Francisco Fernández Rei

Francisco Fernández Rei (Fefiñáns-Cambados, 1952) é catedrático de Filoloxía Románica da USC, membro do Padroado do Museo do Pobo Galego e numerario da Real Academia Galega, na que é membro dos seminarios de Lexicografía e de Terminoloxía. Cofundador e membro do consello de redacción d’A Trabe de Ouro. Publicación Galega de Pensamento Crítico (1990) e Ardentía. Revista Galega de Cultura Marítima e Fluvial (2004; Nova Ardentía desde 2017).

Investigador do galego oral e das variedades dialectais, no proxecto do Atlas Lingüístico Galego coordinou o vol. I Morfoloxía verbal (1990), o IV Tempo atmosférico e cronolóxico (2003) e o VI Terra. Plantas e árbores. Autor da monografía Dialectoloxía da lingua galega (1990) e do audio-libro A nosa fala. Bloques e áreas lingüísticas do galego (1996), en coedición con Carme Hermida, con quen dirixe o Arquivo do Galego Oral, consultable en http://ilg.usc.gal/ago/.

Estudou a posición do galego na Romania, a elaboración do galego moderno, a problemática do galego estremeiro e a situación das linguas románicas minorizadas. Coeditou Estudios de sociolingüística románica. Linguas e variedades minorizadas (1999) e as homenaxes da USC a Constantino García (1991), Ramón Lorenzo (2005) e Antón Santamarina (2008), esteos do ILG.

Analizou a terminoloxía e a cultura mariñeiras en “Moita costa, pouco mar: O léxico mariñeiro e a construcción do estándar galego” (2003), “O mar e a poesía galega. Singraduras na construcción da patria da lingua” (2003) ou “No mar todo se move: áreas léxicas na nomenclatura da fauna marítima da Gallaecia” (2006).

En Roteiros pola poesía de Ramón Cabanillas (2009), da que é coautor, e en Cabanillas, Cambados e o mar da Arousa (2015) estudou a lingua e a obra do Poeta das Irmandades da Fala.