdeu a uoz e o son" (20), etc. (cfr. C. Michaëlis Gloss. CA p. 87; Lapa Escarnho s.v. ' son, música, melodía' ); Cr. Troyana "aquel som tã doçe" (II, 239.13); Gal. Estoria "musica que he arte de cantar et de fazer sones" (16.16); Fragm. Partidas "oyrõ o son do corno" (p. 57); Miragres "et aas vozes delas et aos soes das cãpaynas" (p. 125), etc. Más ejs. en Morais s.v. som; gall. son. La forma propia está en CSM 163.19 "deull' a lingua tal sõo como fogo que estala", 422.34 "sõo mui fort' e rogido"; Martin Soarez (965, 1357) "e que fazia muy bõos sõos" (3); Cr. Troyana "et metia en elles notas et ssoos et cantares" (I, 329.6); Graal "entam aveeo uũ grã soõ como se fosse de torvam" (I, 196); Oficios "o ssõo era doce" (79.1); D. Eduarte Ensinança "ao sõo" (78.29), etc. En cast. son es también provenzalismo (Berceo S. Domingo 277, 535; sonos en Milagros 7; suenos en PCG 403b41, etc. Cfr. Corominas DCELC IV, 275b).
soo
sõo
Véase SEER.
soo
solo
soa
Soo
soa
masc. ' solo, sola' , del lat. SŌLUS, SŌLA (REW 8080). Formas: soo (masc. ) 7.9 "a mỉ - deu Espana", 56.27 "el - ", 72.11, 105.27 "fiquey - " 130.114, 136.22 "a hũu caualeyro - ", 160.6 "de seyr a elles - ", 177.39,45 "senõ el - tã solamente... el aly - ... foysse - ", 226.10 (c. 137), 366.11,18 (c. 221), 367.20, 380.15, 382.2, 515.18, 671.10, 727.21, 820.17 "o ome - ou a moller soa an alma", 852.44, 853.53,59, 888.40 "o seu azeyte - ", 804.16 " - quanto a fazenda durasse", solo 488.4, soos 67.24, 151.29, 194.59, 196.17, 197.52, 295.30, 386.3,10, 582.6 "ouue y dos cabedees - XXIX rreiss", 598.33 "ficarõ - ", 607.8, 741.44, 880.8 (c. 619), soo (fem. ) 132.8 "ella - ", 683.9 "desque rreyna se uyu - ", 800.6 "fazer hũa - ", soos 598.34, soa 405.17 "se hũa moller - fosse pelo camino", 681.7, 820.17, soas 624.7. Soo y soa son formas de toda la E. M.: CSM 21.45 "ca tu soa es a que mio podes dar", 115.216 "soo, sen conpania", 132.135 "desque soos ficaron", 331.30 "sen ti mui soa fico, e tu sen mi soo", etc. (Mettmann Gloss. CSM 292); Afonso X (68, 485) "huun ssoo" (17); Miragres "leixarõno soo ẽno leito" (p. 13), "quando o vio soo ẽno cãpo" (p. 118); Fragm. Tristán "por ũu sóó" (p. 62); Gal. Estoria "nõ he bem que o omẽ seja soo" (6.32), "que ẽna torre soa lles acontesçera o synal" (61.2); Graal "ũa donzela que ia soo em uũ branco palafrem" (I, 363), "e achou i uũa donzela sooa... porque siia sooa" (II, 33); D. Eduarte Ensinança "per ssy soo" (7.18); Oficios "a ssi ssoo" (159.13), etc. Llega en la grafía hasta el XVI, desde entonces en port. para masc. y fem. Modernamente se usa más el dimin. sòzinho. En gall. las únicas formas que se oyen son solo, sola; literarias son só, soa y en Valladares, Carré, E. Rodríguez y Franco Grande se registran las deformaciones soio o soyo y soilo ( soio parece que existe). En cast. desde el Cid.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{sol
solo
soo}
.- SOLO (2018b: XIX): Cr. Gal. "diribou a villa ata o salo (!)... todo sera astragado per sol (!)... ata o solo... mandoa destroyr toda per sola (!)... et derribarõna per solo..." (6bR, 35aR, 63bR, 227aR, etc.); Cr. Troyana "derribados porlo soo" (II, 187.5).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
solo
soo
(90.2 sola) V. soo.
soo
solo
adx adj. {adx.}: só, sòzinho: 21.45 tu soa es a que mio podes dar; 115.216 Soo, sen conpannia, / O camynn'enton colleu / o moç'; 132.135 des que soos ficaron... logo ambos ss'abraçaron; 186.21, 189.7 ya en romaria / a Salas soo senlleiro; 202.13 hũa prosa fazia que era feita mui ben, / se non fosse hũa rima soa que minguava en; 236.18 non escapou baron / nen moller dos que y eran, se aquela soa non; 281.58 viron o cavaleiro soo senlleiro estar; 323.21 Ai eu, meu fillo, como fico de ti soo. {Cf. solo}.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
soo
= sòzinho: {Afonso X} Med' ei do pertigueir' e ando soo 30.7. || Sòmente: {Johan Vasquiz de Talaveira} porend' ũa soo, que a vós fal 248.17.

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
soo
adx. adj. {adx.} solo; alone (Vid. senlleyro), 369.13, 70.39, 138.39.
soo
adx. adj. {adx.} vacante, desocupado; empty, vacant: quando chegarõ ao tẽplo ouverõ cõmo pauor porque o acharõ soo, 281.16.
soo
adv. adv. sólo; only: se de algũa cousa ouver medo, aver lo ey do marido soo, 22.16, 103.14, 291.39 (solo), 291.40.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
soo
adv. .- adv. 1.- " solo, sin compañía". 13.2 "leixarõno soo ẽno leito"; 80.11 " Calrros o Mano conquereu toda Espana [...] et meteoa so s[eu] soo senorio"; 118.1 "quando o vio soo ẽno cãpo foy para el"; 177.5 "Et aquel que nõ fezera o juramento [...] ficou cõ el soo"; 201.3 "mais viuia cõ sua madre soo moy castamente".
________ 2.- adv. de modo " sólo, solamente". 124.15 "-Nõ foy soo o fillo de Deus que rresurgio d' ontre os mortos"; 176.12 "et este juramento fezerõ os viinte et nove, et hũu soo nõ quis jurar". Este ejemplo puede admitir las dos interpretaciones, " solo" o " solamente".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL