disgusto
s. m.
desgusto
ES El arzobispo hizo una señal de asentimiento con la cabeza, y ya algunos de los fieles que conocían a aquel personaje extraño por un organista envidioso, enemigo del de Santa Inés, comenzaban a prorrumpir en exclamaciones de disgusto, cuando de improviso se oyó en el atrio un ruido espantoso.
GL O arcebispo fixo un sinal de asentimento coa testa, e xa algúns dos fieis, que coñecían a aquel personaxe estraño por un organista envexoso, inimigo do de Santa Inés, comezaban a prorromper en exclamacións de desgusto, cando de socato se oíu no adro un ruído espantoso.
Fonte: MAE (115)
fras.
..... matar a disgustos
matar a desgustos
ES Como os habréis figurado, la causa de mi susto era el primer golpe que oía de esa endiablada campana gorda, especie de sochantre de bronce, que los canónigos de Toledo han colgado en su catedral con el laudable propósito de matar a disgustos a los necesitados de reposo.
GL Como vos teredes figurado, a causa do meu susto era o primeiro golpe que oía nesa endemoñada campá gorda, especie de sochantre de bronce, que os cóengos de Toledo penduraron na súa catedral co laudábel propósito de matar a desgustos os necesitados de lecer.
Fonte: BSO (39)
|