GOND053_B
Canción en loor de don Diego das Mariñas Parragués (B) 
| Título | Canción en loor de don Diego das Mariñas Parragués (B) | 
|---|
| Autor | Anónimo | 
|---|
| Data orixinaria | 1594 | 
|---|
| Edición | Álvarez, Rosario / González Seoane, Ernesto | 
|---|
				Opcións de visualización
				Texto:     
Mostrar:    
 Anotación:  
				
				Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
				
				
				
			
			
			
        
    
        
            
                
Cancion Galega en Loordedon 
                
Diego das mariñas Parragues/ 
            
        
    
    
        
            
                Ora sea nalguntempo
                alça musa Galega o rostro o ceo
                congogzo e passatempo.
                e deyeas noue doncelas de Parnaso
                seras porel dendoje conocida
                con nome eterno é Vida,
                é enpago detalnoua, etas albrízas
                recebe do teu verso estas primizas
            
            
                E benque na ciudade
                porque son muy galas e pezpuntados
                noescuiten de Vontade
                estes groseiros versos mal limados,
                Contodo musa miña a uoz leuanta 
                e con Zanfoña é rustica garganta
    
                faiz que entre estas silueiras
                q̄ cengen a Mandeu con suas ribeiras
                resonen froitas arbores eViñas
                o sangre escrarecido das Mariñas
            
            
                Cantou no a moitos dias
                outro Galego con moy doce canto
                as altas profecias
                q̄ esperan de Sebilla o varon santo
                eporque achou ametade enel Galega
                feço del grande festa egrande emprega
                Mays aquenpode vir, mirado ageito,
                con mays justo dereito
                aGalega cançion q̄ auos Diego
                pois portodas as partes sos Galego/
            
            
                Da Vosa antigua liña,
                nondigo eu deGalicia nestaparte
                q̄ porsorte mezquiña
                esta tan mal tratada é detal arte
    
                mays enos anchos Reinos de Castilla
                fandela tanta conta é marauilla,
                q̄ por muy escollidos,
                e detan limpa sangre producidos,
                entre os mais istimados cabaleiros, 
                os dauosa linage sonprimeiros \/
            
            
                Das muy altas proeZas
                dos infanços antigos Parragueses
                dan seguras certeZas
                tantos escudos armas e paueses
                enquestan esculpidas e estampadas
                as insinias de Parga tan honrradas /
                E Vos que detal pranta aues saydo
                como Vn Ramo frorido
                despoys datempestad detantaguerra
                trageies nouas de páZ a uosa terra/
            
    
            
                EN Vos esta entalpunto
                a honrraposta da cabaleria Cabaleria
                con mil virtudes junto
                degracias gentileza e Valentia,
                que postas a Phélipe por diante 
                vos escolleu de moitos por vastante
                en prudencia é cordura,
                q̄ tan compridas posoen Vos natura,
                para ajudar a apacíguar o estado
                do Reino deAragon alborotado #
            
            
                EN fin esa bondade
                q̄ corre sempre o ígual coa bosa casta
                fara apesar da edade
                que as cousas mais subidas roe e gasta, 
                que o voso nome para sempre viua
                e entretallado en marmores se escriba
                con letra é Versos douro demaneira 
                q̄ hasta a edad postreira
    
                de siglo en siglo por millos deanos
                dure a vosa memoria entre os humanos.
            
            
                Cruña q̄ lastimosa
                choras os danos dos crues yreges
                noestes mais congojosa
                pois nonchefalta cousa que deseges
                para estar pola terra é mar segura. 
                chegou tant’a colmo a tua gran ventura
                non ves tua dita o ollo e gran ventura
                ora veras ben cedo
                sen ter rezeo algun deguerra ou medo
                as tuas altas torres derrubadas
                por este cabaleiro o ceo alçadas.
            
            
                Farate Gornecida
                debaluartes fortes é seguros
                tan fresca etan polida
                con edificios de soberbios muros
    
                que enbreue poreles enbreue tempo olbides
                a torre que algus dín que feço Alcides,
                e bondad e acharas bondad nel tan enteira,
                que che tendran terran denteira
                moytos Reinos, de Verte gobernada
                do mays cabal varon que cinge espada
            
            
                Honrrado cabaleiro
                aunquetiren por vos cousas maisgrandes
                q̄ aualor tan enteiro
                certo é q̄ue e pouco gobernar a frandes
                Contodo como fillo agradecido
                honrrade apatria donde aues naçído
                face Porque coesapresençia
                que a guerra faga dela sempre ausençia
                Asi vos logres ben co a vosa esposa
                Honrrada principal é tan fermosa.
            
        
    
 
			
			
			
			
			
				| Lenda: | Expanded • Unclear • Deleted• Added • Supplied | 
Descargar xml • Descargar vista actual como txt