Vivimos nunha sociedade que non se consumista e capitalismo
capitalista onde práacticamente practicamente o máis importante é vender,
compra mercar e poñer obter beneficios, olvidándose así todo o que non
sexa iso: o que de verdade importa, a esclavitude que o sistema conleva
ou valorar o que se ten.
O consumismo é tan importante nesta sociedade que se poden ter
catro dez pantalóns iguais e querer máis porque pola necesidade imposta
de que catro dez son poucos, aínda que sexan iguais.
Xa dende pequenos obrígannos a elixir s hai síntomas deste
virus consumistas. Pero son nenos e e non son conscientes. pero oO problema
aparece cando de forma compulsiva os pais compran sen parar xoguetes
e similares som soamente por capricho, contaxiando aínda máis aos
raparigos co deste viq virus xa infectados. ÉE unha vez contaxiado é moi difícil curarse,
sobretodo cando
Por outra parte, os productores buscan as máximas gañanzas
e non par producen e producen; de tal forma que se tira o verte
doiro moito máis do que se vende; e os prezos baixan ata
límites onde xa non é beneficioso producilo, como no caso do leite
leite, e os productores teñen que sair a rúa a facer ruido
para que o Estado se dease de conta da súa situación.
As multinacionais, en cambio, non ven problema algún neste
sistema, xa que eles son os primeiros en gañar. Evidentemente os
grandes directi diretivos, porque no grazas a tecnoloxía e as
comunicacións, poden ter a fábrica nun país do oriente continente
asiático, pagar moi pouco polos ós ós traballadores e eles gañar
moito máis aplastando de paso as ós productores locais que sofren
a ext existencia dos grandes negociantes.
EvidClaro está que os consumidores ignoran, ou fan que ignoran, a escla
vitude que trae consigo o consumismo; fan oídos sordos ás queixas dos
pequenos produtores e seguen mercando unha e outra vez aos ós grandes do
negocio.
