Como ben di o texto todos somos consumidores e dun
xeito máis ou menos directo todos somos produtores.
Todos consumimos, iso está claro, xa que todos comemos,
mercamos roupa ou usamos os medios de transporte. Do mesmo
xeito producimos algo a sociedade, algún beneficio, sexa
económico ou cultural. Centrándonos no meramente económico
ca crisis moitas son as familias que se ven obrigadas a
reducir os gastos, porén mercar produtos de menor calidade
e, consecuentemente, menor prezo.
Pola outra banda da crise, pola banda dos que viron como
a venta dos seus produtos descendía na atopamos outras
ideas.
Unha familia cuns ingresos baixos non pode permitirse
mercar produtos cunha gran calidade polo elevado coste dos
mesmos. En cambio unha Quizáis esta familia non vexa necesario
gastar máis en alimentación porque considera que a
calidade do produto non varía tanto.
En cambio outra familia produtora de produ alimentos dunha
calidade maior non entende cómo a xente pode comprar
produtos malos xa que está a xogar ca súa saúde.
Pero se unha familia se posiciona no lugar da outra comprenderá
a
común no que un produto non sexa dunha calidade moi
mala pero que o seu coste tampouco sexa moi elevado.
O problema é que na sociedade de hoxe existen dous
polos opuestos: as persoas con recursos que mercan produtos
caros e as persoas sen recursos que mercan produtos máis
baratos. Non existe un equilibrio entre uns e outros. A
pesar de que as clases medias están máis asentadas que
fai uns anos a crise incitou á polarización. Pero non
só iso senon que persoas que pertencían a unha clase
social elevada tiveron que comezar a aforrar.
Ten que haber un equilibrio entre a calidade dos produtos
e a calidade do que os consumidores queren. A sociedade
de hoxe en día é tremendamente consumista, non sabemos
valorar distinguir o útil e o necesario do que realmente non o é.
