ABAU/2016-2017/CD06/xuño/43

Hoxe en día o sistema económico denominan dominante no mundo é o capitalismo. Pero o capitalismo non é sóo i si un sistema económico, se non que se espalla a outros ámbitos, como o social: o capitalismo é tamén unha maneira de vivir, de consumo masivo.

Para satisfacer a grande demanda actual, precísase de productores moi eficientes , con moitas que produzcan masivamente. O problema vén cando as gr engadimos outra das grandes bases do capitalismo: a libre competencia. Unha empresa se quere vender máis terá que vbaixar os prezos, e por sentido común onde se podrá recortar é en salarios e non nos materiais que seg para fabricar o ben que segue a ser o mesmo. Isto é Precísase de regulacións para poñer límites, as cales son introducidas polos gobernos e en xeral, pola clase dirixente do país. Nunha democracia, a clase dirixente é elixida polo pobo. Porén, ao final resulta que se se indaga a culpa non é nin dos políticos nin do sistema capitalista: os dous foron postos aí pol por cada pola cidadanía. Ao final resulta que as leis da oferta e da demanda, así como a produción e o consumo non gobernan as nosas vidas: gobernámolas nosout nós, pero delegamos como conxunto de cidadáns a nosa soberanía en quen permite que sucedan estos asuntos que son denunciados no texto: EREs, baixos salarios... A historia xa non é se capitalismo ou comunismo, se non traballo digno ou explotación, sen importar o sistema económico. A dignidade humana está por enriba de todo, e produción e consumo non poden estar po ser mais importantes que ela.