abundante

ES No podía caber duda, no; suyos eran aquellos ojos oscuros y sombreados de largas pestañas, que apenas bastaban a mortiguar la luz de sus pupilas; suyas aquella rubia y abundante cabellera que, después de coronar su frente, se derramaba por su blanco seno y sus redondas espaldas como una cascada de oro; suyos, en fin aquel cuello airoso, que sostenía su lánguida cabeza, ligeramente inclinada como una flor que se rinde al peso de las gotas de rocío, y aquellas voluptuosas formas que él había soñado tal vez, y aquellas manos semejantes a manojos de jazmines, y aquellos pies diminutos, comparables sólo con dos pedazos de nieve que el sol no ha podido derretir y que a la mañana blanquean entre la verdura.
GL Non podía caber dúbida, non; seus eran aqueles ollos escuros e sombreados de longas perfebas, que a penas abondaban a amortecer a luz das súas meniñas; súa aquela loura e abundante cabeleira que, despois de coroar a súa fronte, se espallaba polo seu branco seo e as súas redondas costas coma unha fervenza de ouro; seus, en fin, aquel colo airoso que sostiña a súa lánguida cabeza, lixeiramente inclinada coma unha flor que se rende ao peso das pingadas de orballo, e aquelas voluptuosas formas que el soñara tal vez, e aquelas mans semellantes a monllos de xazmíns, e aqueles pés diminutos, comparábeis só con dous anacos de neve que o sol non puido derreter e que á mañá branquean entre o vizo.
Fonte: CRZ (121)

---