casar cassar
| plusc. |
'casar, casarse ' , formado sobre casa. Formas: casar 3.7, 132.47, 231.19, 263.17, 270.8, 287.32, 289.8, 311.12, 406.7, 476.5, 477.2 "estando por - ", 477.12 (c. 317), 478.19, 564.28, 578.52, 595.24, 622.20, 642.32, 677.15, 685.38, 690.44, 715.5, 724.13, 764.4,17, 776.2, casarẽ 624.22 "de - conosco", caso 578.61 "eu os - ", casa 580.16 "el rrey as - ", casara (plusc. ) 283.71, 295.15, 313.9, 338.21, 468.14 "por que - sua filla cõ", casou 16.11, 30.22, 75.9 (c. 51), 80.9, 117.15 " - ... a seu fillo", 119.2, 120.26, 125.20, 166.9,13, 171.1 3, 175.6 (c. 111), 176.15, 206.1,12, 226.1, 263.1,18, 266.33, 267.35, 269.2,4 (c. 160), 279.54,57,61, 280.78,80,83, 293.17,21,22,25, 294.37,1,13, 296.2,11, 298.54, 299.59, 301.25, 303.12, 308.10, 309.18,22, 322.58, 450.7, 477.1, 478.28, 596.14, 648.6,17, 677.1, 690.21,25,28,30,32,34,38, 720.45,46, 723.19,21, 725.17,24, 817.6, 899.13,17,32, cassou 46.82, 74.21, 77.29,32, casoo 265.22, 266.26, casouo 450.6, casoos 231.27, casoa 125.16, casoua 267.36, 279.51, casamos 594.18, 595.24, casastes 578.66, 606.43, 620.9, casarõ 264.7, 580.1 (c. 399), 650.1, 681.12, casarõno 79.26, 224.10, casaronos 608.24, cassarõna 901.40-41, 903.96, casarey 566.27 " - uos mhas filhas", casaria 169.59 "eu - cõvosco", 231.21, 683.11 ('él'), casariã 574.21, case 134.44 "que - cõuosco", casedes 133.34, 316.13 "ca uos farey que nõ - cõ dona Xemena", casem 631.16, casasse 280.76, 624.27 "que uos - cõ ellas", 648.10, 677.28,33-34, 766.15, 818.10, casassedes 622.8 "os - ", casasẽ 5.13, casassen 270.9. Desde el s. XII: a. 1105 "pro suis filiabus casare uel descasare" (Ferreiro III, Apénd. 62); a. 1192 "et si ista mulier militis casauerit cum pedone faciat forum de pedite" (PMH Leges 483); CSM 26.25 "sen con ela casar", 105.31,33 "e no coraçon pos de non casar... casarte quero" 125.73 "e disso casemos logo", etc.; Johan Airas (553, 966) "e con quen sse foy casar" (5); Afons' Eanes do Coton (1111, 1579) "que ogano casey" (5); Miragres "hũu home casou cõ hũa dona" (172); Cr. Troyana "se el con ela casasse a mjn non pesaria" (I, 104.22); Gal. Estoria "et que ella casou cõ el" (10.18). El uso es siempre intrans., nunca reflex. en el ms. Este uso intrans. es aún corriente en la lengua mod. Véanse acepciones en Morais. Para el cast. Pidal Cid II s.v. y Corominas DCELC I, 714-5. |