humillar
v.
abaixar
ES Al amanecer se cerraron mis párpados, y, ¿lo creerás?, aún en el sueño veía cruzar, perderse y tornar de nuevo una mujer, una mujer morena y hermosa, que llevaba la joya de oro y de pedrería; una mujer, sí, porque ya no era la Virgen que yo adoro y ante quien me humillo; era una mujer, otra mujer como yo, que me miraba y se reía mofándose de mí.
GL Ao lumbrigar pecháronse as miñas pálpebras, e, ¿pódelo crer?, aínda no soño vía cruzar, perderse e tornar de novo unha muller, unha muller morena e fermosa, que levaba a xoia de ouro e pedrería; unha muller, de certo, porque non era a Virxe que eu adoro e perante quen me abaixo; era unha muller, outra muller coma min, que me ollaba e ría mofándose de min.
Fonte: AJO (32)
|