M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
enpenorar enpeñar {enpenar}	v.	v. 'dar ou deixar algo en depósito para seguridade da satisfacción ou pago dunha débeda'. Inf.: Enpenorar, 10.86 (1390) "et se per abentura queserdes vender ou enpenorar ou troquar ou cãbear ou poer ou trasmudar este dito aforamento em outras personas, que ante que o façades, que o façades saber a nós". Enpenar, 42.34 (1445) "et que o posades tẽer et vsar et pesuýr et dar et doar et trocar et cõcanbear, vender et enpenar et faser del et en el toda vosa voõtade como de vosa cousa propia". Enpeñar, 56.38 (1477) "E outrosí que vós nẽ vosas vozes nõ posades vender nẽ enpeñar nẽ enaleañar este dito foro". {Cfr. s.v. enpeño, penorar, sopenorar}

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
enpenar	v. tr.	v. tr. "Empeñar, entregar unha cousa como garantía dun préstamo".
____	Inf.	Inf. enpenar (6): "para vender, enpenar, trocar e cãbiar e faser delo e en / elo o que lle prouger" 497, 715, 925, 960, 1008, 1073.
____		Der. do ant. peños "prenda", do lat. pĭgnus, -ŏris. Documéntase inpennarent nun texto port. do XII-XIII (DELP s.v. empenhar).