M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
encargo	subst.	.- subst. 1.- 'cargo, gravame, imposto'. Encargo, 50.10 (1462) "aforo et dou en foro (...) a metade das casas et forno que eu teño ẽna villa de Noya (...) cõ encargo de sesenta et quatro morauidís de moeda vella que ẽna dita metade de casa et forno ha o mosteiro (...) en cada hũu ano por cada hũu día de San Mjgell de setenbro para senpre"; 55.15 (1476) "dou et outorgo en pura (...) doaçón (...) o quarto entregamente das mjñas casas cõ mays o quarto da orta (...) cõ o encargo do foro que ẽno dito quarto de casa et orta ha en cada hũu ano a confraría de Santa María dos [Cléri]gos desta dita villa". Cfr. s.v. cargo, çenso1, foro1, rrenda.
____		2.- cõ encargo de mỉa conçiẽçia, 'con remorso, con remordemento, con pesar'. 33.11 (1421) "eu, Afonso de Carãtono, lazerado, (...) quero et outorgo que por quanto eu tyuy çerto tenpo pasado hũa leira (...) a qual leira eu tiny así çerto tenpo cõ encargo de mỉa conçiẽçia et a qual pertẽsçe de auer et herdar a fillos de (...) et agora eu (...) desencarregãdo mỉa conçiẽçia leixo et desẽbargo (...) de mỉ (...) aos fillos et herdeyros do dito...".

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{encargo}		.- *ENCARGO: 1359 "me diserom que o dicto seu moesteiro ha grandes encargos tambem na hospetalidade que ham de manteer como nos outros encargos... hũu dos mayores encargos... assy he o pescado que ha d' auer... aos dictos encargos" (Desc. Portug. p. 111.4, 5, 7, 12) (a. 1401 na p. 611.1).