ABAU/2016-2017/CD09/xuño/12

A crecente popularidade da gastronomía non ten unha causa máis principal que a que é tan antiga como o home; a fame.

Dende sempre, a comida foi un elemento de estatus e riqueza. Os pobres comían verduras da horta e a carne era codiciada; os adiñeirados comían coma reis, con tódala carne que puidesen querer. Ahgora que os productos alimenticios de toda clase está ao alcance de todos, a maneira de cociñalos é a nova carne de antes; só os adiñeirados poden acceder a ela. A quen no lle gusta saír a comer fora, cos platos cociñados por manos expertas? Por iso está a cociña asequible, e logo a de luxo, a que é xa un arte e é codiciada.

Esta cociña ten tanto éxito porque hai mais riqueza e máis xente á que servir, xa que os platos exóticos doutras terras sempre causa curiosidade. Nos súperes temos "yakisoba" precociñado e antes non se sabía nada de Xapón. Este rápido contacto con comidas doutros países afectou tanto aos productos medios como a cociña de alta calidade.

Por isto mesmo moitos cociñeiros usan produtos o recetas locales como base, xa que o exótico vende no extranxeiro. Agora mesmo a cociña non é só un pracer, senón tamén un produto e unha imaxen. Cando pensamos en Italia pensamos na pasta e o xeado; en Alemaña o cucrut e a cervexa; en Xapón o sushi e o ramen... e así en tódolos países.

Nestes tempos onde a cociña ten un factor promocional e comercial, non creo que se trate dunha simple moda. Posiblemente, estemos xusto na época cando a cociña convértese nun arte, xa que agora mesmo a cociña e comida dun lugar eleva o estatus dun pais enteiro. A cociña vai pasar a ser unha nova embaixadora..