M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
tinto	adx.	.- adx. 'de cor encarnada escura'. Os tecidos de la foron os máis utilizados na Idade Media; estes tecidos ou panos elaboráronse en calidades moi distintas e tinxíronse de cores moi variadas: violeta, branca, dourada, negra, laranxa, vermella, azul, amarela, gris, tinta, etc. Pero non tódalas cores puideron ser utilizadas por tódalas clases sociais; nas Cortes de 1252 ós mouros prohibíuselles vestir panos vermellos e verdes e no ano 1268 non podían usar ningún pano tinto. Os cregos non podían vestir cores vivas e os escudeiros tiñan prohibida a cor verde, morada, laranxa, rosada e tinta. Un dos panos máis populares na Idade Media foi o chamado tinto. Esta denominación puido ter unha dobre orixe; por unha banda, 'tecido de la tinxido en calquera cor'; por outra, 'tecido tinxido en cor vermella escura semellante á do viño tinto'. Tinto, "os quaes morauidís eu de uós rreçebý en seys varas de pano tinto mjscrado en presença deste notario" 16.21 (1397); "os quaes morauidís nós de uós rreçebemos en tãtos rrayaes de prata et en tãto pano tinto mjscrado que mõta et ual a dita contĩja" 17.22 (1397). {Cfr. s.v. mjscrado, tinto}

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
tinto	adx.	adj. {adx.} teñido; stained: o ssange era ja tanto que todas las eruas jazian tintas, I 268.22, I 225.17, II 32.23.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{tinto}		.- TINTO (2083b: 1141 topónimo): 1059 "in riuulo tinto" (PMH Diplom. 258).

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
tinto	Part.	Part. teñido; stained, dyed: sua espada çingida que tragia tinta de sangre de troyanos, 147.4.