CORT_0007
ABAU/2016-2017/CD01/xuño/07
Comisión Delegada | 01 |
Convocatoria de exame | Xuño |
Tema | A gastronomía
|
Opcións de visualización
Texto:
Mostrar:
Anotación:
Javascript parece apagado ou hai un erro de comunicación. Acende Javascript para máis opcións de visualización
A comida, como calquer outro elementos, encóntrase
no limbo do tempo. O siglo Ata o siglo XX,
a comida o alimento sempre fora un básico
na vida ndas familias, e ca situación
agravada das crises e as guerras, a escasez
provocou unha desesperación por un alimentarse
ben e abundante. Sen embargo, ca chegada
do capitalismo as sociedades comezaron fixéronse
a facerse máis hipócritas e delicadas. Xa
nNon había afán de consumismo só na moda
ou no arte, senón tamén na forma de consumir
alimentos. A comida deixou de ser un
elemento preciado, e pasou a convertirse en arte.
Os plratos empequenecéronse, e as cantidades
con eles. Para ser cociñeiro (un bo cociñeiro),
non só tiñas que manexar ben adecuadamente os fogóns e
a sal, senón ter unha mirada artística e
saber decidir entre a guinda ou a gornición.
Os críticos gastronómicos naceron co movemento,
e a sociedade os aceptou sen miramentos.
Eran xenios. Xenios do paladar.
Ao meu parecer, isto non é só unha moda
pasaxeira, senón que crecerá xunto o afán
de pala bocas máis estrictas e mans
adiñeiradas. A burguesía buscará nun futuro
pequenas pulgas que consumir, para de esta
forma encher o vacío que telo todo deixa
en eles. Os cociñeiros terán nomes tan
extensos como reis e raiñas, con mil títulos
e centos de premios as súas espaldas, e
a sociedade lles aplaudirá porque non
teremos nada mellor que facer. E cando
a fame no xorda e se pida platos cheos,
ninguén premiará aos gastrónomos. Pedíronse.
Lenda: | Lectura difícil • Texto borrado • Texto engadido |
Descargar vista actual como txt