Este texto provocoume unhas ideas en conxunto de acordo coa
autora. Principalmente cando dí que os xóvenes non
pensamos mais cá no diñeiro fácil, na comunidade
comodidade ou en ser futbolistas e modelos.
Maioritariamente cando somos pequenos e nos preguntan
que queremos ser de maiores, nós, respondemos o mesmo,
modelo as nenas (maioritariamente) e futbolistas (os nenos).
Pero quizás a medida que imos crecendo e madurando
vemos que estos traballos, non están feitos para todo o
mundo dado que tes que "destacar" e pouco a pouco
vamos tomando decisións que nos levan a outros oficios.
Pero ainda así son oficios nos que intentamos poder
gañar nun futuro cartos dunha maneira rápida e con
menos esforzo.
Isto dame a pensar que a sociedade en sí, estanos
dando unha mala educación, xa que cando un neno
quere ser médico e non futbolista e algo extraño,
ou simplemente o feito de que non queira xogar
o futbol.
Por iso penso que todos deberíamos reflexionar sobre
o que o texto nos mostra, pensar que non
sempre o fácil é o mellor camiño e que moitas veces o camiño corto mándache despois
ao largo.
Isto serviríanos para tomar as decisións que ainda
nos quedan na nosa vida e para poder escoller
por exemplo neste caso unha carreira que ainda que
non nos pareza fácil, que si nos gusta que nos
atrevamos a probar nela, total aínda temos
tempo pra para equivocarnos e rectificar.
Cos motivos dados teño que deicir que estou
de acordo coa autora e que temos que reflexionar
sobre o tema para así poder tomar mellores decisións
e cambiar a nosa forma de ver as cousas (se nos
fai falta).
