xogar

ES -Cuando el Moncayo se cubre de nieve, los lobos, arrojados de sus guaridas, bajan en rebaños por su falda, y más de una vez los hemos oído aullar en horroroso concierto, no sólo en los alrededores de la fuente, sino en las mismas calles del lugar; pero no son los lobos los huéspedes más terribles del Moncayo: en sus profundas simas, en sus cumbres solitarias y ásperas, en su hueco seno, viven unos espíritus diabólicos que durante la noche bajan por sus vertientes como un enjambre, y pueblan el vacío, y hormiguean en la llanura, y saltan de roca en roca, juegan entre las aguas o se mecen en las desnudas ramas de los árboles.
GL -Cando o Moncayo se cobre de neve, os lobos, botados das súas goridas, baixan en rabaños pola súa aba, e máis dunha vez os temos oído ouvear en horroroso concerto, non só nos arredores da fonte, senón nas mesmas rúas do lugar; mais os lobos non son os hóspedes máis terríbeis do Moncayo. Nos seus profundos cavorcos, nos seus cumes solitarios e ásperos, no seu oco seo, viven uns espíritos diabólicos que durante a noite baixan polas súas vertentes coma un enxame, e poboan o baleiro e rebolen na chaira, e choutan de rocha en rocha, xogan entre as augas ou méxense nas espidas pólas das árbores.
Fonte: GNM (19)

---