ABAU/2016-2017/CD12/xuño/20

Hoxe en día, é un feito indiscutible que no noso país vivimos unha sociedade de consumo e produtividade. O ser humano nace, e durante os seus primeiros anos de vida adícase exce unicamente a formarse para un traballo. Cando, finalmente, consegue a súa meta, comeza a vivir para traballar e a traballar para vivir. Produce o que lle corresponde e os consumidores responden consumindo.

Contado así, será consid trátase dun modo de vida realmente decepcionante, pero isto é o que a sociedade capitalista nos ensinou desde os seus comezos.

Cada vez en maior medida, as persoas miden a súa felicidade a favor ou en contra dos obxectos que posea. Xa non im se castiga sen ir a xogar á rúa, senón que se castiga faise non comprando un móbil de última xeración que pedira fai uns meses ou sen comprar o "spinner" que todos os amigos teñen.

Isto demostra a decadencia do ser humano. Agora xa cada vez me disfrútase menos das cousas verdaderamente importantes. Pouca xente de 14 catorce anos vai pasar unha tarde dando un paseo polo monte sen móbiles nin "palos selfie". E aí é precisamente cando nos damos conta do que supón o consumismo para a nosa especie: nin máis nin menos que a decadencia.