A aparición de moitos cociñeiros de diversos países, a maioría moi bos na
elaboración de pratos, deu lugar a despertou nalgunhas persoas o interese
de probalos e saborealos todos. Pero máis tarde, tanta variedade de
elaboracións, técnicas e alimentos, culminou na competitividade dos seus
autores, os cociñeiros.
Alguén tiña que saborear todos os pratos "estrela" dos cociñeiros e determinar
cal estaba mellor ou peor elaborado, xustificalo... cousa que só poderían
facer os gastrónomos acostumados a este tipo de probas, e non calqueira.
Naceu así o que está moi de moda, a competitividade non só por ver quen
cociña mellor, senón por ver quen é o mellor en valoralos.
Penso que é un traballo e unha afición que ten máis cousas positivas que nega
tivas. A única negativa podería ser topar con dous ou tres pratos en mal estado
e pasar un par de días co estómago revolto. Pero pensando nas positivas, estás
valorando a elaboración dun prato que algún cociñeiro fixo deixándose a alma
para complacerte. E ti seguramente estás disfrutando do prato xa que terá unha
perfecta ou casi perfecta elaboración.
Ademáis diso, tes a oportunidade, se realmente vales como gastrónomo, de viaxar
moito e probar outro tipo de comidas, de distintas culturas, de distinta xente,
posto que moitas veces, moitos de nós fixámonos no aspecto exterior que pode ter
un prato, e se vemos que non está elaborado do mesmo xeito (posto que pode ser
de distinta cultura) xa non o ve probamos con tantas ganas.
Penso pois, que ser gastrónomo é interesante, e para selo hai que ter valentía e
nacer xa para selo.
